De dag na onze eerste podiumplek op het AKM hebben we rustig doorgebracht. Even lekker losfiesten, kopje koffie of thee drinken en natuurlijk weer schaatsen slijpen want gisteren stond alweer de tweede wedstrijd op het programma. Het ONK, de afgelopen jaren altijd de eerste wedstrijd op de Weissensee, ging over een afstand van 100km. Voor ons is dit toch wel een behoorlijke lange rit, aangezien we eerder altijd een maximale afstand van 80km hadden op de Weissensee (m.u.v. de alternatieve Elfstedentocht natuurlijk!). Wat nog een verandering was ten opzichte van de andere wedstrijden was dat we in pas om half 1 ’s middags hoefden te starten. Dit betekende dat we dus twee keer moesten ontbijten, ons normale ontbijt om 8 uur en ongeveer 2,5 uur voor de wedstrijd nog even goed eten. In de tussentijd vermaakten we ons met het spelletje 30 seconds, waar we allemaal zeer fanatiek aan meededen.
Om half 12 was het dus eindelijk zo ver en mochten we ons
gaan voorbereiden voor de wedstrijd over 100km. Het zonnetje scheen lekker en
het was dus helemaal niet zo koud. Echter zou de zon gedurende de wedstrijd
achter de bergen verdwijnen en zou het dus een stuk kouder gaan worden. Het was
dus zaak om ons goed aan te kleden, maar niet te veel, want dan zweet je je
kapot tijdens de wedstrijd en dat kost allemaal energie die we veel beter in
een ontsnapping of achtervolging kunnen steken.
Om half 1 ging het startschot. We waren nog maar een paar
honderd meter weg of er reed al een groep van 4 dames weg, waar ook onze Maya
bij zat. Er sprongen nog 3 andere meiden naar toe en in het peloton werden de
benen stil gehouden, met als gevolg dat de voorsprong snel steeg naar 2
minuten. Dit bleef een hele poos rond deze tijd hangen, totdat de ploegen die
er niet bij zaten gingen rijden. Na 65km werd het laatste stuk dicht gereden en
werd er vol door de dames in het peloton gedemarreerd. Ik zat op tweede positie
en zag aan de zijkant dat Ankie en Laura beiden strak achter de twee
demarrerende dames zaten, dus wist dat het goed zat. Het hele peloton was in
stukken gereden en overal reden groepjes. Chantal probeerde Maya nog op te
vangen, maar die had zich al helemaal leeggereden in de kopgroep en kon helaas
niet meer aanhaken. Chantal kwam in de groep achter het peloton terecht en
heeft keurig de 100km volbracht. Zelf kon ik nog aanhaken in het peloton, maar
mijn benen waren niet meer super. Er werd om en om door de dames gedemarreerd,
totdat er een groep van 12 dames los kwam waar Laura ook bij zat. Deze groep
bleef goed samenwerken, waardoor de voorsprong snel opliep tot een minuut of 3.
Alle ploegen zaten erbij en dus werd er in het peloton ook niet echt meer doorgereden.
Laura heeft nog een aantal keer geprobeerd om weg te rijden. Één keer had ze
een behoorlijk grote voorsprong, maar helaas werd ze in de slotfase van de
koers weer tot de orde geroepen, waardoor een eindsprint in de kopgroep
onvermijdelijk was. Na deze knappe strijd eindigede Laura op een mooie 9e
plek.
In het peloton hadden Ankie en ik elkaar goed gevonden in
de laatste twee ronden. Ik zat er al behoorlijk doorheen, maar Ankie zat nog
aardig goed. Dus zou ik ervoor zorgen dat ze in de sprint goed gepositioneerd
zat. Dit gebeurde ook alleen zaten we iets te vroeg van voren. Ik trapte in een
paar scheuren en verloor mijn snelheid, waardoor Ankie al veel te vroeg op kop
kwam. Gelukkig had ze nog wel veel snelheid en kwamen er nog een paar dames overheen.
Ze werd uiteindelijk 19e. Na de koers stond er heerlijk eten voor
ons klaar en werden we weer gemasseerd om ons weer klaar te maken voor de 3e
wedstrijd van de week die maandag wordt verreden.
Groetjes,
Nienke
