Gisteren stond dan alweer de 12de en tevens de laatste wedstrijd voor de Weissensee op het programma. Altijd een wedstrijd waarin je graag nog even wat vertrouwen wil tanken voor dat de grote wedstrijden gaan beginnen op natuurijs. Zo wilde wij graag ook een goede wedstrijd laten zien en kijken hoe we ervoor staan.
De wedstrijd begon redelijk tam en er waren wat spelden prikjes waarin we eigenlijk heel attent mee zaten elke keer. Halverwege koers ontstond er een klein kopgroepje van vier dames waar Ankie goed bij zat. Zou het dan vandaag weer gebeuren, een kleine kopgroep die rond gaat? Het groepje had een kans van slagen, want het peloton deed vrij weinig. Aggie kreeg de opdracht om mee te springen met groepjes die naar de kopgroep toe wilde springen. Ik was aan het afstoppen op kop van het peloton en alles in de gaten aan het houden. Nienke was de back-up voor Ankie. Tot dat wij zagen dat 1 iemand vanuit de kopgroep in één keer sprong naar het peloton. Op het moment dat dat gebeurde reed Ankie achter twee meiden die het tempo niet konden volgen. Ankie probeerde nog zo goed naar deze dame toe te rijden maar tevergeefs. Ze reed een super sterke koers, maar had helaas net niet de snelheid in de benen om ook net zoals Ineke een ronde voorsprong te pakken en zo werd Ankie ook opgeslokt door het peloton.
Wij konden ons gaan opmaken voor de eindsprint voor plek twee. Nienke zocht in de drukte haar eigen weg. Aggie, Ankie en ik konden elkaar goed vinden en reden lang met z’n drieën bij elkaar. Helaas raakte we elkaar in de chaos toch kwijt. Aggie zat redelijk goed vooraan en kon zo mooi sprinten naar een mooie 7de plek. Ankie trok de sprint nog voor mij aan maar helaas zaten wij in de drukte en konden er niet goed langs komen. Nienke reed daar nog iets achter en probeerde ook zo goed als mogelijk nog een mooie klassering eruit te halen.
Wij kijken terug op een goede generale voor de Weissensee. Ankie reed een sterke wedstrijd. Aggie reed attent. Nienke reed ook weer lekker mee en kon ook positief terugkijken op deze wedstrijd. En ik reed eindelijk weer een goede wedstrijd en ben weer helemaal hersteld van ziekte van vorige week.
Wij zien jullie volgende week op de Weissensee. Wij hebben er in ieder geval erg veel zin in en gaan ons uiterste best doen, maar vooral genieten van de mooie wedstrijden en omgeving!
Tot snel, Laura!
Wij konden ons gaan opmaken voor de eindsprint voor plek twee. Nienke zocht in de drukte haar eigen weg. Aggie, Ankie en ik konden elkaar goed vinden en reden lang met z’n drieën bij elkaar. Helaas raakte we elkaar in de chaos toch kwijt. Aggie zat redelijk goed vooraan en kon zo mooi sprinten naar een mooie 7de plek. Ankie trok de sprint nog voor mij aan maar helaas zaten wij in de drukte en konden er niet goed langs komen. Nienke reed daar nog iets achter en probeerde ook zo goed als mogelijk nog een mooie klassering eruit te halen.
Wij zien jullie volgende week op de Weissensee. Wij hebben er in ieder geval erg veel zin in en gaan ons uiterste best doen, maar vooral genieten van de mooie wedstrijden en omgeving!