Het is alweer een week geleden dat wij aan de start stonden
van de vierdaagse. Een vierdaagse rittenkoers betekent altijd een mooie strijd
en elke dag voelen de benen en het lichaam vermoeider, maar wie kan dit het
langst volhouden en wie herstelt het snelst na een koersdag en kan de volgende
dag weer knallen op het ijs?
Alle 4 de CENNED rijdsters stonden vol goede moed aan de
start van de eerste marathonwedstrijd in Enschede. Deze vierdaagse begint met
60 ronden op donderdag en vervolgt met 70 op vrijdag, 80 op zaterdag en ter
afsluiting 100 ronden op zondag. Een pittig klusje dus. In Enschede ging het al
in de loze ronde mis voor twee CENNED dames. Maya viel in de hectiek van de
start en nam Laura mee in haar val. Gelukkig was deze valpartij in de loze
ronde en mochten beide dames weer aansluiten in het peloton. De koers verliep redelijk
rustig, weliswaar waren er wel wat
kopgroepen maar eigenlijk was het vooral uitdelen van speldenprikjes. De grote
namen hielden zich nog rustig en uiteindelijk kwam er een eindsprint. Ankie en
Nienke konden elkaar goed vinden in de laatste paar ronden en kwamen als 13 en
14 over de finish. Maya had
toch last gekregen van haar val maar kon de wedstrijd nog wel finishen. Laura
was helaas alweer gevallen. Er waren gemengde gevoelens bij deze wedstrijd,
maar wat een vierdaagse zo leuk maakt, de volgende dag mag je weer! Dus hup
snel uitwerken, massage door Team CENNED verzorger Jurjen en dan naar huis en
je bedje in, want je voorbereiding begint zodra je gefinisht bent.
De tweede dag van de vierdaagse was de marathonwedstrijd in
Utrecht. Maya had last van een gekwetste buikspier overgehouden van de val van
gisteren, maar ging wel dapper van start in Utrecht en hoe! Na de tweede tussensprint met het rondenbord
op 25 ontstond er een kopgroep van 4 rijdsters met Ankie daarbij. De favorieten
keken naar elkaar en al snel werd de voorsprong 100m, 150m, 200m. Er probeerden
wel steeds groepjes naar de kopgroep toe te rijden en Laura en Nienke probeerden
dit zoveel mogelijk te controleren door mee te springen maar natuurlijk niet over te nemen. Dit werkte goed, er kwam geen groep meer weg. Toen
de kopgroep met Ankie ongeveer op 200m van het peloton zat liet Maya zich
afzakken om Ankie te helpen. Maya reedt 2 a 3 rondes op kop van de kopgroep. De
voorsprong bleef constant doordat ook een andere ploeg helpers liet afzakken.
Heel lang leek het erop dat de vier rijdsters stand konden houden en gingen
sprinten om de overwinning. Maar ongeveer 10 rondjes voor het eind gingen de
ploegmaats van de sprinters in het peloton toch rijden. Dit waren spannende
laatste 10 rondjes voor zowel het
publiek als de ploegleiders en de rijders zelf. In de allerlaatste meters werd
Ankie helaas nog ingehaald en kwam ze als vijfde over de finish. De
teleurstelling heerste in eerste instantie wel, maar ook trots. Dit was echt
een teamprestatie en alle vier wilden wij dit de volgende dag nog beter doen.
We konden goed analyseren wat goed ging, maar wat ook nog beter kan! Dus ook na
vandaag goed uitwerken, masseren, goed eten en goed slapen, want morgen mogen
wij weer.
De derde dag stond Hoorn op het programma en reden we gewoon
zoals elke zaterdag 80 rondjes. Hoorn was een zware wedstrijd waarin er
eigenlijk constant heel hard werd gereden. Er waren niet echt demarrages maar
iedereen deed zijn kopbeurten en zo waren er weinig rustmomenten. Door een
goede actie van een rijdster die ergens halverwege het peloton haar benen stil
hield viel het peloton in twee stukken. Ankie en Nienke reden in de voorste
groep. Laura zat te ver van achteren en kon gelukkig als allerlaatste nog naar
de voorste groep rijden die uiteindelijk dus ook de grootste groep bleek te
zijn. Wij zaten dus met drie rijdsters van CENNED in de voorste groep. Het was
spektakel voor het klassement dat helemaal op de kop ging want de
klassementsleidsters zaten in de achterste groep op elkaar te letten en moesten
met een ronde achterstand de koers verlaten. Ook Maya moest helaas het toneel
verlaten door een blessure aan haar buikspier en ze kon hierdoor ook de laatste
dag niet starten. Ankie, Nienke en Laura reden attent maar maakten wat positionerings
foutjes in de laatste 10 rondjes. Nienke
zat in het CENNED treintje maar viel door een botsing. Ze stond snel op en kon binnen een halve ronde
weer aansluiten. Dus dit was niet helemaal onze finale maar hier leren wij weer
van! En morgen is er nog 1 kans. Ankie finishte nog wel op een mooie 9ste
plek en stond er dus goed voor in het tussenklassement
Zondag, op de laatste koersdag stonden we aan de start in
Groningen op de thuisbaan van Nienke en Maya. Deze laatste dag stonden er 100
ronden op het bord. We wisten dus dat het een zware wedstrijd zou worden. Alle
favorieten voor het klassement keken erg naar elkaar. Er waren in de eerste 50
ronden wel groepjes die weg probeerde te komen maar alle kopgroepen werden
steeds weer teruggereden door een rijdster die er niet bij zat. Halverwege
koers viel Laura door een botte schaats. Dit was letterlijk en figuurlijk botte
pech en balen dat Laura nu Ankie niet meer kon helpen voor een goede uitslag
vandaag. Nienke heeft zoveel mogelijk Ankie geholpen waar ze kon. In de finale
was het wederom chaos. 
Overal reden schaatsers. Strijd tot in de laatste ronde.
Twee rijdsters vooruit die voor de zege reden. Een valpartij van de nummer 2 en
3 van het klassement, ploegmaats die wilden helpen maar voorbij gereden werden
en een magistrale eindsprint van Marijke Groenewoud die daarmee het klassement
wist te winnen. Ankie reed het hele weekend attent en zo ook vandaag. Finishte als 8e en werd uiteindelijk 6e in het klassement! Als team hebben wij weer veel geleerd van de vierdaagse en we kunnen terugkijken op een mooie vierdaagse met als hoogtepunt de spannende wedstrijd in Utrecht!
Komend weekend zijn er geen marathonwedstrijden. Dat is een
mooi moment voor een extra trainingsdag op Flevonice.
