vrijdag 23 februari 2018

KPN Grandprix 3, Luleå

Gisteren werd de 3de wedstrijd gereden in het natuurijsklassement. Vooraf staat er een wedstrijd over 80 km op papier maar tijdens de warming up krijgen we te horen dat hij wordt ingekort naar 60 km. Dit i.v.m. de verwachte (extra) daling van de temperaturen. De start van onze wedstrijd was al een paar uur uitgesteld maar toch verwachten ze nóg een daling naar min 20. Dit soort temperaturen zijn onverantwoord waardoor de jury ook deze beslissing moet nemen.

De wedstrijd begint wat voorzichtig en er wordt veel naar elkaar gekeken. De uitlooppogingen zijn van korte duur omdat alles snel en gemakkelijk terug wordt gereden. We rijden allemaal attent voorin maar niks komt echt weg. Ongeveer halverwege ontstaat er dan toch een serieuste kopgroep die snel een grote voorsprong pakt en alle “grote” ploegen zijn vertegenwoordigd. Namens team CENNED zit Ankie erbij. Dit blijkt de slag te zijn en de ploeggenoten van deze vijf doen storend werk in het peloton zodat het gat naar de kopgroep alleen maar vergroot. De kopgroep werkt goed samen en rijden zo nog drie ronden samen voorruit en gaan strijden om het podium. De sprint is wind tegen dus het is zaak om lang in de luwte te blijven van je tegenstanders, maar dit willen ze natuurlijk allemaal! Ankie wordt naar de kop gedwongen omdat niemand meer wil overnemen. Uiteindelijk wordt ze moegestreden vijfde. Nienke en Laura vallen helaas in de laatste ronde en komen samen over de finish. Aggie finisht in het peloton.

 Morgen staat er een wedstrijd over 40 km op de planning en dan zondag nog het slotspektakel over 100 km. Houd onze blog dus in de gaten voor het volgende verslag vanuit Zweeds Lapland.

 Groetje Aggie

zondag 18 februari 2018

NK marathon en cupwedstrijd in Tilburg

Zaterdag 17 februari 2018

De dag van mijn aller laatste NK bij de junioren. Om 10:30 uur in de auto op weg naar Tilburg. Na een heel eind in de auto kwam ik op tijd aan op de Ireen Wüst ijsbaan, waar het al heel druk was. Veel supporters stonden langs de kant te juichen voor hun eigen favoriet.

Om 14:25 stonden we met een best pelotonnetje aan de start van onze 35 ronden koers op dit NK. De spanning was aanwezig. Mijn laatste keer bij de junioren, voordat ik komende zomer senior word. Er waren veel kanshebsters op de titel en dat maakte het een zenuwachtige wedstrijd. Vanaf het begin werd er aangevallen. Veel eenlingen probeerden in de eerste 10 ronden al los te komen van het peloton maar slaagden hier niet in. Totdat er een moment kwam waarop ik mijn kans zag. Ik sprong weg met een rijdster van het opleidingsteam van Palet. Het peloton gaf ons in eerste instantie niet heel veel ruimte, en we bleven hangen op een 50-100 meter voorsprong. In deze fase was ik ook nog bezig met een beetje krachten sparen. Wanneer we wel teruggepakt worden is het wel handig als ik nog wat energie over heb. Toen ik na een aantal rondjes omkeek, zag ik dat het peloton rechtop stond. Dit was onze kans! Ik gaf de situatie door aan mijn medevluchtster en we zetten hem in versnelling 6. Zo liep onze voorsprong heel snel op tot een dikke halve ronde. Vanaf dit moment was het alles of niks. Vollebak! Toch waren we al met het rondebord op 23 weg gesprongen, dus het was een lange vlucht en dan raakt de energie op een gegeven moment op. We hielden het lang vol doordat de achtervolgende groep het niet helemaal met elkaar eens was. Uiteindelijk werden we in de laatste 100 meter bijgehaald door 4 achtervolgende rijdsters, en werd ik helaas net 4e op de streep.

Om 19:15 stonden Aggie, Ankie, Laura en Nienke aan de start voor hun wedstrijd. Veel speldenprikjes waren het gevolg van goed ijs, maar er kwam niets weg. Alle vier de meiden van Cenned zaten vanaf de start goed voorin en zaten attent mee in de kopgroepjes. Met ongeveer nog 25 ronden op het bord ontstond er een breuk in het peloton. Er reden een aantal dames weg, waar vervolgens een hele boel naar toe sprongen. Zo ontstond er een kopgroep van 23 dames. Aggie en Ankie zaten hier beide bij. Laura was inmiddels uit de wedstrijd vanwege pijn aan haar schenen. Zij nam geen onnodige risico’s en stapte af, zodat dit hopelijk geen gevolgen heeft voor haar wedstrijden in Zweden die komende week op het programma staan!

Nienke zat in het achterste stuk van het peloton, en miste zo de kopgroep. In die kopgroep van 23, waar eigenlijk alle ploegen wel in vertegenwoordigd waren, werden de verschillende ploegen het niet eens, en de achterste groep reed hard door dus kwam 10 rondjes voor het einde iedereen weer bij elkaar. Nu was het duidelijk, het werd een massasprint. Zoals altijd werden er treintjes gevormd door ploegen en iedereen probeerde een goeie positie te pakken. Ankie nestelde haar wagonnetje achter de trein van Palet, en zat op plek 5. Een super goeie uitgangspositie in de laatste 2 ronden! Aggie zat in een andere sprinttrein en had helaas niet de kans om buitenom naar Ankie toe te rijden. Toch zat ook zij in een goeie trein. Nienke zat ook nog in het peloton. Zo reden ze alle drie hun eigen eindsprint. Ankie eindigde in de eindsprint op een 7e plek, Aggie werd 12e en Nienke werd 35e.

Vanavond rijden Chantal en ik in Groningen onze finalewedstrijd in de Regio Noord/Oost competitie, en dan is ons schaatsseizoen alweer voorbij! Dinsdag vertrekken de andere 4 dames en Alida met het vliegtuig richting Lulea, waar voor hun komende donderdag, zaterdag en zondag wedstrijden op natuurijs op het programma staan. Via Facebook en de website zullen zij uiteraard regelmatig verslag doen van hun belevenissen!

Adios!
Maya

zondag 11 februari 2018

Druk weekend in Enschede en Olympisch Stadion

Vrijdag mochten we, nadat we even een uitstapje hadden gemaakt naar het natuurijs, weer aan de bak op kunstijs. Voor Maya en Chantal stond de finale van de RegioTop op het programma. Maya stond voor deze wedstrijd 3e in het klassement, met nog uitzicht op de 2e plek en Chantal stond 4e in het tussenklassement. De wedstrijd moest in het begin nog een beetje los komen, maar op een gegeven moment waren er een aantal uitlooppogingen. Onze regio dames reden zeer alert waardoor ze eigenlijk geen enkel moment in gevaar zijn gekomen. In de finale reed er een groepje van drie dames weg die geen gevaar veroorzaakten. Maya en Chantal reden een zeer goede sprint. Maya won deze en Chantal werd hierin 3e. Doordat er genoeg rijdsters tussen Maya en de nummer 2 van het klassement zaten, wist ze de 2e plek in het eindklassement te bemachtigen!

Hierna was het de beurt aan ons. We maakten ons klaar voor 80 rondjes, wat even weer omschakelen was in vergelijking met 80km op de Weissensee. Het ijs was goed, waardoor er behoorlijk doorgereden werd. We reden allemaal attent mee en bij elke kopgroep zat altijd een CENNED dame mee. Helaas kreeg geen enkele kopgroep de zege van het peloton. Voor mij eindigde de wedstrijd vlak voor de helft door een valpartij. De andere dames bleven goed opletten en maakten zich op voor de finale. Ze formeerden voor in het peloton een treintje, zodat de sprint ingezet kon worden. Laura reed drie ronden lang haar longen uit het lijf om de CENNED trein goed voorin te houden. Daarna nam Ankie het over om Aggie zo goed mogelijk af te zetten voor de sprint. Aggie vond uiteindelijk een goed plekje en maakte zich op voor de laatste ronde, helaas kiest ze net de verkeerde lijn waardoor ze net naast het podium eindigt op een 5e plaats. Na de wedstrijd werd er goed uitgewerkt, want zaterdag mochten we weer van start.

Ditmaal op de Coolste baan in het Olympisch Stadion in Amsterdam. De laatste keer dat hier een wedstrijd werd gereden was 4 jaar geleden. Voor Laura en mij was dit dus een nieuwe ervaring. Rond de baan stond het vol met allemaal eettentjes en zag het er erg gezellig uit. Het waaide behoorlijk en op de finish stond de wind pal tegen, waardoor je dus een beetje slim moest rijden om niet al te veel wind te vangen. Een andere interessante beleving was het schaatsen bij weinig licht. Hierdoor was het soms moeilijk om te zien wat er om je heen gebeurde.

Het begin van de koers was behoorlijk zenuwachtig. Het was goed opletten waar je je schaatsen neer moest zetten want anders kon je zomaar op de grond liggen. Helaas was dit voor Laura ook het geval en moest ze vroegtijdig de wedstrijd verlaten. Het tempo lag ook gisteren weer hoog en met de wind kon het wel eens een hele zware wedstrijd gaan worden. Er zijn weer verscheidene uitlooppogingen waar wij ook weer bij zitten. In het tweede deel van de koers ontstaat er een kopgroep die in meerdere delen tot stand komt. Aggie zit bij het tweede deel en maakt de aansluiting met de eerste groep. Het duurt een aantal ronden voordat deze kopgroep zich definitief afscheid van het peloton en weet redelijk snel een rondje te pakken. Dit betekent voor Ankie en mij dat we de bel op 11 krijgen en mogen sprinten voor plek 18. Ik kan Ankie vinden en probeer in haar kont te blijven, wat behoorlijk lastig was in de chaotische laatste paar ronden. Uiteindelijk sprinten we naar een 23e en 36e plek. Aggie mag nog 10 ronden doorrijden in een kopgroep die een beetje uit elkaar is gevallen. Er zijn een aantal dames uit de groep gesprongen die dus met een voorsprong de laatste paar ronden in gaan. Aggie zit in de grote groep en veegt samen met de andere dames een paar ontsnappingspogingen op. Twee dames blijven vooruit en Aggie doet dus mee voor de sprint om plek 3 waarin ze een mooie 10e plek behaald.

Het was een mooi weekend met hoogte en dieptepunten. Woensdag geven we in Leeuwarden een schaatsclinic en zaterdag staan we weer aan de start in Tilburg.

Groetjes,
Nienke

vrijdag 2 februari 2018

WEISSENSEE 2018 Deel 2

Na een mooie ploegenachtervolging op maandag stond op dinsdag alles in het teken voor aankomende woensdag dan gaat het echte werk beginnen, de 200 km. alternatieve Elfstedentocht. Eerst even lekker uitfietsen van gisteren en in de middag pannenkoeken van Riet eten. Goed eten is belangrijk voor de 200km, dus stapelen maar!! Daarna ging iedereen schaatsen slijpen en alvast spullen klaar leggen voor wat we morgen allemaal aan trekken en eventueel extra spullen die je tijdens de koers nodig denkt te hebben, zoals extra handschoenen of jasje. ’s Avonds hebben we heerlijk risotto gegeten, daarna de wedstrijd door gesproken en daarna hup naar bed, want morgenvroeg gaat de wekker om 5 uur.

Om 5 uur ging de wekker en hebben wij eerst even een stukje buiten gelopen. Dit doen wij altijd voor de wedstrijd om te voelen hoe koud het is en om wakker te worden, want 5 uur is best vroeg. Nadat we buiten hebben gelopen hebben we weer goed gegeten, daarna omkleden en op de fiets naar het ijs. Daar werd onze rug allemaal ingetaped, want z’n 200km wedstrijd is vaak erg belastend voor je rug.

Nog snel voor de start even plassen en om half 8 klonk dan het startschot en zijn we begonnen aan de lange 200km tocht. Al in de eerste meters viel Nienke hard voorover, maar Nienke is een bikkel en het was even doorbijten de eerste ronde, maar daarna ging het steeds beter en kon ze weer lekker schaatsen. Na 1 ronde reden er drie meiden weg. Voor Chantal was het haar eerste 200km en wist niet zo goed wat ze ervan kon verwachten en was ze gelijk actief. Door wat aansturing van ons kon ze zich nog even rustig houden. Na twee ronden viel ik en had gelijk enorme pijn aan mijn duim. Ik wist gelijk dat het niet goed was, maar bedacht mij maar elke keer het is maar mijn hand en daar kan ik gewoon mee doorrijden. Wat ‘’smarties’’ erin en de pijn verdween snel. Daarna reed er een grote groep weg met twee favorieten erin. Wij zaten er niet bij en moesten al vrij vroeg in de wedstrijd met onze krachten smijten. Maar wij moesten het tempo in het peloton wel behouden om de kopgroep niet te veel ruimte te geven. Met super goed werk van onze regiorijdsters Chantal en Maya die hun stinkende best deden om tempo te blijven houden in het peloton was voor hun beide na 120km het kaarsje uit en was het aan Nienke en mij om hun stokje over te nemen. Nienke en ik wisselden elkaar goed af. Na 160km moest Nienke het peloton laten gaan maar reed samen met nog twee andere meiden door. Ik viel helaas na ongeveer 170km en kon ook niet meer de aansluiting krijgen met het peloton. Ik heb gewacht op het groepje van Nienke en met dat groepje hebben wij 190km gereden en zijn geklasseerd op 34 en 35. Aggie en Ankie zaten ondertussen nog mooi voorin in een verbrokkelende kopgroep. Ze wisselde elkaar goed af en gingen om en om mee met de aanvallen. Op 5km voor het eind reden er twee dames weg vanuit de kopgroep. Aggie en Ankie konden deze niet pareren en gingen op voor de sprint om de derde plek. Aggie werd uiteindelijk vierde en Ankie zevende.

Deze lange dag hebben we afgesloten bij de bingo van Jannes in de feesttent. Nienke pakte hier nog een mooie bingo-prijs en ging met een Smartbag en een deurmat naar huis.