Na de wedstrijd van gister konden we vanmorgen rustig aan doen. Maar na een poging tot uitslapen zaten we uiteindelijk toch om 8.00 uur aan het ontbijt. Vervolgens ging ieder zijn eigen weg. Britt koos voor een rustig ritje op de fiets. Alida voor het bankje voor ons huisje in de zon en Birgit en ik gingen voor een rustige training op het ijs. Als het we het ijs opstappen constateer ik hier en daar wat pijntjes maar na het eerste blokje voelt het al een stuk beter. Zo rijden we met zijn tweeën twee ronden van 12,5 km en krijgen onderweg nog gezelschap van een aantal jong talenten uit Haarlem die Birgit kent. Even later in de tent, als we aan een warme chocomel zitten krijgen we een berichtje dat Alida en Britt dat ze aan de lunch zitten op het terras in de zon. Tijd om te gaan.
Na een broodje en een kopje thee stap ik even op de tacx om mijn benen nog wat los te trappen. Hierna worden we super verzorgt door Jurjen met een stevige massage.
Maandag
Vandaag staat de ploegenachtervolging op het programma. De tactiek is doorgesproken en na een goed ontbijt stappen we op onze fiets richting de grote tent. We starten in rit 8 wat betekent dat we nog even een paar ritten kunnen bekijken en een warming-up kunnen doen.
Door de speaker worden we één voor één aangekondigd en staan we klaar voor een start uit stilstand. Dit is voor ons marathonners geen gewone kost en we hebben nagedacht over wie hiervoor het beste op kop kan starten. Onze directe tegenstander staat aan de overkant en uiteraard willen we die verslaan, maar het gaat in eerste instantie om de eindtijd. De eerste vier ploegen gaan door naar de finale. Het startschot klink en weg zijn we voor 4 rondjes van 600m. Birgit start op kop en na driekwart ronde neem ik het stokje van haar over. Ik kan lekker doortrekken. Vervolgens rijdt Britt haar halve rondje op kop en is Birgit weer aan de beurt. Britt komt met haar beurt afgeven niet helemaal lekker door de bocht en komt er iets op achterstand uit. Ze roep “ho!” zodat Birgit iets kan inhouden. Maar ik krijg niet het gevoel dat Birgit het hoort. Nogmaals “ho!”. Ja in de volgende bocht sluit Britt weer aan en ben ik weer aan de beurt om kop over te nemen. De verzuring is nu duidelijk aanwezig in mijn bovenbenen maar we moeten nu nog maar iets meer dan een rondje. In de volgende bocht neem Britt voor de laatste keer over en geeft nog een laatste keer alles. Birgit maakt het af en met zijn tweeën naast elkaar sprinten we het laatste stukje tot de finish. Onze directe tegenstander is verslagen, maar het is nog afwachten de hoeveelste tijd we tot nu toe hebben gereden. Met twee tiende achterstand staan we op plaats twee. Met nog twee ritten en dus vier ploegen te gaan betekend dat dus gegarandeerd een plaats bij de eerste zes. In de rit na ons duikt één team onder onze tijd en in de laatste rit zijn beide ploegen sneller. Een vijfde tijd dus en daar zijn we best tevreden mee.
Naar huis voor een douche, een broodje en daarna naar Jurjen voor een goede massage.
Dinsdag
Na het ontbijt om 8.00 uur maken we ons klaar voor een ijstraining. Het is weer heerlijk weer en met de nodige zonnebrand op stappen we om 10.00 uur op het ijs. Ook Alida trekt vandaag haar schaatsen aan. Na wat blessure leed lijkt het nu weer de goede kant op te gaan. We rijden een paar blokjes en willen na de eerste ronde aan een paar steigerungs beginnen als achter ons ineens een enorm geluid klinkt. Vandaag is de tweede Alternatieve Elfstedentocht voor toerrijders en als we omkijken zien we een groep naderen van wel honderd man. Nog net op tijd stappen we aan de kant en denderen ze ons voorbij. En schitterend gezicht, mannen en vrouwen, jong en oud. Sommige volledig ingepakt, anderen lurkend aan een bidonnetje. Als ze ons voorbij zijn wachten we nog even en beginnen aan onze versnellingen.
De rest van de dag relaxen we wat en vangt Britt haar ouders op die dit jaar voor het eerst naar de Weissensee zijn gekomen om eens rond te kijken. S ’avonds gaan we nog even naar Jurjen die ons met tape en een korte massage klaar maakt voor het Open Nederlands Kampioenschap morgen.
Woensdag
Nadat de wekker om 6.00 uur klinkt, kleden we ons aan en wandelen Birgit en ik buiten even op en neer om wat wakker te worden. Het voelt koud aan en als Alida even later op de thermometer kijkt geeft deze -9 ⁰C aan. Met inlopen is het nog altijd erg koud en als we eenmaal aan de start staan komt langzaam de zon over de bergen. Maar om mij heen staan een aantal dames met skibrillen op en enorm dikke handschoenen aan. Mijn normale snijvaste handschoenen ruil ik nog even snel om voor een paar iets dikkere.
In de eerste ronde zijn mijn tenen nog wat koud maar even later heb ik nergens last meer van. Ik ben vergeten een paar gelletjes in mijn achterzakje te steken dus bij de eerste doorkomst door de verzorgingsstraat staat Alida voor mij klaar met een bidon met daaraan de gelletjes getaped. Ze weten deze gelletje met de gekste smaken te bedenken en dus zit ik even later aan de cappuccino. In de tweede ronde zit ik in een kopgroepje, maar ik zie dat één van de grote ploegen niet vertegenwoordigd is. En dus worden niet veel later terug gepakt. Britt zit mooi van voren en Birgit rijdt heel scherp zodat we om en om mee kunnen met een aanval. Maar als we in de derde ronden bijna weer rond zijn zie ik Birgit voor me onderuit gaan in een bocht. Op dat moment wordt er behoorlijk hard doorgereden. Maar Birgit blijft rustig en ziet dat we al bijna in de verzorgingsstraat zijn waar het meestal even stilvalt. Britt schaatst met twee handjes op de rug op kop van het peloton om de gang er een beetje uit te halen. Ik zit voorin en zie een aantal dames aanzetten, als ik over mijn rechterschouder kijk vliegt daar ineens Birgit voorbij. Ok denk ik bij mezelf, ze is er weer bij en er nu ook vandoor. Helaas komt er gelijk reactie uit het peloton en wordt het gat weer dicht gereden. Ik zie iedereen overeind komen en recht zelf ook even mijn rug. Tot een dame voor mijn aanzet en ik buitenom nog een paar een versnelling zie inzetten. Ze rijden hard en ik kan nog net aanhaken. Ik kijk om me heen en zie dat we met ongeveer tien dames zijn. Van alle grote ploegen zit er wel wat mee. Sommige zijn met zijn tweeën, andere alleen. Bij doorkomst door de finish hoor ik de speaker roepen dat we 12 seconde voorspong hebben. Voor mijn gevoel blijft onze voorsprong een hele tijd ongeveer hetzelfde. In het peloton zijn nog een aantal dames die proberen om erbij te komen. Birgit zit mooi voorin de groep en wacht af of er nog dames gaan proberen te springen zodat ze mee kan. Na een ronde in de kopgroep krijg ik de slag weer lekker te pakken en pak in de verzorging weer een bidonnetje aan met dit keer een stuk banaan en een gelletje eraan geplakt. De banaan ben ik binnen 100 meter alweer kwijt maar gelukkig heb ik het gelletje nog wel want die kan ik goed gebruiken. In de laatste ronde hebben we inmiddels 56 seconden te pakken. In de kopgroep spelen ze het ploegenspel en proberen omstebeurten te ontsnappen. Het is hard werken om er bij te blijven. Met de laatste kilometer te gaan wordt er naar elkaar gekeken en besluit ik door te rijden en er voor te gaan. Aangezien ik verwacht de sprinters zometeen niet te kunnen volgen. Een klein gaatje valt er, maar 400 meter voor de finish komt de groep er hard overheen. Ik kan inmiddels niet meer fatsoenlijk op mijn benen staan en als ik over de finish glijd rij ik in een scheur en kieper achterover. Ik wordt 8ste en ben daar natuurlijk super blij mee. Het peloton komt er nu ook aan met Birgit voorin. Ze word uiteindelijk 12de. Britt zit er ook goed bij en lijkt voor een top 20 te gaan maar stapt vlak voor de finish op volle snelheid in een scheur en wordt daardoor 42ste.Ankie
