Grandprix 2

Na het ONK zaterdagmiddag moest de knop alweer snel om. Zondagochtend herhaalde zich het ritueel van de “rustdag”. Acht uur ontbijt, tien uur op de fiets voor een herstelritje. Het is helaas niet zo zonnig als de andere dagen en de temperatuur is een stuk hoger. s’ Middags was er tijd voor een bakkie en schaatsen slijpen. Na de voorbespreking en een lekkere maaltijd sluiten we de af met een spelletje 30 seconds.

Maandagochtend ging de wekker om half 8. Vandaag was het tijd voor de kortste wedstrijd van deze week, namelijk Grandprix 2 over 40 km. Aangezien het de hele nacht flink gesneeuwd had moest de baan over 5 km ’s ochtends nog geprepareerd worden. IJsmeester van de Weissensee, Norbert Jank, zorgde voor een baan van 4 meter breed maar zakte achterop het meer door het ijs. De wedstrijd werd daarom een kwartier uitgesteld, even schakelen en proberen warm te blijven dus. Daarna mochten we dan echt van start. Door de vele sneeuwval was het ijs slecht en lag er veel water op het ijs, voor ons is dat zeker geen slecht nieuws. Het werd een mooie koers met veel ontsnappingen waar wij als Team Cenned steeds vertegenwoordigd waren met één of meer Cenned ladies. Echter kon er in deze wedstrijd geen kopgroep gevormd worden door het geweld van het peloton die de snelheid er goed in had zitten. Nienke moest helaas halverwege de koers verlaten met een kromme schaats, hier baalde ze dan ook flink van. Aan de wetten van natuurijs doe je niks, dus knop om voor haar naar de wedstrijd van woensdag. Wij zaten nog volop in de koers en met meer dan 5 km te gaan zochten we elkaar op. Ankie nam haar laatste energiekoker maar zag daarbij een scheur over het hoofd en ging onderuit. Shit… Dat konden we niet gebruiken in de finale. Na 3x omkijken zat ze alweer achter ons en was er dus niks aan de hand.
De Cenned trein werd gevormd met de overgebleven vier dames en met 5 km te gaan hadden we een goede uitgangspositie. Met de trein probeerden we naar voren te komen om zo de sprint aan te kunnen gaan. Er werd steeds onderweg gecheckt door Ankie wie er nog in de trein zaten, we bleven compleet en de communicatie was optimaal. Na de laatste bocht was het nog 1200 meter naar de streep. Chantal kon de trein helaas niet houden bij het uitkomen van de bocht maar de andere drie Cenned dames bleven goed in formatie zitten. Het laatste stuk was hectisch en doordat er veel ploegleiders op het ijs stonden werd de baan steeds smaller. Ankie en Laura moesten hierbij door het water en verloren snelheid maar reden nog naar een knappe 9^e en 8^e plaats. Maya daarentegen slalomde door het peloton en ging van links naar rechts. Ook vandaag konden de armen in de lucht want ze sprintte naar een knappe 3^e plaats. Ondanks het missen van de trein reed Chantal nog in de punten naar een 19^e plaats.