Bella Italia

Vele fietskilometers, schaatssprongen en duiken in het zwembad later kunnen we terugkijken op een mooie trainingsweek in Italië.

Vrijdag pakte we onze laatste training mee. Het weer was iets minder dan de andere dagen, maar het was droog dus het mocht de pret niet drukken. Voordat we op de fiets stapte werden nog de laatste aanpassingen aan de route gedaan. Met de hoogtemeters van gister in de benen moest het vandaag vooral lekker uitfietsen zijn. 

Deze keer hadden we een schitterende route door de vallei van de Valle Verzasca.

Terug in Villaggio Olandese bij het huisje van Van Braak Accountants, namen we nog snel een laatste duik in het zwembad en begonnen we met het inpakken van de bus van Stichting Phusis. Met een heerlijke pizza in het restaurant, met Candido als onze ober, namen we de week nog even door. Buiten regenden het inmiddels pijpenstelen 😊.

Weer terug op Nederlands bodem zullen we de komende weken op het ijs van de Elfstedenhal de puntjes op de i zetten voor het nieuwe schaatsseizoen! 

Groetjes Ankie

Hiken en de Koninginnerit

Op woensdag was er een rustdag ingepland, maar bij goed weer was er weer de optie om te gaan hiken met onze Italiaanse vriend Candido. De voorspelling bleek super en dus had Candido een mooie route voor ons in petto. Iets korter en minder steil dan vorig jaar, zo beloofde hij ons. En zo geschiede. Candido gidste ons door de bossen, liet ons klimmen over grote rotsstenen en afdalen over gladde (met bladeren bedekte) paden. Dat deden we met alle plezier want hij liet ons genieten van de meest mooie uitzichten waardoor we hele mooie (panorama) foto’s konden maken. Tijdens het lopen pakte Candido ook regelmatig zijn camera. Die man heeft zo’n enorme levendige fantasie dat hij in veel dingen (zoals stenen of boomstammen) gezichten of dieren herkend. Wij moesten vaak wel even 2 x kijken voordat we er überhaupt íets in konden zien. Een aantal groepsfoto’s, filmpjes, panorama’s en een kleine 2 ½ uur verder, kwamen we weer aan bij de auto. Als afsluiting van deze mooie dag zijn we nog voor een echt Italiaans ijsje naar de stad gegaan.

Donderdag stond de Koninginnerit op de planning. Er was weer een mooie route uitgestippeld naar de Alpe Di Neggia. Waar we vorig jaar nog wel wat stukken langs het water fietsten, pakten we nu nog wat extra beklimmingen mee. Nieuwe trainingsprikkels met hele gewaagde en steile (30 %) afdalingen. Nadat we flink opgewarmd waren (understatement) begonnen we met z’n allen aan de Alpe Di Neggia. Dit is een gemene klim van ongeveer 21 km. Bij zo’n klim is het fijn om je eigen ritme te zoeken en vast te houden maar omdat het de laatste zware training was zochten we wel allemaal ons eigen limiet op. Het werd een koers waarin we allemaal onze eigen grenzen wisten te verleggen. Ik heb zelf dat ding onderweg wel een paar keer vervloekt. Je hebt namelijk alle tijd van de wereld en denkt veel na. Als je dan een paar keer naar boven kijkt en ziet hoe ver je nog moet, betwijfel je weleens of je überhaupt wel vooruitkomt. Maar dan realiseer je je direct daarna dat je gewoon door moet trappen en vanzelf boven komt. Natuurlijk hebben we de top behaald. 

Allemaal voor even half dood, maar na een rustmoment in de zon en het bij eten, zochten we onze fietsen weer op voor de afdaling en de weg terug naar huis. Als toetje bedachten we nog even de meeste steile kant van de beklimming naar ons huisje te pakken.
Al met al dus een mooie dag! Op naar onze laatste dag hier in Italië.

Groetjes Aggie

6x volle bak

Gisteren was alweer onze derde trainingsdag en stond de specifieke schaatstraining op het programma. Het zonnetje kwam door en met een super uitzicht konden wij heerlijk onze training in de zon afwerken. Na onze elastiek en kettlebell training heeft Ankie voor ons een heerlijk omelet gemaakt en dit ging er bij iedereen goed in. Nadat we even heerlijk hebben nagetafeld op het terras van ons huisje van sponsor Van Braak in Villagio Hollandese was het alweer snel omkleden voor onze herstelrit op de fiets. Alida ging ook mee en opeens werden wij bergop voorbijgereden door Alida en de man met de enorme KUITEN!

Vandaag (dinsdag) stond dan de helse intervaltraining op het programma waar iedereen de afgelopen dagen al tegenop heeft gezien. Vandaag was deze training dan toch echt aan de beurt. Om 10.00 uur zaten we op de fiets en hebben eerst het rondje van 8 km ingefietst. Aggie, Ankie, Nienke en ik reden eerst nog de steile klim de St. Michelle op als “opwarmertje”. Maya en Alida stonden ons beneden weer op te wachten en nu ging dan toch echt de training beginnen. 6x volle bak de 2 km omhoog fietsen, 6x alles geven en na de 6^e x uitpuffen. Maya is 4x volle bak omhoog gefietst. Iedereen heeft stuk voor stuk zijn best gedaan en wat is dit een mentale training. Denkend aan de komende winter kon iedereen alles geven, want wij willen ons doel halen!

Na een voldaan gevoel met z’n allen het zwembad in om af te koelen. En ja ook ik ging er dit keer sneller in dan de vorige keer. Dit komt stiekem ook door de badmeester die van de week boos werd omdat ik te vaak de douche aan deed! Oeps... Dus deze keer hup onder de douche en toch stiekem wel teentje voor teentje het water in. Daarna lekker op het bedje liggen zonnen.

Kokkie Aggie zorgde deze keer voor het diner op het terras. De kip tandoori met salade smaakte top.

Arrivederci,

Laura 

Allez, Allez!

Vrijdagmorgen om 8.15 stond Team Cenned klaar om te vertrekken richting Italië. Het eerste deel van de heenweg verliep zonder problemen en we liepen dus mooi op schema om rond etenstijd op ons overnachtingsadres aan te komen in Wassen (Zwitserland). Echter het tweede deel van de reis verliep niet zo soepel. Veel files en een tunnel die afgesloten waren. Zo liepen we dus bijna 2 uur vertraging op en hebben we in een recordtijd eten op tafel gezet. 

Na het eten werden de weersvoorspellingen voor de volgende dag bekeken, want er stond een drie collen rit op het programma, over de Sustenpas, de Grimselpas en de Nufenenpas. Helaas waren de voorspellingen te slecht (sneeuw en 1 graad op de top) om deze rit door te laten gaan dus moest er een alternatief worden bedacht. Na een redelijke nachtrust stapten we in de auto richting Italië. Toen het droog was hebben we de spullen uit de auto geladen en zijn we op de fiets gestapt richting Villagio Olandese. Het eerste deel van de rit was lekker afdalen, met een mooi uitzicht een kleine dorpjes. Doordat we niet over de drie passen heen konden zijn we over de Alpe di Neggia gefietst. Een steile klim van ongeveer 12,5 km met een gemiddeld stijgingspercentage van 9,3%. Onderaan de klim wensten we elkaar allemaal veel succes en plezier toe. Ik kon heel even bij Ankie, Aggie en Laura blijven, maar die gingen toch wat te snel dus ik besloot in m’n eigen tempo omhoog te rijden. Dit was een goede keuze geweest, want wat had ik het zwaar. Dit was naast een goede fietstraining ook nog een goede mentale training voor mij en ik denk dat dit ook voor de anderen gold, want elke keer als je omhoog keek naar het volgende stuk weg na een haarspeldbocht dacht ik hoe ga ik hier in vredesnaam tegenop fietsen. Maar in de winter op het natuurijs moet je ook door en geef je ook niet op dus dat doen we hier ook niet. Hoe hoger je kwam, hoe harder het begon te waaien. Bovenop de top moest je je fiets goed vasthouden anders waaide hij weg. Nadat we allemaal boven waren en ons goed aangekleed hadden gingen we beginnen aan de afdaling en op weg gaan naar het huisje van de familie Van Braak, van onze sponsor Van Braak Accountants.

Voor vandaag stond er een fietstraining en core stability op het programma. Het weer was al een stuk beter dan gisteren, het zonnetje erbij maar niet te warm. We hebben een rondje gefietst met 2 hele mooie klimmetjes erin. Ondanks dat het wel pittig was probeerde ik nog wel een beetje van de omgeving te genieten. Vooral bovenop de klim was het lekker genieten. De eerste klim was een beetje een inkomertje en de tweede was wat steiler. Onderweg kwamen we superveel fietsende mensen tegen, waar we tijdens het klimmen mooi op konden jagen. Dit was niet het enige voordeel. We werden op een kruising ook nog heel hard aangemoedigd door een groepje fietsers met, zoals de titel al zegt, allez, allez. Bij terugkomst namen we een lekkere duik in het zwembad. Laura had er wat meer moeite mee om in één keer in het water te springen maar uiteindelijk lag iedereen erin en waren we weer lekker afgekoeld.
Ankie had een mooi core stability programma samengesteld waarmee we ons weer een uurtje vermaakt hadden.
Morgen staat er weer een nieuwe dag voor de boeg.

Ciao!
Nienke