zondag 28 juni 2015

Trainingsdag Alkmaar

Zondagochtend, de wekker gaat vandaag om 7 uur, behoorlijk ongewoon voor een weekenddag. De vogeltjes fluiten hun deuntjes al, de lucht is blauw, het zonnetje schijnt en mijn benen zijn zwaar. Het wordt een mooie dag!
Het verhaal van deze trainingsdag begint eigenlijk gistermiddag al, toen reed ik een skeelerwedstrijd in Rijssen. Het was een pittige koers, maar ik wist me goed staande te houden en kwam met een prima (totaal verzuurd) gevoel over de streep: ik ga vooruit, top! Na deze warme rit snel douchen en huphup naar huis, want vandaag volgt dus weer een zware beproeving: een trainingsdag met team CENNED. Ik begin in de auto terug vanuit Rijssen alvast met de mentale voorbereiding, wetende dat er een uitputtende krachttraining en een fietsrit op het programma staan.

Vanochtend, die eerder besproken ochtend met de vogeltjes en de zon, sta ik met frisse moed op, ik stap op de fiets richting het meetingpoint van team Groningen/Drenthe. We hebben alle tijd om bij te kletsen, aangezien de locatie van deze dag Alkmaar e.o. is.
Aangekomen in de stad die ik vooral ken van de kaasjes is het meteen duidelijk dat we er vandaag vol
tegenaan moeten. Ik zie tractorbanden, dikke touwen, gewichten en boxen: dit wordt afzien.
Deze Spartaanse training staat onder leiding van Annelies Passchier, een oud-ploeggenootje. We werken een circuit af, spreken spieren aan waarvan ik niet wist dat ik ze had en ontpoppen ons in de rust tot nakomelingen van drillinstructrice Annelies. Uitkomst: KAPOT, helemaal verrot, onder de zwarte vegen en echt even een stoel nodig.

Na de lunch is het tijd voor training 2 van de dag. Hier heb ik best een beetje tegenop gezien, want ik ben absoluut geen fietser en mag met een aantal (in mijn ogen) pro’s op pad. Gelukkig blijkt dat ik mijn wagonnetje alleen maar aan hoef te haken en dat het vandaag meetrappen is. Best fijn na de koers van gisteren en de actie van vanmorgen, ik ben mijn teamies zeer dankbaar. Op een gegeven moment betrap ik mezelf erop dat ik een beetje aan het genieten ben. Natuurlijk is dit van zeer korte duur, mensen die mij een beetje kennen weten dat ik nooit lang van een fietstocht geniet, want het begint te regenen. Gelukkig is het niet koud, maar fijn wil ik het ook niet noemen. Onder de bezielende leiding van Birgit maken we onze ronde langs de hotspots van de omgeving, hier en daar zie ik een vinger wijzen en hoor ik een korte uitleg. Altijd leuk als iemand iets over de omgeving kan vertellen.
Na zo’n 1,5 uur constateert Ankie dat ik onder de modder zit, antwoord ik iets in de trend van ‘ja, fraaie boel dat fietsen’ en BAM, daar glijdt Nienke onderuit in een gladde bocht. Ik knijp in mijn remmen, want ik wil niet over haar heen rijden, met als gevolg dat ik zelf ook tegen de vlakte ga, gevolgd door Ankie. Het is een geheel nieuwe ervaring, want ik ben nog nooit gevallen met de fiets, maar zeker geen prettige. We maken de schade op, het lijkt allemaal mee te vallen en vervolgen onze weg, gelukkig is het niet ver meer naar het eindpunt.
Tijdens het fietsen merk ik al wel dat mijn pols niet goed mee wil doen, maar opgeven is uiteraard geen optie, we gaan gewoon door. Als de benen en het hoofd het nog maar doen.
Na terugkomst kunnen we gelukkig lekker douchen en ledematen inspecteren. Op wat blauwe plekken en schaafwonden na lijkt het mee te vallen. Helaas blijkt de schoen van Ankie niet ongeschonden uit te strijd te zijn gekomen en ook mijn fiets vertoont wat gebreken: morgen maar even naar de fietsenzaak.
Moe, maar voldaan keren we huiswaarts, het was me het weekendje wel.

Britt

P.S. Op maandag besluit ik om toch even naar mijn pols te laten kijken, want die speelt behoorlijk op. Gelukkig is het slechts een kneuzing, ik krijg een drukverbandje aangelegd en mag weer gaan.
Terugkijkend kunnen we stellen dat het een weekend vol nieuwe ervaringen was, positieve en iets mindere, het was in ieder geval kleurrijk en goed voor de moraal!