KPN cup 7: Afvalrace in Deventer

Gisteren stond voor ons alweer de 7^e cupwedstrijd op het programma. Nadat we afgelopen weekend geen wedstrijd hadden, maar een mooie trainingsdag op FlevOnice mochten we gisteren afreizen naar Deventer. Voor een aantal van ons was deze reis wat langer dan van tevoren gedacht vanwege de sneeuwval in het midden van het land. Maar desalniettemin stond iedereen gelukkig op tijd aan de start van hun wedstrijd.

Eerst was het de beurt aan onze regio rijders Chantal en Maya. Na een wedstrijd van hollen en stilstaan reed er uiteindelijk 1 dame weg. De rest van het peloton kon dus gaan sprinten voor de tweede plek. Maya en Chantal hadden nog een goede sprint in de benen waardoor ze uiteindelijk eindigden op de plekken 3 en 7.

Om 19.15 uur was het de beurt aan de andere dames. Direct vanaf het begin werd er hard doorgereden en ontstonden de eerste kopgroepen. Deze waren behoorlijk groot, maar iedere keer zaten er één of twee Cenned dames bij. Na ongeveer 20 ronden sloeg voor Laura het noodlot toe. Ze viel heel hard op haar bil, waar ze ook behoorlijk last van had. Aggie reageerde snel door op de rem te trappen en haar op te halen, zodat ze samen weer bij het peloton aan konden sluiten. Ankie en ik probeerden aan de voorkant van het peloton te storen, zodat het tempo iets naar benden zou gaan. Gelukkig konden ze na 3 à 4 ronden weer de aansluiting maken met het peloton, om vervolgens even te herstellen van de inspanning.

Het tempo bleef maar hoog in het peloton en alle kopgroepen die probeerden te ontsnappen werden weer tot de orde geroepen. Helaas kon ik de dames niet heel veel helpen, ik zat maar te vechten om bij het peloton te blijven. Over de helft van de koers begon het aan de achterkant op een afvalrace te lijken. Steeds meer dames hadden moeite met het hoge tempo en moesten het peloton laten gaan. Helaas was ik hier zelf na 60 ronden ook één van. Vanaf de kant heb ik de finale van het bijna gehalveerde peloton bekeken.

De meiden probeerden elkaar goed op te zoeken. Laura zat mooi voorin, maar zakte iets naar achteren toe waardoor ze mooi achter Ankie kon gaan zitten. Een paar ronden later sloot Aggie ook nog aan waardoor ze met z’n drieën mooi achter elkaar zaten. Het probleem was dat ze nog wat te ver van achteren zaten. Met nog 2 ronden te gaan bracht Laura hier verandering in en reed met haar laatste krachten Aggie zo ver mogelijk naar voren, zodat zij het nog af kon maken. Dit resulteerde in een mooie 9^e plek!

We waren allemaal helemaal moegestreden en gaan weer vol goede moed naar de volgende wedstrijd in Den Haag.

Groetjes, Nienke