KPN Cup 14 Finale - Amsterdam

Zaterdag 4 maart, de dag waarop het moest gebeuren. Het was voor het eerst dat ik de nacht voor de wedstrijd gedroomd had over de wedstrijd die nog moest komen. Een goed teken, want ik was er dus veel mee bezig in mijn hoofd. Maar ik had ook meer spanning dan normaal.

Er was nog van alles mogelijk in het klassement. Ik stond derde, maar het scheelde maar 5 punten met de leidster. Een verschil dat best nog te overbruggen was, maar dan moest ik wel aanvallend rijden.
Het was warm, het ijs was zwaar en de wedstrijd ook. In de eerste helft van de wedstrijd had ik het best zwaar, en de moed begon me steeds meer in de schoenen te zakken. Zou ik het wel redden? Maar ik herstelde goed. Met nog 15 ronden te gaan sprong er een rijdster weg uit het peloton, en kreeg veel ruimte dus had al gauw een halve ronde voorsprong. Ze was niet gevaarlijk voor het klassement, maar wel een goede rijdster die het zomaar in haar eentje kon redden. Ik draaide gewoon mee en nam hard over. Na een halve ronde keek ik achterom, en zag dat het peloton recht op stond! Doorrijden dus. Na een rondje of drie had ik de koploopster bijgehaald, en zijn we samen doorgereden. In het peloton was het hollen en stilstaan, ze waren het niet met elkaar eens.
Ondertussen waren wij allebei helemaal kapot, en gingen we steeds langzamer. Het schoot steeds door mijn hoofd, redden we het wel of redden we het niet? Alida stond langs de kant, in het begin riep ze niks naar mij. Maar naar mate het rondebord aftelde, 4, 3, 2 ronden.... werd ook Alida steeds zenuwachtiger. Ik had in mijn hoofd dat ik de wedstrijd moest winnen voor winst in het eindklassement. Deed daar dus alles voor, maar verloor net de sprint en werd dus tweede. De leidster in het klassement werd derde. Het was nog even onzeker of ik het klassement nou wel of niet gewonnen had. Maar ik had verkeerd gerekend, we stonden nu gelijk in punten en dan telt de laatste wedstrijd, dus dat betekende dat ik had gewonnen! Ik had mijn doel van dit seizoen behaald!

Toen waren mijn teamgenootjes aan de beurt. Allemaal (zo goed als) heel uit Zweden teruggekomen, klaar voor hun laatste wedstrijd. Het beloofde een zware wedstrijd te worden. Laura stond vierde in het jongerenklassement, met maar zes punten op de nummer twee en maar twee punten op nummer drie. Een tweede plaats was dus nog mogelijk!
Naar verwachting was het inderdaad een zware wedstrijd. Aggie en Laura reden de hele wedstrijd goed voorin en sprongen met veel ontsnappingspogingen mee. Nienke kon zich goed staande houden in het peloton. Uiteindelijk werd het toch een massasprint. Ankie kwam een aantal ronden voor het einde ten val en was helaas gezien. Aggie en Laura zaten wederom goed voorin en hielden goed stand, dit resulteerde in een zevende en achtste plek. Nienke eindigde mooi in het peloton op plaats 32.
Door de goeie uitslag van Laura eindigde ze op de tweede plaats in het jongerenklassement.
In het eindklassement pakte team Cenned met een 12e, 14e, 27e en 47e plaats op de vijfde plek in het ploegenklassement.

Bedankt Alida, teamies, Herman, Jurjen, sponsoren en alle andere aanhang van de ploeg voor dit mooie seizoen. We kunnen super trots zijn op de mooie prestaties van dit jaar! Op naar volgend seizoen!

Liefs,
Maya