Eén voor één druppelen ook de andere CENNED-dames het restaurant. Terwijl we het afgelopen wedstrijdvrijeweekend (nog zo'n leuk Wordfeud-woord) bespreken komt Elfstedenwinnares Klasina Seinstra bij ons staan. De ijsbaan in Leeuwarden heeft de toepasselijke naam 11stedenhal gekregen, en dus mag Klasina als winnares van de laatste Elfstedentocht het startschot lossen bij de dames. Ze heeft geoefend, zo stelt ze ons gerust, dus ze hoopt geen slachtoffers te maken bij de start. Enigszins vertwijfeld beginnen we om stipt 18:30 uur aan onze warming up.
Maar zodra een uurtje later het startschot is gelost, en er inderdaad geen slachtoffers zijn gemaakt, kunnen we ons weer uitleven. Het is mooi ijs, iedereen is fit na een weekend zonder wedstrijden en dus ligt het tempo vanaf het begin behoorlijk hoog. Er wordt veel aangevallen, en volgens plan zit daar altijd een CENNED-dame bij. De B-rijders (al hoor ik officieel nu beloftenrijders te zeggen geloof ik) hebben de bochten redelijk uitgetrapt, dus het is goed opletten op de scheuren. Valpartijen zijn dan eigenlijk niet te voorkomen, en met nog ongeveer 25 rondes te gaan is er een grote valpartij. Er wordt meteen aangezet door de concurrentie, maar de slachtoffers staan weer snel. Na 2,5 ronde klinkt ineens het fluitje van de scheidsrechter en hoor ik de speaker omroepen dat de wedstrijd geneutraliseerd wordt: "Huh, alle dames zijn toch al lang weer opgestaan?" denk ik nog als we de andere bocht ingaan, maar dan zie ik daar een dame in de boarding liggen. Alida staat al klaar met een bidon, Ankie pakt snel aan, en geeft hem door. Links en rechts worden de dames wat nerveus: wanneer mogen we weer? Na een paar rondes is het slachtoffer van het ijs af en volgt de herstart. Sommige dames kunnen niet zo goed tegen zo'n herstart, ik over het algemeen ook niet, maar al snel kom ik tot de conclusie dat het vandaag wel goed gaat. Omdat het zo dicht op de finale zit verloopt de rest van de wedstrijd chaotisch. Met nog ongeveer 5 rondes te gaat zit Ankie mooi voorin, het is een goed richtpunt voor de rest van de ploeg. Maar ineens zie ik haar naar buiten schuiven over het ijs: "Onee, hopelijk staat ze snel weer en kan ze weer aanpikken." Het lukt niet, het tempo ligt te hoog. Met een beetje geluk weet ik voorin te komen, Aggie zit vlak voor mij, toch raak ik haar weer kwijt in de laatste 2 rondes. Ik hou mij redelijk staande voorin en sprint uiteindelijk naar de 11e plek, Britt en Aggie finishen vlak achter mij op de 17e en 19e plek.
Omdat hoofdsponsor CENNED vandaag ook sponsor van de wedstrijd was, waren een aantal medewerkers aanwezig. En dus werd de race nabesproken: het was volgens hen een boeiende wedstrijd, waarbij de dames zich veelvuldig voor in de kopgroepjes hebben laten zien. Vervolgens gingen we één voor één op de massagetafel van Jur; komende periode staan er namelijk flink wat wedstrijden op het programma, met zaterdag/zondag een Zuid-Hollands weekendje Den Haag/Rotterdam. En daarna snel naar huis; morgenochtend om 06:30 uur gaat gewoon weer mijn wekker, net als elke andere doordeweekse dag.Groetjes,
Birgit
