woensdag 5 september 2018

Er zijn vele wegen die naar de top leiden


Maandag stond voor ons een rit op het programma van 80 km. Na onze dagelijkse afdaling hebben we even de tijd gehad om in te fietsen voordat we begonnen aan de eerste klim. Veel wegen leiden naar Rome zeggen ze, nou dat kan wel kloppen. Zo reed iedereen van de ploeg een andere kant op en was het aan Alida om iedereen weer te verzamelen. Zoek mijn vrienden, live locatie, belletjes en appjes zorgden ervoor dat Alida hier in slaagde. De ene stond links van de berg, de ander rechts. Uiteindelijk is iedereen boven aangekomen en konden we met elkaar de afdaling inzetten op weg naar de volgende klim. Dit was een klim die de ploeg nog niet eerder had gedaan en dat was te merken… De klim begon goed, maar na een paar kilometer werden de gaten in het asfalt steeds groter, tot er alleen nog maar een kasseienstrook was, wat overging in helemaal onverhard. Tijd om om te keren en langs dezelfde weg terug te gaan. Nadat iedereen veilig beneden was gekomen gingen we nu voor een klim die we wel kenden. Dat leek ons wel zo veilig. Hier beklom iedereen wel dezelfde beklimming, kwam iedereen goed aan en waren er geen onverharde wegen. Bij terugkomst bij het huisje was er even tijd voor ontspanning en een duik in het zwembad. Om ons voor te bereiden op de volgende dag, want dat is dé veelbesproken training van het Cenned kamp in Italië. 

Sportvoeding, dorstlesser, gelletjes en reepjes werden massaal ingepakt om zo goed mogelijk aan de start te staan van deze training, want het was koers. We begonnen deze dag met een pittige klim op de St. Michele, dit is een klim van 4 km en een gemiddelde van 9.9%. Na dit opwarmertje was het tijd voor het echte werk, 6x de klim van 3 km volle bak omhoog. Nou dat hebben we geweten… Om de beurt demarreerde een Cenned dame en het was dan ook echt koers. Gelukkig zag onze ploegleider boven op de berg op een stoeltje op ons te wachten en de laatste nodige aanmoedigingen te verzorgen. Er was flink wat hersteldrank nodig om weer een beetje in de benen te komen. Want herstellen moesten we… 

Rustdag bij Team Cenned betekent namelijk geen rustdag. Woensdag was het tijd om met Candido de bergen in te gaan. Daar hebben we een fantastische wandeling gemaakt van 9 km en kwamen we op een hoogte van 1600 meter. Paddenstoelen, dorpjes, fantastische uitzichten en koeien, alles was aanwezig om een mooie wandeling te maken. Na de wandeling was het tijd om nog even bij de markt te kijken, ijsjes te eten bij het water en boodschappen te doen voor de volgende dag. Want na een rustdag komt weer een trainingsdag, oftewel elke dag is trainingsdag.
 
Ciao Laura & Chantal

maandag 3 september 2018

Oh jeetje…

Inmiddels zijn we veilig aangekomen in Villaggio Olandese aan het Lago Maggiore, en hebben we onze eerste trainingen afgewerkt. De eerste dag reden we vanuit Nederland naar Wassen (een plaatsje nét voor de Gotthardtunnel). Hier overnachtten we met het idee om de volgende ochtend op de fiets te stappen voor een mooie rit over twee Zwitserse bergen. Helaas viel onze eerste rit letterlijk in het water en werden de plannen gewijzigd. We reden met de bus door naar ons huisje van onze sponsor Van Braak. Chantal is dit jaar voor het eerst mee. Tijdens de autorit richting het huisje kon ze direct kennismaken met de steile klimmen van Italië. Na elke bocht hoorden we vanaf de achterbank, OH JEETJE… Aldus, Chantal.

Eenmaal bij het huisje aangekomen pakten we de bus uit en installeerden alles in het huisje. Gelukkig werd het na de lunch droger en konden we alsnog de fiets op voor een duurrit met twee pittige klimmen (althans, dit was het plan…).

De fietsrit begon nog een beetje vochtig maar gelukkig werd het al snel droger. We moesten er allemaal even inkomen dus we begonnen de rit dan ook met een “inkomertje”; een iets kortere klim. Althans, een afdaling was er niet, want we moesten direct door naar de eerste echte klim naar Campo dei Fiori. Voor het gevoel was het een lange tocht naar boven, maar toen hadden we ook wat! Op de top van 1100 meter hoog konden we kilometers ver kijken en hadden we een prachtig uitzicht over onder andere het meer van Varese. Na een pittige afdaling en een mooi stuk door het dal waren we klaar voor de tweede klim van de dag. We troffen Alida onderaan de klim, met een lekke autoband. Toen kwamen we erachter dat een fietsbandje tóch iets makkelijker (en sneller) te verwisselen is. Gelukkig gaf Youtube ons de nodige hulp en vonden we alle nodige gereedschap om de band te verwisselen. Inmiddels waren we een uur verder en was het te laat om de laatste klim te gaan fietsen. Dus hebben we de fietsen in de auto geladen en zijn we teruggereden naar huis.

Eenmaal terug bij het huisje had Ankie nog niet genoeg van het bandjes wisselen en stootte (perongeluk) haar achterband tegen een uitstekende spijker. Met als gevolg, een klapband! Mooi klusje voor na het avondeten!

In tegenstelling tot de dag ervoor begonnen we gisteren de dag met een ontbijt in het zonnetje op het terras. Na het ontbijt gingen we Tjeerd, de broer van Ankie, aanmoedigen tijdens het WK Gran Fondo, die zo’n beetje door onze achtertuin kwam. Nadat hij gepasseerd was begonnen we met onze elastiektraining gevolgd door wat core stability en kettlebell oefeningen. Na de lunch stapten we weer op de fiets voor een herstelrit en testten we onderweg de kwaliteit van het Italiaanse ijs in Laveno. In de verte konden we het onweer al horen en waren we gelukkig net op tijd thuis voordat de regen met bakken uit de hemel kwam.