zaterdag 30 augustus 2014

Zwarte Woud, dag 7

Op deze zaterdagmorgen ging om 6 uur de wekker. Op tijd uit bed om ook op tijd te kunnen vertrekken naar huis. Om 7 uur zaten we ingepakt en al in de Cenned bus. Ready to go. We wilden graag een beetje op tijd weer thuis zijn. Ankie moest s’middags nog aan het werk bij Pitch en Putt Leeuwarden en Alida kon dan nog aanschuiven bij het etentje van een vrijgezellenfeest.

Over de terugreis valt niet zoveel te melden. 2 uur rijden, dan moest er wel weer iemand plassen, beker koffie to go halen, wisselen van chauffeur en weer op naar de volgende plaspauze. Tegen half vier waren we in Groningen terug.

Als ik zo terugkijk op onze Zwarte Woud trainingsweek kan ik constateren dat we een prima trainingsweek hebben gehad. Deze laatste week van augustus is een mooi moment om nog een zware trainingsprikkel te geven en dat is zeker gelukt. Korte en lange fietsritten. Een tijdrit, buikspierblok, hele steile klimmen en hele lange klimmen. Prachtige vergezichten in de dalen van het Zwarte Woud, veel bossen en zelfs een kudde wilde gemzen. Lange gesprekken, persoonlijke interactie, samen koken en samenwerken, visual power memory game en rummikub competities. Alles zat er wel weer in. Erg jammer dat Maria er deze week niet bij kon zijn i.v.m. de verbouwing op de boerderij. Teambuilding en het bespreken van de route door de winter is ook een onderdeel van zo’n week. Maar via de app was Maria er toch een beetje bij. Onze uitvalbasis Villa Blanka in Brandenberg van de familie van der Laan is een heerlijk groot huis. Hans en Wilma bedankt dat we dit jaar ook weer van jullie huis gebruik mochten maken.
 

Schaatsteam Cenned is bijna klaar voor de winter. Op 20 en 21 september fietsen we nog de Mergelheuvelland 2 daagse in Limburg maar ondertussen staan we ook alweer van half september op het ijs van Thialf. Onze eerste KNSB Cup marathonwedstrijd is op zaterdag 18 oktober in Amsterdam. Komen jullie ook kijken?

[Alida]

vrijdag 29 augustus 2014

Zwarte Woud, dag 6

Vandaag was ons laatste trainingsdagje. Voor de laatste keer deze week mogen we ons uitleven op ons stalen ros. Nadat het vanmorgen nog even had geregend is het daarna weer stralend weer en stappen we in korte broek op de fiets.

We fietsen na 5 km afdalen de eerste berg op richting Goldbach. Een mooie geleidelijke klim en boven gooien Birgit en ik het op een tussensprint. Niet veel later komt ook Annemarie met een big smile boven, "ik dacht dat ik nog een heel stuk verder moest". Het is lekker warm dus trekken we in de afdaling de bodywarmers deze keer niet aan. Alida sjeest ons in de CENNED bus voorbij en wacht vervolgens bij de volgende afslag zoals gewoonlijk tot we haar hebben gepasseerd. We peddelen rustig verder door heuvelig landschap tot we opeens merken dat Alida ons nog niet weer heeft ingehaald. We besluiten even te wachten maar na 10 minuten is ze er nog niet en rijden we terug van waar we net vandaan komen. Even later komen we haar tegen, ze had ons niet voorbij zien komen en was ons in tegengestelde richting gaan zoeken. Gelukkig zijn we weer compleet en vervolgen we onze weg. Annemarie grijpt haar kans op een kort maar gemeen klimmetje en pakt punten voor de bolletjestrui. De toon is gezet en tussen het kletsen door is de strijd om de bergklassement losgebarsten.

Na Todtmoos is er nog één klim over, ik bijt me vast in Birgit haar achterwiel. We besluiten dat de finish bij de parkeerplaats in het dorp is. De eerste keer sprint ik een dorp te vroeg en probeer uit alle macht om weer bij Birgit aan te haken. Bij de volgende parkeerplaats kom ik voorbij Birgit maar na de finish word ik reglementair gediskwalificeerd wegens afsnijden. Weer gezellig kletsend vervolgen we onze weg, maar in de afdaling raken we Alida opnieuw kwijt en rijden we te ver door waardoor we nog een klein omweggetje maken. Het laatste stuk is langs een drukke weg en de laatste kilometers pikken we nog even een flinke regenbui mee. De fietsen worden nog even gepoetst en ook wij zelf poetsen ons schoon. De laatste avond sluiten we af bij de pizzaria met een heerlijke maaltijd.

[Ankie]

donderdag 28 augustus 2014

Zwarte Woud, dag 5

Het beloofde vandaag een mooie dag te worden, de hele dag zou het zonnetje schijnen en omdat de weersverwachting voor morgen toch af en toe een buitje voorspelde werd vandaag ook nog eens de Koninginnerit gereden. Deze bestond uit de Feldberg, Schauinsland vanuit Kirchzarten en wederom de Wiedener Eck. Een rit van iets meer dan 120km, waarbij vooral het stuk tussen de Feldberg en Schauinsland een prachtig, glooiend stuk was over de ‘hoogtvlaktes’.

De eerste beklimming was dus de Feldberg, vanaf ons appartement eigenlijk direct 7 km tot de top, met stijgingspercentages tussen de 7 en 10% op het steilst. Maar ja, koud aan de klim beginnen vond Alida geen goed plan, en wij ook niet. Dus daalden we eerst weer af naar beneden. Ankie wilde in Todtnau al meteen omdraaien, vol energie voor deze dag. Maar daar waren Annemarie en ik nog niet aan toe, dus reden we nog een paar kilometer door, draaiden om, en begonnen aan de klim. Hoewel het zonnetje echt al wel scheen, hadden we in de afdaling nog wel onze bodywarmers en armstukken aan. Die werden nog even afgegeven bij Alida, en daar gingen we dan. Mijn benen wilden niet, het was warm en dus flink afzien. Ankie zat nog gezellig achter mij en we maakten ons op voor de sprint op de top. Maar precies op dat moment werden we ingehaald door een grote vrachtwagen met aanhanger. Hij ging niet heel hard meer, maar omdat er nog een bus achter aan kwam konden we niet aanzetten. De bus sneed mij nog even, en in dikke dieseldampen begonnen we toch aan onze eindsprint. Ik was kansloos, Ankie was beter voorbereid dan ik en had duidelijk meer snelheid. Annemarie kwam niet veel later ook boven, en na een mooie afdaling arriveerden we in het toeristische Titisee. Vorig jaar moesten we er nog goed zoeken naar de route, maar het ging nu vlotter. Zo vlot dat Alida ons bij een kruising verder op zelfs even over het hoofd had gezien.

De route ging verder over de hoogtvlakte van het Zwarte Woud, het werd steeds warmer en in de verte zagen we de toppen van de Feldberg en Schauinsland al weer liggen. Deze beklimming hadden we al eerder gedaan, en wel op zaterdag met de auto. De eerste paar kilometers waren nog vals plat en reden we gemoedelijk met z’n drieën omhoog. Toen het wat steiler werd raakten we Annemarie kwijt, en reden Ankie en ik samen omhoog. Ook nu was Ankie weer de snelste van ons twee en won ook het tweede sprintje berg op.

Er volgde een steile afdaling, die eindigde in een mooie kloof. Het slingerde wat en voor we het wisten waren we al weer aan de voet van de Wiedener Eck. Nou ja, de voet, het stukje vals plat hadden we overgeslagen en we konden meteen beginnen met klimmen. Het enthousiasme van Ankie vanochtend bleef de hele dag overeind, ze werd de koningin van de rit door ook nu als eerste boven te komen. Er moest nog even een foto gemaakt worden, en na weer een mooie afdaling kwamen we na iets meer dan 5 uur, 120km en 2290 hoogtemeters terug bij ons vertrekpunt. Morgen wordt het dan al weer de laatste dag, laten we hopen dat ook nu het weer meewerkt en we nog zo een mooie zonnige dag als vandaag hebben.

[Birgit]

woensdag 27 augustus 2014

Zwarte Woud, dag 4

Radio Regenboog vertelde Alida dat het vandaag vanaf 11 uur droog zou zijn en blijven. Hierdoor konden we nog even uitbuiken van het ontbijt en stapte we om half 11 op de fiets, het was immers droog. Omdat Vila Blanka zich een paar kilometer uit het dal bevindt, begint onze training elke dag met een afdaling van circa 7 km. Alles wat we naar beneden gaan zullen we ook ooit weer omhoog moeten. Na de afdaling gaven we onze bodywarmer en armstukken aan Alida en konden we aan de eerste klim van 7 km beginnen. Inmiddels was de zon tevoorschijn gekomen en zagen we zelfs blauwe lucht.

Birgit en Ankie kwamen als eerste boven en ik volgde iets later. Samen reden we over de glooiende Duitse vlakte op weg naar de volgende klim. Dit was een korte van ongeveer 4 km. Op deze klim waren Birgit en Ankie wederom iets eerder boven dan ik. Birgit maakte gebruik van deze situatie en fotografeerde de paarse heide die daar groeide.

Tijdens de afdaling kwamen we langs de Schluchsee en maakte we ons klaar voor het laatste klimmetje van de dag, de Feldberg van de andere kant, welke 10 km is. De Feldberg is met 1233m het hoogste punt van het Zwarte Woud. Ik kon Birgit en Ankie best lang bijhouden maar op een steil stuk moest ik ze toch laten gaan en kwam ik niet veel later dan zij boven.

Boven hebben we nog even geposeerd en warm aangekleed waarna we onze weg terug naar Brandenberg vervolgde. Een afdaling van 10 km waar je lekker hard naar beneden kan. Zo kwam er snel een eind aan de afdaling en reden we Brandenberg binnen na 2:15u, 53 km en 1020 hoogte meters.

[Annemarie]

dinsdag 26 augustus 2014

Zwarte Woud, dag 3

Na een lekker ontbijt was het plan om vandaag een lange rit te maken. Maar een blik naar buiten naar ons doorgaans mooie uitzicht doet besluiten het plan te wijzigen. Het is grijs en druilerig en daarin (te) fietsen worden we niet beter van. Alida gaat met de CENNED bus op pad voor een boodschap en wij maken ons klaar door een buikspier (drie)kwartier. De woonkamer wordt even verbouwd want daarvoor is wel wat ruimte nodig. Birgit neemt de leiding en even later liggen we met zijn drieën te puffen op grond.

Als Alida terug is eten we een broodje en maak ik alvast een pannetje soep voor als we terugkomen van het fietsen. Inmiddels is het buiten droog en tijd om ons klaar te maken voor de klimtijdrit. De straat is nog erg nat en eenmaal op de fiets duurt het maar even voordat de spetters ons om de oren vliegen. Stoïcijns fietsen we de berg af en beginnen we aan de klim naar Präg. Na nog wat regen, een plaspauze en wat prutsen met mijn versnelling later komen we gezamenlijk boven aan. Alida staat alweer klaar met onze jasjes zodat we in de afdaling warm blijven. Voorzichtig dalen we af, de weg is erg nat en glibberig. Op de kaart staat Strasse für kraftfahrzeug gesperrt en we merken snel waarom. 10km slechte stukken asfalt, haarspeldbochten en lekkere steile stukken wisselen elkaar af. Beneden gaan de jasjes weer uit en beginnen we weer gezamenlijk aan de weg die we zojuist uit zijn gekomen en start de tijdrit. Als een ware finale spurt Birgit er meteen vandoor en kiest Annemarie ervoor op eigen tempo haar rit te starten. Ik heb me voorgenomen niet te lossen uit Birgit haar wiel en vlieg haar achterna. De eerste paar kilometer gaan goed, de verzuring slaat weliswaar gelijk in mijn benen maar ik laat me hier niet door afleiden. Halverwege gaat het toch even te hard en ontstaat er een gaatje maar als we Alida passeren rij ik voor mijn gevoel toch weer naar Birgit toe. Nu kom echter het steilste stuk en is het echt afzien. Boven weet ik dat er nog een stuk vals plat naar beneden loopt en dan 1,5km licht omhoog. Daar moet ik nog tijd op Birgit kunnen winnen. Maar Birgit is te sterk en verdwijnt uit zicht.

Even later peddelen we rustig naar huis. Na een warme douche en lekkere warme maaltijd gaan door we door met onze competitie en wel in de vorm van een potje Rummikub.

[Ankie]

maandag 25 augustus 2014

Zwarte Woud, dag 2

Net als gisteren stond om 8:30 het ontbijt klaar. Vandaag had Alida bij de plaatselijke supermarkt verse warme Duitse broodjes gekocht. Een uurtje later stapten we op de fiets, de weersverwachting was regen in de loop van de middag terwijl het ’s morgens nog mooi weer zou zijn. In de afdaling naar de eerste klim was het nog wat frisjes, maar aan de voet van de Belchen gingen toch de bodywarmers en armstukken al uit. Het zonnetje begon te schijnen, en in combinatie met het geluid van de koeienbellen in de weides kreeg ik toch even een vakantiegevoel. Dat was echter snel over toen we de steile stukjes in het bos bereikten. Nee, nu was het even geen vakantie, nu moest er afgezien worden. We naderden de top, en konden in de verte al de CENNED bus zien staan. We hadden nog voldoende energie om naar Alida te zwaaien, maar of ze ons gezien heeft valt te betwijfelen. Toen wij al sprintend voor de eerste overwinning van de dag de bus bereikten had ze ons ook al niet aan zien komen. Het was een spannend sprintje, Ankie ging hem goed aan, sloeg meteen een gat en het kostte me flink wat moeite om terug in haar wiel te komen. Maar omdat Alida ons niet had aan zien komen, kon er geen fotofinish beoordeeld worden. Annemarie kwam enkele minuten later boven, en met z’n drieën daalden we af. Langs de maisvelden gingen we op weg naar de tweede berg van het programma: Schauinsland. Vorig jaar werden we in die oversteek nog verrast door een steile pukkel tussendoor, die helaas niet op de kaart stond. Dit jaar waren we voorbereid, en konden we ook nieuwkomer Ankie voorbereiden. In de verte zagen we de windmolens op Schauinsland al liggen, en dus kon ook nu Ankie weer voorbereid worden: “Kijk, daar gaan we straks naar toe”, waarop zij droog antwoordde “Kunnen we dan niet gewoon op deze hoogte blijven, dan hoeven we straks minder te klimmen”. Helaas was er geen andere mogelijkheid dan toch eerst weer een klein stukje afdalen, om vervolgens 11 km te klimmen. Bijna bovenop had je een prachtig uitzicht over het dal, en kon ik tussen de bomen door Ankie zien rijden. Annemarie was niet zichtbaar, maar die zou zich ook vast wel prima redden. Bovenop stond er een behoorlijk windje, en om niet veel af te koelen reed ik haar toch nog maar tegemoet. En inderdaad, ze zat er nog frisjes bij, hoewel ze wel meteen zei dat ze het eerste, steile, stukje van de klim vorig jaar waarschijnlijk had verdrongen omdat ze zich dat niet meer kon herinneren. Er volgde weer een mooie lange afdaling en na ruim 85km waren we terug bij het appartement.

De rest van de middag werd gebruikt om uit te rusten, boodschappen voor het avondeten te doen of zelfs om nog even te kijken of ze bij de bikeshop een extra tandwiel verkochten. Helaas, dat niet, maar gelukkig was er al een plan B geregeld. Voor morgen is ook weer regen voorspeld; laten we hopen dat deze voorspelling niet klopt en we ook morgen weer zo’n mooie dag hebben.

[Birgit]

zondag 24 augustus 2014

Zwarte Woud, dag 1

Met de team CENNED bus vol geladen zijn we gisterochtend om 8:30 uur vertrokken vanuit Groningen. Om 9:30 hadden we Birgit opgepikt in Hoogeveen om vanuit hier door te rijden naar het Zwarte Woud om een week te fietsen in bergen. Maria is helaas niet in de gelegenheid om deze week bij te wonen. Na een voorspoedige reis bereikten we om 17:00 uur Vila Blanka in Brandenberg, een heel klein dorpje aan de voet van de Feldberg.

Rond 10 uur vertrokken we vandaag voor een rit van 80 km met 3 flinke klimmen. We zijn tenslotte nog fris en fruitig. Allereerst een afdaling van ongeveer 12 km voor we aan klim nummer 1 beginnen. Het is een goed lopende, niet al te steile klim. Toch moet ik halverwege Birgit en Ankie laten gaan maar niet veel later bereik ook ik de top.

Vervolgens reden we een stuk over glooiende weg, er is namelijk geen meter vlak in het Zwarte Woud. Het zonnetje scheen en langzaam naderde we de Wiedener Eck. Alida stond onderaan al te wachten op ons zodat wij onze armstukken en bodywarmer uit konden doen en zo wellicht tijdens het klimmen nog wat zon minuten kunnen meepakken. In de ‘paddenstoelen’ bocht zag ik Birgit en Ankie rijden als ik omhoog keek. Gelukkig was het voor mij ook niet ver meer.

Boven op stond Alida weer op ons te wachten en konden we onze warmere kleding weer aantrekken voor de afdalen. Maar... We gingen nog niet afdalen, er zat nog 2,5 km klim achter. Met z’n 3e reden we omhoog waarna de afdaling dan écht begon.

Bij het huis in Brandenberg sloegen we niet af maar als toetje reden we de Feldberg omhoog om deze vervolgens weer af te dalen terug naar huis. Uiteindelijk kwamen we thuis met 87,5 km, 3:50 uur en 2025 hoogte meters op de teller.

[Annemarie]

zondag 3 augustus 2014

trainingsweekend in Zeeland

Team Cenned test de gastvrijheid in Zeeland en de veiligheid in Meerkerk.

Zaterdag 2 augustus zijn we met Team Cenned afgereisd van het hoge noorden naar Zeeland voor een trainingsweekend. Vanuit Groningen, Hallum en Leeuwarden kruisten de wegen van Alida, Ankie en mij in Joure om gezamenlijk in de Cenned bus naar de familie Pasveer in Arnemuiden af te reizen. In Meerkerk is Birgit vanuit Amsterdam ingestapt in de bus. Deze tussenstop hebben we gecombineerd met een koffiepauze bij de Starbucks!

In Arnemuiden aangekomen hadden we een warm welkom bij de familie Pasveer. Het ontbrak ons werkelijk aan niks! Bij aankomst werd de bus zelfs vakkundig over de brug bij het mooie huis geparkeerd door niemand minder dan de neef van Alida, Cees Pasveer ;-)! Thee, koffie en versgebakken cake en koek stond klaar. De bovenverdieping was ingericht tot een luxe hotelkamer met 5 bedden, bedlampjes en voldoende stopcontacten voor de smartphones.
Na de koffie en de lunch hebben we een duurblok gefietst. Annemarie had een mooie route uitgekozen via de Zeelandbrug en de Oosterscheldekering. Er stond een pittige wind en we hebben genoten van de frisse zeelucht van Zeeland. Bij terugkomst in huize Pasveer stond de barbecue aan met een uitgebreid sortiment aan vlees, vis, salade, broodjes etc! Het werd een gezellig BBQ-avondje die eindigde, na een strandwandeling, bij de houtkachel in het buitenverblijf!
Zondagochtend luidden de klokken van Arnemuiden de volgende training in. Elastiek- en sprongtraining met gevaar voor eigen leven! Alida kon nog net een ‘aanval’ van een iets te dikke bruine labrador ontwijken. Diezelfde labrador vond de bidon van Birgit ook wel lekker waardoor Birgit geen water meer had tijdens de training. Gelukkig heeft iedereen het er heelhuids vanaf gebracht. We konden bijkomen tijdens de koffie en lunch met warme broodjes zodat we ’s middags weer fris en fruitig aan de fietstraining konden beginnen.

Rond een uur of vier zijn we weer vertrokken voor de reis naar het noorden. Tijdens de koffiepauze bij de Starbucks op de terugweg hebben we getest “Hoe veilig is Meerkerk”. Het was erg gezellig bij Job van de Starbucks, maar toen we weer bij de bus kwamen zagen we tot onze grote schrik dat we de deur van de bus wagenwijd open hadden laten staan!!! In de bus lagen namelijk de smartphones en portemonnees voor het oprapen! Alles lag er nog in…. we hebben erg veel geluk gehad!
Het was een geslaagd weekendje wat wel anders had kunnen aflopen!

Hierbij willen we nogmaals de familie Pasveer bedanken voor alle goede zorgen en de gastvrijheid!

Maria Sterk.