Dag 7-8 Het estafetteverslag

(In volgorde geschreven door: Ankie, Aggie, Nienke, Maya en Laura. )

De week is voorbij gevlogen en nu zitten we alweer in de bus terug naar huis. We passeren Biasca, Airolo en de Gotthardpass waar we zaterdag op de eerste dag overheen zijn gefietst. En dan duiken we de tunnel van 17km in. 

Gisteren reden we, na het ontbijt en het inladen van de fietsen, in de bus naar Cannobio aan de andere
kant van het Lago Maggiore. Dit was het startpunt van onze laatste rit. Nog niet goed en wel op de fietst zien we een fietsenwinkel en besluiten we even naar binnen te duiken. De Italiaanse kledingmaatjes vallen goed in de smaak bij Laura (maatje XS). Helaas was het shirtje waar Laura haar oog op liet vallen zelfs voor haar te klein. 

Met zijn alle naar de top!

Ankie en Laura vinden nog wel Italiaanse sokken en besluiten die te kopen. Hierna vervolgen we onze weg en beginnen we aan de klim van 20 km. We spreken met elkaar af om de eerste 8 km bij elkaar te blijven, daarna mogen we 'koersen' van Alida! Zo gezegd, zo gedaan! Ergens halverwege staat Alida en geeft ons het teken dat we los mogen. Ankie demarreert gelijk en Aggie kan net volgen. Nienke en Laura kunnen hier niet zo snel op anticiperen maar sluiten later wel weer aan. Even later valt het toch weer in 2en en wordt er zelfs in een vrij donkere tunnel gekoerst. Met ontplofte benen komen we boven. We besluiten nog een stukje af te dalen om onze jongste topper Maya op te halen. Ook zij haalt te top, klasse! 

Monument Marco Pantani,  Il Elefantino.

Nadat we boven op de top nog wat reepjes naar binnen hadden gewerkt en nog een aantal foto's hadden gemaakt bij het monument van Marco Pantani, Il Elefantino, maakten we ons klaar voor de afdaling. We dachten dat het een afdaling van 20 km zou zijn maar na 5 km zagen we het alweer omhoog gaan. Gelukkig ging het na een aantal kilometers weer naar beneden. Een mooie brede weg met goed lopende bochten. Op een gegeven moment kwamen we in een tunnel waar Aggie en snelheid van 75,2 km/h haalde! Beneden aangekomen leek het net alsof we in Nederland waren, volle bak wind tegen. Ankie sleurde ons er goed doorheen en hield het tempo hoog. Langs het water hadden we gelukkig weer wind mee en konden we allemaal even op adem komen. Het uitzicht was echt geweldig met zicht over het meer.

Overtocht met de boot.

In Cannero Rivièra ging onze veerpond. Zo konden we mooi wat kilometertjes afsnijden. Alida moest met de auto wel om het hele meer heen, en dat kost je bijna 2 uur. In 15 minuten waren we aan de overkant, in Luino. Vanaf daar was het alleen nog maar de klim naar ons huisje. Naja.. 'alleen maar' is niet goed uitgedrukt. Diezelfde klim werd namelijk deze week, per dag steeds zwaarder. Maar uiteindelijk zijn we allemaal boven gekomen!

Nadat we allemaal hadden gedoucht en alvast wat spullen hadden ingepakt gingen we lekker met z'n allen uiteten. Onze vriend Candido had al een tafeltje voor ons gereserveerd. We konden heerlijk buiten zitten met een mooi uitzicht. Iedereen begon met een heerlijk voorgerecht. Maya en Aggie hadden meloen met ham, Nienke en Laura hadden een overheerlijke carpaccio, Ankie had ravioli en Alida een bord vol pasta met ansjovis. Daarna kwamen onze pizza's. Deze smaakte ook erg goed en vulde ook goed! En natuurlijk sluiten we af met nog een toetje, want dat gaat er natuurlijk altijd wel in. We hebben afgelopen week toch genoeg calorieën verbrand. Als afsluiter hadden Alida en Ankie nog een limoncello. Iedereen heeft hier ook even van geproefd. Dit viel niet bij iedereen goed in de smaak. Nadat alles op was snel de bus inladen en naar bed! Na een warme onrustig nacht stonden we om half 7 naast Aggie haar bed om haar wakker te zingen! Ze is vandaag 29 jaar geworden. Van Harte gefeliciteerd Aggie!! Nu snel allemaal in de bus op naar huis! De laatste loodjes en dan gaan de wedstrijden over een maand al weer beginnen!

Dag 6: De dag van de Koninginnerit

In een treintje.

Na een goede nachtrust stond de wekker weer om kwart voor acht zoals elke morgen. Vandaag staat de langste klim op het programma. Een klim over 22km genaamd de Alpe di Neggia.

Na een heerlijk ontbijtje met een lekker gekookt eitje erbij stond iedereen klaar om te vertrekken. Behalve ik want ik was er nog niet helemaal klaar voor. Ik voelde me deze ochtend niet helemaal lekker, maar besloot toch om op de fiets te stappen. Het eerst stuk was vooral rustig infietsen, want zoals we allemaal weten, de zware klim komt er nog aan. Ondertussen begon ik me wel steeds iets beter te voelen, maar het was nog niet helemaal top.

Nadat we ongeveer uurtje hadden gefietst zagen we een groot peloton met allemaal Italiaanse mannetjes voor ons fietsen. We haalden deze in en ze schreeuwden van alles naar ons, maar ja.. wat zeiden ze nou? Nienke heeft nog even met ze gepraat en vertelde dat we uit Olanda kwamen en waar we heen gingen. Nou ja gepraat… Nienke verstond eigenlijk ook niks van dus vertelde ze eigenlijk maar wat, maar blijkbaar kan Nienke toch een beetje Italiaans want ze vroegen daarna niks meer.

Even uitpuffen op de top.

Na onze eerst klim van vandaag was er natuurlijk ook weer een afdaling, zoals hier alles op en neer gaat. In deze afdaling moest ik stoppen, want ik voelde me nog slechter en ben in de bus gestapt. De rest van de meiden zijn wel doorgefietst en stonden beneden op mij en Alida te wachten. Nadat ik weer lekker water had gedronken, wat er wel goed in ging, ben ik weer op de fiets gestapt.

Alpe di Neggia 1395m.

Daar begon dan ook de Alpe di Neggia over 22km. Aggie, Ankie en Nienke namen al meteen afstand. Ik begon de klim wat rustiger aan, want wilde natuurlijk deze wel op fietsen. Maya heeft ook lekker haar eigen tempo omhoog gefietst. Bij het eerste dorpje stond Alida en daar werd Maya opgepikt en is verder met de bus mee omhoog gegaan. Ondertussen fietsen Ankie en Aggie met z’n tweeën en kon Nienke het tempo toch net niet bij benen en is ze haar eigen tempo gaan fietsen. Ook ik kom tot mijn verbazing steeds beter in mijn ritme en pik Nienke op en we fietsen samen een stukje verder. Op de steile stukken moet Nienke ook mij even laten gaan, maar als het weer even vlak wordt komt ze weer bijna terug. Na 16km ging mijn schakelsysteem kapot. Alida heeft hem handmatig weer naar het kleine blad gekregen. Zo kon ik toch de laatste 5km omhoog fietsen naar de top. Aggie en Ankie waren ook al bijna boven en maakten er nog een spannende strijd van. Ankie zette de aanval in deze kon Aggie mooi pareren en demarreerde er overheen en kwam als eerste boven! Nienke kwam even later ook boven en na een paar minuten was ik ook op de top.

Aggie & Ankie moeten even bijkomen.

Op de top ben ik toch de auto weer ingestapt, want het leek mij niet verstandig om deze afdaling mee te pakken. Kilometers genoeg gemaakt deze week! Nu kon ik een afdaling eens vanuit een ander perspectief bekijken. Ook in de bus zijn de haarspeldbochten eng en nét te doen.

Dit was dag 6 alweer. Morgen is onze laatste trainingsdag en staat er weer een bijzondere rit op de planning. Daar lees je morgen meer over!

Dus ik zou zeggen domani! (tot morgen)

Laura

Dag 5 – Eat, Sleep, Bike, Repeat

De wekker gaat, zoals bijna elke dag, om kwart voor acht. Ik werd vandaag alleen iets minder goed wakker, ik sliep nog best wel vast. Maar, 1 minuut na de wekker staat Aggie al neuriënd naast haar bed. Zo word ik ook een beetje wakker.

Op het programma staat vandaag een fietsrit met een paar vrij korte, maar wel hele steile klimmen. Na het ontbijt starten we de fietsrit met een afdaling, die we inmiddels al een beetje kennen, en die dus ook steeds een beetje sneller gedaan wordt. En ik vind, voor mijn eerste fietskamp in de bergen, dat dat bij mij ook al best wel heel goed gaat!

Core-stability op het terras.

Na een afdaling, jaja… volgt natuurlijk een klim. Laura is er als eerste vandoor, de rest doet nog even iets rustiger aan zodat ook ik kan volgen. Dit is nog het rustigere deel van de rit. Ondanks dat ik ‘nieuw’ ben in de ploeg, houden ze heel goed rekening met mij. Ik krijg ook regelmatig tips van Ankie over hoe ik het beste de bergen op en af kan fietsen, en dat is super fijn!

Twee uren later, een beetje op het laatste stuk, komt voor mij de laatste klim. Deze moeten we wel op ons eigen tempo omhoog. Ik probeer aan te haken bij de rest, maar dat houd ik niet heel lang vol. Na een paar honderd meter moet ik uit het wiel van Nienke lossen. Het is een lange en steile klim. Al hijgend kom ik uiteindelijk, samen met Laura, boven. De rest staat daar te wachten. Gelukkig is ‘boven’ ook het einde van deze fietsrit voor mij. De rest moet dezelfde klim nog een keer afdalen en dan van de andere kant de berg nog een keer op. Zodra de rest ook terug is, beginnen we gelijk met een core-sessie van Ankie. Na 45 minuten core zijn we allemaal wel kapot. Ook de core-stability trainingen gaan bij mij steeds beter, al werd het me vandaag iets moeilijker gemaakt door de spierpijn van de afgelopen dagen.

Aan het Lago Maggiore

Er is vandaag ook nog de wekelijkse markt in Luino, die bekend staat als een van de grootste markten van Europa. Na het middageten én een hele snelle douche stapten we allemaal in de bus. Na een rondje over de markt waren we allemaal wel toe aan een lekker Italiaans ijsje. En wat was ie lekker!

Eenmaal thuis waren we allemaal ook wel hongerig en het was vandaag Nienke haar beurt om te koken. “Pasta met witte saus” noemde ze het. Wat het dan wel echt heet is nog steeds niet bekend, maar het was wel lekker! En veel. Maar dat mag wel, want morgen staat ons een zware fietsrit te wachten. Namelijk een lange rit, met als “toetje” een klim van 21 kilometer lang. Dat wordt weer afzien!

Arrivederci!

Maya

Eerste 4 dagen van onze trainingsweek

Dag 1 Van heuvels naar bergen

Het is acht uur s ’avonds en ik zit nog heerlijk in een t-shirtje op het terras voor het huisje van onze sponsor Van Braak aan het Italiaanse Lago Maggiore. In afwachting van de bergen in Italië reden wij precies een week geleden de Elfheuvelentocht. 150km over de Veluwe genieten van het mooie weer.

Maya reed die dag haar laatse skeelerwedstrijd van deze zomer, het NK-weg en was er dus niet bij. Ze reed de 100meter sprint waar ze 6e werd en de 15km afvalkoers die ze afsloot met een mooie 2e plaats. Vanaf nu gaat ook haar focus weer op het schaatsen.

De rest van de ploeg werd in Epe vergezeld door Sjaak ‘de Beul uit Leeuwarden’. Die er gelijk voor zorgde dat vanaf de start het tempo er goed in zat. We hadden elkaar al even niet gezien dus werden alle vakantie avonturen doorgesproken. En al kletsend en etend volbrachten we deze mooie toertocht en keken we uit naar een week later.

Vandaag stond dus alweer onze eerste rit van een trainingsweek op het programma. Nadat we gister in alle vroegte vanuit Hoogeveen in de bus van stichting Phusis richting Wassen, Zwitserland waren vertrokken stapten we vanmorgen om kwart over negen op onze racefietsen voor een rit over de Gotthardpass.

Wachten op de bus.

Vol goede moed klommen we de eerste kilometers. Maar merkten we ook dat wij op onze racefietsen bij enkele automobilisten aardig wat irritatie opwekten. Voor zover we begrepen was het absoluut niet toegestaan de Gotthardpass per fiets te nemen in verband met wegwerkzaamheden. Wij deden of onze neus bloedde en peddelden rustig door. Tot op zeker moment ‘oom agent’ midden op de weg stond en ons volledig de weg versperde. Er restte ons geen andere optie dan om te keren. En na wat rondvragen hier en daar vonden we een bus die ons voorbij de wegwerkzaamheden wilden brengen. Buschauffeur Frits laadde onze fietsen al op de kar.

Een uur later stonden we in het zonnetje in Andermatt op 1400m. Vanaf dit punt besloten we om ieder op eigen tempo omhoog te fietsen. De klim loopt geleidelijk en ik kom lekker in mijn tempo. Als ik achterom kijk zie ik Nienke, Laura en Aggie een klein stukje achter me. De temperatuur daalt een beetje en in de verte zie ik nog een beetje eeuwige sneeuw. Na 12km ben ik op de top op 2106m. Nienke, Laura en Aggie komen even later ook aanfietsen. Ik fiets nog een klein stukje naar beneden en daar komt ook Maya al. Als we boven komen trekken we snel een jasje aan en beginnen aan een schitterende afdeling. Al snel loopt de temperatuur weer op en gaan de jasjes uit. We hebben er nog maar 60km opzitten en een mooie tocht waarin we nog steeds dalen en af en toe een klimmetje volgt.

Op de top van de Gotthardpass.

Na 114km staat Alida langs te kant van de weg met het broodnodige drinken. Door de warmte heeft iedereen al een paar kilometer zijn bidons leeg. Maya heeft voor vandaag genoeg uren op de fiets gemaakt en stapt bij Alida in de bus. Dan zien we voor het eerst het Lago Maggiore en rijden we de laatste 30 kilometer langs het water. Aangekomen in Luino volgt er nog een toetje. Het laatste stukje naar het huisje is een behoorlijk steile klim van 2,5km. Aggie heeft nog wat energie over en spurt omhoog.

Onze eerste dag zit er bijna op. Want na een heerlijke douche staat het eten even later op tafel voor de nodige energie.

Saluto!

Ankie

Dag 2 aan het Lago Maggiore

Sprongtraining.

Vandaag staan er 2 trainingen op het programma. We starten rond 10 uur met een elastiek/sprongtraining. Net als vorig jaar doen we dat weer op het (naar ons idee) enige vlakke stukje op het bungelowpark. Pluspunt is wel het enorme mooie uitzicht.  Voor het inlopen kiezen we een rondje uit met enkele kuitenbijter stukjes. Dit in combinatie met de al aanwezige warmte doet onze hartslag omhoog schieten. Na wat rek- en strekoefeningen beginnen we aan de elastiek series. Tussendoor goed blijven drinken want de zon laat zich steeds meer zien waardoor het zweet van ons voorhoofd druipt en de kraan in onze knieholtes open staat ;). Na de elastieken gaan we door naar het laddertje. We worden zelfs zo fanatiek dat we onder andere wedstrijdjes tegen elkaar doen. Ja… met de strijdlustigheid zit het wel goed. Als laatste eindigen we nog met de schaatspassen en schaatssprongen. Na 1 uur 50 zit de eerste training erop!

Na de lunch maken we ons op voor een herstelritje van 1 uur 45. We passeren onder andere Mesenzana, Cuveglio, Cittiglio, Laveno-Mombello en Castelveccane. Tijdens deze rit verkennen we gelijk even het rondje van morgen. Dan mogen we namelijk 6 x een interval omhoog doen. We constateren dat ie er mooi bij ligt!

Kilo kip, kilo rijs én de halve groenteafdeling.

Na deze training sjokken we nog naar het zwembad voor een verkoelende duik. Ja, de 2 trainingen zitten behoorlijk in de benen. In het zwembad demonstreert Ankie nog ff haar specialiteit, namelijk de verzuipslag. Voor de kenners beter bekend als de vlinderslag. We snappen dat het lijf na 2 trainingen niet meer alles kan én wil doen, dus we maken ons op voor het eten.

Het is Ankie haar beurt om te koken. Risotto staat op het menu. Ingrediënten: Kilo kip, kilo rijst én de halve groenteafdeling. Zie foto voor het resultaat.

Al met al een mooie dag en we genieten nog van de ondergaande zon voordat we onze bedjes opzoeken.

Ciao!

Aggie

Dag 3 en 4 'The dead of the gladiolus'

Hoogte profiel St. Michele en 6x klim.

Op dag 3 van ons trainingskamp stond er een pittige training op het programma. Na het ontbijt

maakten we ons klaar voor een intervaltraining op een rondje van 8 km. Voordat we vertrokken was er nog even wat twijfel over de onderkleding, maar uiteindelijk ging iedereen met de dunste shirtjes aan weg. Voordat de echte training begon gingen we eerst het rondje even verkennen. Voor Maya en Laura was het rondje helemaal nieuw en voor Aggie, Ankie en Nienke niet helemaal. Dit jaar fietsten we alleen het rondje andersom. De klim die we 6x intensief op moesten fietsen was ongeveer 2,7 km lang, maar voordat we hieraan gingen beginnen mochten we eerst nog de St. Michele op fietsen. Dit was een behoorlijke pittige klim. Ik wist nog van vorig jaar dat er iets na de helft een behoorlijk steil stukje aan zou komen. Ik had Ankie nog in zicht en ik wist dat Laura nog achter me zat, maar op het steile stuk zag ik Laura al peddelend voorbij fietsen en verloor ik Ankie en Laura uit het zicht. Aggie was ik al veel eerder kwijtgeraakt. Bovenop de top hebben we nog een paar mooie foto’s gemaakt en even wat gegeten voordat we aan de afdaling gingen beginnen.

Dood of de gladiolen!

Beneden bij de bus zaten Maya en Alida al klaar om aan de intervalblokjes te beginnen. Alida had haar stoeltje en boek bij de finish gezet en zat mooi in het zonnetje op ons te wachten. Wij gingen rustig naar beneden en begonnen aan onze eerste serie. Laura ging er als een speer vandoor en was als eerste boven. Na de derde serie moesten we onder aan de

afdaling even wachten, omdat ik was gestoken door een wesp. Nadat de angel uit m’n been was konden we weer verder. Na de vierde keer was Maya klaar met de series. Ze had zich nog een keer helemaal leeg gereden en kwam helemaal kapot aan bij de bus. Wij moesten nog twee keer de klim op. Na de zesde keer lagen we er allemaal verslagen en voldaan bij. Het was voor iedereen de dood of de gladiolen.

Na terugkeer bij het huisje deden we de bikini aan en namen we nog een duik in het zwembad. Met een bal die in het water lag hebben we ons die middag goed vermaakt. ’s Avonds gingen we vroeg naar bed. Iedereen was moe.

Klimgeiten.

De vierde dag stonden we vroeg uit bed. Om half 9 moesten we in het dorp zijn om onze gidsen voor

de wandeltocht op te halen. We reden achter Candido, hij was vorig jaar ook onze gids, en zijn vriend Vincenzo aan naar het plekje Indemini waar de wandeltocht zou beginnen. Tijdens de autorit kwamen we over de klim die we donderdag met de fiets op gaan.

Nadat iedereen bij de start nog even naar de wc was gegaan konden we beginnen. Het begon direct al met klimmen. Er was een afwisseling tussen bebossing, rotsblokken en losliggende stenen. Het was erg warm en iedereen had het zwaar. Eigenlijk zouden we vandaag een rustige dag hebben, maar dat zat er niet helemaal in. Na een korte pauze boven op Alpe di Neggia moesten we nog een stuk omhoog naar het hoogste puntje van de berg. Ondanks dat het super steil was konden we bovenop wel van een heel mooi uitzicht genieten en zijn de nodige foto’s gemaakt. We zouden bij een kerkje gaan lunchen en volgens onze gidsen zou dat nog ongeveer 20 minuten wandelen zijn. 

Lunchen

Achteraf bleek dit nog een uur wandelen zijn, maar we hebben uitgebreid geluncht. Na een uur gingen we weer verder voor de laatste kilometers. Al met al was het een super mooie wandeltocht, maar ook vandaag was het weer op sommige momenten de dood of de gladiolen. Of zoals Louis van Gaal ook wel zegt: “The dead of the gladiolus!”

Groetjes vanuit het zonnige Italië,

Nienke

Panorama Lago Maggiore.