Weissensee deel 1

Inmiddels zijn we alweer 6 dagen op de Weissensee en hebben we 3 podiumplekken in de pocket. Hoe dat is gegaan, ga ik nu vertellen.

Op woensdag 25 januari kwamen we aan en zijn we na het uitladen van de bus nog snel voor een uurtje het ijs op gestapt. De eerste bevindingen van het ijs waren zeer positief. Een mooie ijsplaat waar team Cenned zeker op los kan gaan.

Donderdag 26 januari stonden we alle 5 aan de start voor de 1000 meter sprint. Deze telt mee voor het Weissensee Klassement. Dit is een apart klassement wat opgezet is door de organisatie van de Weissensee. Naast de 1000 meter sprint tellen het ONK, ploegenachtervolging, 200 km, en het AKM mee. Team Cenned deed goed mee en dat leverde een 1^ste, 4^de, 11^de, 15^de, … plaats op.

Na een trainingsdag op de 27^ste stonden we zaterdag de 28^ste aan de start voor het ONK. Gebrand op een goede uitslag stonden we toch iets wat gespannen aan de start. In het begin zijn er enkele uitlooppogingen maar geen enkele is echt gevaarlijk. Ongeveer halverwege koers ontstaat er een kopgroep bestaande uit 5 verschillende ploegen. Team Cenned zit er niet bij en na overleg sprint Ankie weg uit het peloton. Ze krijgt 2 andere dames mee, maar die kunnen niet volgen. Ankie weet alleen naar de kopgroep te rijden en daarmee is de slag geslagen. Ze krijgen een maximale voorsprong van 1 minuut 10. In het peloton zitten Nienke, Laura, Maya en Aggie te wachten of er nog wat springt maar dit gebeurt niet. In de laatste ronde loopt de voorsprong snel terug omdat een paar ploegen de slag hebben gemist. Inmiddels is de kopgroep uitgedund naar 4 wat dus betekend dat Ankie 75% kans heeft op een podium plaats. De finale is onwijs spannend want met een jagend peloton achter zich moet de kopgroep tot ver in de finale samen blijven werken. Op 2 km voor de streep neemt Ankie het eerste initiatief maar wordt teruggereden. Daarna rijdt een andere dame weg en zij weet solo over de streep te komen. Vlak daarachter strijden Ankie en 1 andere dame om plek 2 en 3. Ankie rijd naar een super mooie 3^de plek. Boven op het huldigingsbruggetje wordt er uit volle borst mee gezongen met het volkslied. Een mooie dag voor team Cenned.

Maandag 30 januari was het tijd voor de ploegenachtervolging. Een leuke wedstrijd met veel publiek, maar voor ons marathonschaatsers toch wel andere koek. Ten eerste moet je starten uit stilstand, je rijdt met z’n drieën in de baan, de afstand is máár 2 km en na de finish heb je een zere keel mét het welbekende 1500 meter kuchje. Leuke he?! Team Cenned stond met 2 teams aan de start. Nienke en Maya reden met een rijdster van Mastermind naar een hele mooie 11^de plek. Laura, Ankie en Aggie reden naar de 3^de tijd wat betekende dat ze de finale mochten rijden. Daar reden ze sneller dan de eerste race wat resulteerde in een 3^de plek. Weer podium dus.

Tot dusver gaat het dus best goed. Nog 2 wedstrijden te gaan. Woensdag staan de we aan de start voor de 200 km en zaterdag rijden we nog het AKM over 80 km. We hebben er zin in! Houd deze blog in de gaten voor een verslag of moedig ons aan via de webcam die te vinden is op www.weissensee.nl

Een zonnige groet vanaf de Weissensee,

Aggie

KPN cup Groningen

Gisteren stond voor ons de laatste kunstijs-wedstrijd op het programma, voordat we vertrekken naar de Weissensee. Nadat er woensdag al een mooie natuurijswedstrijd op Noordlaren was verreden, mochten we nog één marathon op kunstijs rijden voordat we ons gaan wagen aan het buitenlandse natuurijs. Dit keer was het de beurt aan Groningen, mijn thuisbaan. Ik had er heel veel zin in en de gezonde spanning was natuurlijk ook aanwezig.

Voordat Ankie, Aggie, Laura en ik van start mochten gaan was het eerst de beurt aan onze ^e plek!

regiorijdster Maya. De vijfde regiotop wedstrijd was ook voor Maya een thuiswedstrijd. Twee dames pakte een ronde voorsprong en er moest dus eerder afgesprint worden door het peloton. Maya zat goed gepositioneerd voor de sprint, maar helaas kwam er de laatste 50m nog iemand langs zij. Dit resulteerde wel in een keurige 4

Voor ons klonk het startschot om half 8. Direct vanaf het begin werd er behoorlijk doorgereden. We probeerden allemaal een mooi plekje te vinden in het peloton. Na een aantal ronden forceert Aggie het eerste kopgroepje en door Laura wordt er goed afgestopt. Het houdt geen stand, maar Ankie, Laura en Aggie blijven alle drie attent voorin het peloton rijden. Ikzelf probeer in de buik van het peloton te blijven om, waar nodig, m’n teamies op te vangen. De eerste helft van de wedstrijd ging voor mijn gevoel snel voorbij, want de eerste keer dat ik op het rondebord keek stond deze al op 41! Er waren een aantal valpartijen waar de dames allemaal over elkaar heen vielen. Helaas was Aggie met nog ongeveer 25 ronden te gaan ook bij zo’n valpartij betrokken. Ze stond snel op en probeerde weer terug te rijden naar het peloton. Ze komt dichtbij het peloton, maar helaas werd het tempo opgevoerd, waardoor het gat weer groter werd.

Met nog 20 ronden te gaan hebben we allemaal wel door dat het een massasprint zal gaan worden. Ik zit ongeveer halverwege en probeer door te schuiven naar voren. Ik kan mooi meeliften met een paar ander dames die ook naar voren willen. Onderweg kom ik Ankie en Laura tegen en we rijden buitenom naar voren. Achter me roept Ankie tegen me: “Kom op helemaal naar voren!” Ik rijd naar voren en ineens zit ik, met nog 8 ronden te gaan, op tweede positie! Tussen alle grote namen, dat is wel gaaf zeg! Ik zak vervolgens wel weer een klein beetje naar achteren. Ankie komt langs zij en ik haak mijn wagonnetje bij haar aan. Het is best een chaotische finale, iedereen wil achter de snelle dames zitten. Het tempo wordt steeds hoger opgevoerd door Carien Kleibeuker. Bij de bel zitten we alle drie mooi bij de eerste helft van het peloton en sprintten zo hard als we kunnen naar de finish toe. Dit resulteert in twee top-10 plekken voor Laura en Ankie (9 en 10) en in een 14^e plek voor mijzelf. Een bijkomend resultaat van deze mooie prestaties was dat we de tweede ploeg van de dag waren en hierdoor twee plekken zijn gestegen in het ploegenklassement (4^e).

Dinsdag vertrekken we naar de Weissensee om daar een paar mooie wedstrijden te rijden. Onder de brug ligt het ijs dicht, dus wellicht kunnen we ook op het grote meer schaatsen. De hele ploeg heeft er veel zin in en we houden jullie op de hoogte!

Groetjes,

Nienke

Ijs in Noordlaren!!

Woensdagochtend 18 januari 2017, 10:00 uur precies staan we aan de start van de eerste natuurijsmarathon van het jaar, voor mij de eerste Nederlandse natuurijsmarathon ooit.

De hele week was iedereen al zenuwachtig en wachtte met smart op het moment dat Willem Hut groen licht gaf dat de eerste marathon op natuurijs verreden zou worden. En het gebeurde. Woensdagochtend mochten we met zijn allen afreizen naar het oh zo drukke Noordlaren, dat de hele dag in het middelpunt van de aandacht stond.

Ikzelf kon er weinig van slapen. Zo veel spanning! De avond ervoor een beetje fietsen, schaatsen slijpen, en tja meer kan je er niet aan doen.

Op naar Noordlaren. Ik kwam ruim een uur voor de start aan en zag al een hele boel rijdsters inlopen,

waardoor ik nóg een beetje zenuwachtiger werd. In de kleedkamer was het druk. Iedereen was enthousiast en blij, we mochten eindelijk los! Aan de baan stonden een hele hoop mensen, journalisten met microfoons en overal grote camera’s. Tijdens dat ik mijn schaatsen aan het aantrekken was, tikte iemand mij op mijn schouder, en toen ik mij omdraaide stond Nicolette Kluijver achter me, met naast haar een cameraman die een hele grote camera vasthield en zelfs een microfoonman. Ze vroeg me of ze mij (ja, mij!!!) misschien wat mocht vragen! Ik dacht nog even; heeft u wel de goeie? Maar dat bleek dus. Een hele bijzondere dag.

Al die hectiek werd mij een beetje te veel, bleek in de wedstrijd. Vanaf het eerste rondje had ik kramp in mijn linker kuit, wat niet meer overging. Na dik 20 rondjes met één been te hebben geschaatst moest ik al uit de staart van het peloton lossen. Balen!!! Ik had de wedstrijd graag uit willen rijden. Maar gelukkig reden mijn teamgenootjes wel supergoed! De snelheid lag vanaf het begin hoog, er waren veel dames die een uitlooppoging deden. Laura zat er in het begin van de wedstrijd heel goed bij en reed erg alert. Ook Aggie zat een aantal keren in de kopgroep. Maar al deze pogingen slaagden niet. Uiteindelijk ontstond er een kopgroep van 8 dames. Ankie is hier later nog naartoe gesprongen. Deze dames wisten een ronde te pakken, waardoor het peloton de bel kreeg op ronde 11. Aggie en Laura pakten hier plek 14 en 21.

Doordat een aantal van de kopgroep mee waren gereden in de pelotonsprint, moest Ankie gelijk al  een gat dichtrijden. Dit kostte erg veel energie. Toen ze er weer bij was ging de kopgroep rechtop staan, dus heeft Ankie nog geprobeerd om in haar eentje weg te rijden van de rest. Maar dit mislukte. Hierna was het pijpje leeg, Ankie eindigde op een mooie, dik verdiende 8^e plaats!

Nienke kon in verband met school niet rijden in Noordlaren. Maar komend weekend zal ook zij er weer bij zijn.

Komende zaterdag mogen we nog één keer los op kunstijs in Groningen, voordat we afreizen naar de Weissensee!

KPN Cup 9 en 10

Afgelopen vrijdag klonk om 19.30 uur het startschot voor alweer de negende KPN Cup wedstrijd in Rotterdam. In de tunnelbaan van Rotterdam is het altijd een rare en harde wedstrijd, dus zaak voor de hele ploeg om goed voorin mee te rijden. En het klopte, vanaf ronde 1 ging het hard en werd er constant aangevallen. Het werd een ware slijtageslag met veel afvallers. Ik was aan het begin van de wedstrijd eventjes vooruit samen met Lisa van de Geest, helaas hield dit geen stand. Daarna reed Lisa weer lang weg, het peloton werkte goed samen en legde zich er niet bij neer. Er werd door meerdere ploegen hard gereden om haar terug te rijden. Uiteindelijk pakten we haar terug en was dat het moment voor mij om weer weg te rijden. Samen met nog twee rijdsters hadden we een groot gat, maar ook dit hield geen stand. Het werd uiteindelijk een eindsprint.

Aggie, Ankie en ik vonden elkaar goed in de finale. Helaas raakte Ankie ons kwijt, maar Aggie en ik zaten perfect. Aggie trok 600m voor de finish de sprint aan. Uiteindelijk werden we 3e, 4e, 20e, 27e en werden we eerste in het dagploegenklassement. Alleen de sterksten waren overgebleven, voor rookie Nienke een goede prestatie. Dit was een goede opsteker voor de hele ploeg.

Na de wedstrijd vertrokken we snel naar het Vd Valk hotel in Ridderkerk, want morgen staat er nog een wedstrijd op de planning. Nadat we nog heerlijk hadden gegeten in het hotel was het op tijd naar bed.

Na een prima ontbijtje hebben we nog lekker met de CENNED ladies een uurtje buiten gefietst, daarna douchen, schaatsen slijpen eten en rusten. Om 16.00 uur gingen we op weg naar de volgende wedstrijd in Alkmaar.

Op de Meent in Alkmaar stond veel wind en met ook alle toppers en sprintkanonnen aan de start zou het weer een zware wedstrijd worden. Ook vandaag zaak om goed voorin mee te rijden. Vandaag reden we ook weer een goede wedstrijd, we zaten bij bijna alle ontsnappingen. De rol van Nienke wordt steeds belangrijker, namelijk opvangen na een ontsnapping zodat we weer goed gepositioneerd zitten. Vandaag draaide het uit op een eindsprint. Waar we elkaar vrijdag in Rotterdam heel goed vonden lukte het vandaag door de chaotische finale helaas niet. Uiteindelijk werd ik 11e, Aggie 27ste Ankie 28ste en Nienke 33ste.

Groetjes Laura

Een eind naar Eindhoven

Gister ochtend was het even spannend of de marathon 's avonds wel door zou gaan. Met ijzel, tientallen ongelukken en code oranje leek het een hele onderneming te gaan worden. Om 12.00 uur kwam het verlossende bericht. De temperatuur was boven nul en die zou alleen maar oplopen. Op naar Eindhoven dus.

Onderweg passeerden we een aantal ongelukkige chauffeurs in slootjes en bermen, maar onze reis verliep gelukkig probleemloos, zodat we allemaal om half acht aan de start stonden. Helaas had het publiek het wat af laten weten. Met bovenstaande kennis misschien wel begrijpelijk.

Dan de wedstrijd. Het was een snelle wedstrijd met redelijk wat aanvalspogingen. Het peloton reed geregeld op een lint doordat er voorin flink aan werd getrokken. Laura en Aggie reden goed en zaten meestal mee. Nienke was halverwege het peloton terug te vinden. Ik zelf was blij dat ik de wedstrijd van vorige week, waar ik niet lekker reed, achter me kon laten. Uiteindelijk rijdt er een kopgroep van 5 dames weg die rondes achter elkaar blijft hangen op 7 seconden voorsprong. We proberen het gat dicht te rijden of er naar toe te springen. Maar helaas zonder resultaat. De kopgroep pakte een ronde en voor ons restte de sprint om plaats 6. Met nog 6 ronden te gaan zitten we met zijn vieren in een treintje. We rijden naar voren maar raken elkaar toch weer kwijt. In de chaos kiezen Nienke en ik de buitenkant en rijden zo naar de punten op plek 14 en 18. Voor rookie Nienke haar eerste punten, dus wel een complimentje waard. Aggie en Laura komen aan de binnenkant niet uit het gedrang en finishen in de middenmoot.

Onze regiorijdster Maya reed voorafgaand aan onze wedstrijd alweer de 4e regiotop wedstrijd. Maya kan zich goed handhaven in het peloton, maar kan niet voorkomen dat er een kopgroep van 3 dames een ronde voorsprong pakte. In de eindsprint om plaats 4 eindigt ze uiteindelijk als 6e. In het tussenklassement staat ze nog steeds op een mooie 3e stek.

Maar dat was voor Maya niet de alles. Vanavond reed ze namelijk alweer een wedstrijd in de Regio Noord/Oost competitie. In de massasprint zat ze in de buurt van favoriet Marijke Groenewoud, die ze kon volgen maar niet meer voorbij kwam. Hierdoor belande ze helaas net buiten het podium. Toch weer een goed weekend gedraaid. Op naar de volgende.

Groetjes,
Ankie

2 NK’s in 3 dagen

Voor mij stond op vrijdag 30 december het NK Mass Start op het programma. Oftewel ….16 ronden sprinten. Ik kan er heel kort over zijn. Ik weet in de 2de tussensprint serie 1 punt te pakken maar de benen ontploffen meteen en ik raak al snel op achterstand. Ik rij nog door met Jessica (Merkens) maar we worden nog net gedubbeld door het peloton en raken de punten kwijt. Ik concludeer dat 16 ronden toch echt te kort voor mij zijn. Gauw vergeten dus.

Tijdens de jaarwisseling houd ik me rustig. Ik kijk nog even naar het vuurwerk maar zoek rond half 1 mijn bed op. Ik wil toch wel zo fris mogelijk aan de start staan van het NK.

Rond half 10 wordt ik wakker. Als wedstrijdvoorbereiding besluit ik een wake up wandelingetje te maken. Daarna moeten de schaatsen nog geslepen worden. Rond 12 uur heb ik alles klaar staan voor vertrek, maar ik heb nog een ruime 2 uur dus plof ik op de bank en zet de tv aan. Ik heb gisteren de Vrienden Van Amstel Live opgenomen dus dat gaat op. Ik ben er zelf 2 x geweest, wat onwijs tof is dat zeg. De show begint gelijk goed met Kensington en Blof, maar goed.. dat terzijde ;). Rond half 3 kom ik aan in Thialf en vind gelijk mijn team. Na de nieuwjaarswensen doen we gelijk de voorbespreking. Iedereen weet wat haar te doen staat. Om iets over vieren worden we weggeschoten voor 100 ronden. In het beginstadium worden er meerdere speldenprikjes uitgedeeld. Later worden er serieuzere kopgroepen gevormd waar we veelal bij zitten. Ankie begint erg sterk en rijdt attent mee. Laura en ik komen ook steeds beter in de wedstrijd. Nienke is onze steun en toeverlaat en pakt ons halverwege het peloton op als we na een uitlooppoging weer bij worden gehaald. Op een gegeven moment ligt het tempo hoog en breekt het peloton in stukken. Helaas zitten Nienke en Ankie niet goed en moeten vlak na elkaar de wedstrijd verlaten. Inmiddels is er een kopgroep van 4 rond, maar zonder CENNED. Zij pakken een rondje, waarna er nog wel korte uitlooppogingen plaats vinden maar allen zonder succes. Dan rest voor Laura en mij nog de pelotonsprint. Ik
wordt hierin nog 3de en Laura finisht als 40ste.

Een wedstrijd om gauw te vergeten dus. Op naar volgende week. Dan mogen we naar Eindhoven!

Groetjes Aggie