KPN Grand prix 5 en 6

In de vorige blog-update is te lezen dat het de eerste dagen in Lulea erg koud was. We moesten hier allemaal erg aan wennen. Gelukkig is dit bij ons allemaal redelijk goed gegaan en hebben wij, in tegenstelling tot veel anderen, geen bevroren lichaamsdelen overgehouden aan de wedstrijd op donderdag. Zo konden we vooruitkijken naar de wedstrijden op zaterdag en zondag.

Veel tijd hadden we niet om aan de lage temperaturen te wennen. Voor het weekend waren er namelijk heel andere omstandigheden verwacht, dooi! Het zou maximaal +8 graden worden. Lekker, zou je dan denken, maar ook dit zijn extreme temperaturen, zeker voor dit deel van Zweden. Bij deze temperaturen word de bovenste laag van het ijs zacht en dat maakt het zwaar. Toch vreesden wij hier niet voor, laat maar komen!

Zaterdag stond een 40km lange wedstrijd op het programma. We stonden allemaal scherp (lichamelijk, maar ook de schaatsen waren weer scherp vandaag) aan de start en hadden er zin in. Precies wat wij verwacht hadden, gebeurde ook. Vanaf het begin werd er gekoerst! We waren alle vier vanaf de start alert en zaten goed voorin. Aan de kop van de wedstrijd werd vaak gedemarreerd en daardoor stond aan de achterkant van het peloton de achterdeur open. Laura had pech en moest hierdoor al snel de wedstrijd verlaten.

Doordat er zoveel dames af gereden werden ontstond er een kopgroep met van ons daarbij Ankie, Maya en Nienke. Ankie reed heel sterk, vanaf het begin sprong ze al mee en heeft ze heel veel werk verricht. Nienke kon lang mee in de groep maar moest later met een groepje de eerste groep laten gaan. Ze bleef in die groep en reed zo de wedstrijd uit. Ikzelf reed lang mee in de voorste groep. Ik kon mee rijden maar daar was alles ook wel mee gezegd. Ik heb geprobeerd om zo lang mogelijk aan de groep te blijven hangen en Ankie te helpen. Op een gegeven moment werd ik op snelheid gelost. Ik kon de versnellingen niet volgen en reed toen alleen. Ik wachtte op het peloton, waar Nienke ook nog in reed, en heb daarin de wedstrijd uitgereden.

Ankie zat tot het eind mee in de voorste groep. Er waren 3 dames weggesprongen uit die groep en helaas miste ze die ontsnapping. Wel reed ze heel sterk in de laatste kilometers weg uit de groep waar ze nog in zat, en eindigde zo op een 4^e plek!  Een mooi resultaat na een super sterke wedstrijd.

Zaterdag reden we op een kleinere ronde en hoefden zo niet onder de brug door. Dit had ervoor gezorgd dat de schaatsen nog redelijk scherp waren en we er gelukkig niet nóg eens zo veel werk van hadden om ze voor zondag weer scherp te krijgen. Er werd door de organisatie en jury beslist dat er zondag opnieuw op de kleine ronde gereden zou worden. 27 ronden maarliefst. Dat vereiste nog wel even wat organisatie op het gebied van verzorging. Alida moest deze week in haar eentje ons alle vier verzorgen. Zo moest er goed afgesproken worden wie wanneer de bidons aanpakt.

100 kilometer dus. Vanwege de voorspelde dooi mochten we om 7:30 uur al van start. Ook was er in de loop van de ochtend harde wind voorspeld en hier moest natuurlijk ook rekening mee gehouden worden. Wind heeft een grote invloed op het wedstrijdverloop.

De eerste rondes verliepen rustig. In tegenstelling tot de dag ervoor werd er nu rustig opgebouwd en hadden we zo mooi de tijd om even op gang te komen. Na een rondje of 3 ontstond de eerste kopgroep. Nienke en Ankie zaten erbij en zo hoefden Laura en ik alleen maar te volgen in de groep erachter. Ook in onze groep werd gekoerst. Ik had het daardoor al vrij snel zwaar. Nadat alles weer bij elkaar was ontstond even later weer een kopgroep met daarbij opnieuw Ankie. Even later wist Laura mee te springen met een groepje die naar de kopgroep toe reed. Nienke en ik belandden in het peloton. Nienke heeft de wedstrijd in deze groep uitgereden. Bij mij ging het kaarsje uit en ik moest de groep laten gaan, ik ging na 17 ronden uit koers.

Ankie en Laura zaten samen in de voorste groep van 13 dames. Ondertussen was de temperatuur gestegen naar een graad of 6 en was er een harde wind op komen zetten. Het ijs werd zacht, er kwam een laagje water op te liggen. Laura had het zwaar. Ze was meerdere keren gelost, maar wist tóch steeds weer terug te komen en zo gingen ze samen de finale in. De snelheid lag hoog en de hele groep werd uit elkaar getrokken. Ankie eindigde op plek 7, Laura op plek 13. Meer dan dit zat er vandaag niet in!

Wat een avontuur. Met lage en hoge temperaturen, heel veel en heel weinig wind, met hard en zacht ijs hebben we alle extremiteiten wel gehad de afgelopen week. We hebben alles eruit gehaald, hebben ons allemaal helemaal leeg gereden. Nu focussen op zo goed mogelijk herstellen voor zaterdag, dan rijden we de finale van de KPN cup in Leeuwarden! Nog één keer opladen voor de allerlaatste wedstrijd van dit seizoen.

We zien jullie graag in Leeuwarden!

Sverige tack och se dig snart!

Maya

KPN Grand prix 3

Afgelopen maandag zijn wij aangekomen in het mooie Luleå. De vlucht er naar toe duurde wel langer dan verwacht. Wij vlogen van Schiphol naar Stockholm en van Stockholm naar Luleå. Wij hadden 50 minuten overstap tijd, wat normaal gesproken prima zou moeten lukken. Op Schiphol hadden wij al vertraging en het vliegtuig van Stockholm naar Luleå zagen we net voor onze neus weg vliegen. Dit betekende dat wij vijf uur lang moesten wachten op onze volgende vlucht. Eenmaal aangekomen snel naar ons huisje gereden en kon Alida nog snel even boodschappen halen.

Dinsdag en woensdag hadden wij nog even tijd om lekker te kunnen schaatsen op het ijs. Even ijs verkennen en weer omgaan met de omstandigheden hier. De kou en de wind maakt het toch heel anders dan de Weissensee. 's Middags maakte we van de gelegenheid gebruik om door middel van een sledetocht met huskyhonden een stukje Zweden te verkennen. 

Donderdag om 9.00 uur klonk dan het startschot over 80km. De temperatuur was nog flink gedaald. Het was -21 °C en gevoelstemperatuur -28 °C . Allemaal nog een extra thermoshirtje aan en zo konden we van start gaan. De wedstrijd begon voor onze ploeg gelijk goed. Wij hadden het initiatief. Nienke zat gelijk in een kopgroep van twee. Dat was jammer, want zo vroeg in koers weet je eigenlijk al dat je met z’n tweeën het niet gaat redden. Maar zo hoefde de rest van de ploeg niets te doen en konden zich sparen. Nadat Nienke was teruggepakt probeerde ik het gelijk. Ook ik kreeg maar één iemand mee. Toen ik teruggepakt werd kon Ankie wegrijden. Zij kreeg nog vijf meiden mee en zat dus in een mooie kopgroep. Niet alle favorieten zaten in deze groep en zo was het voor de rest van de ploeg zaak om goed op te letten en mee te springen met de favorieten. Ondertussen had iedereen last gekregen van enorm botte schaatsen. Dit kwam doordat er onder de brug, waar wij onderdoor reden, allemaal steentjes lagen. De wegen worden hier namelijk gestrooid met steentjes. Maya kon door botte schaatsen en door de kou het peloton niet meer volgen.

Nienke reed een hele sterke wedstrijd en is een paar keer mee gesprongen, maar is helaas ook een aantal keer hard gevallen en reed haar ijzer krom waardoor ze de koers moest verlaten. Ook mijn schaatsen waren net zoals de rest bot maar kon het peloton nog wel bijhouden. Helaas lukte het me niet om met de favorieten mee springen. Dit was erg jammer, want nu zat Ankie alleen voorin. Ankie heeft een sterke wedstrijd gereden en heeft een aantal keer geprobeerd in de finale weg te rijden. Maar helaas slaagden haar pogingen niet. In de laatste twee kilometer ging Ankie nog onderuit en zat een top klassering er niet meer in. Al met al zijn wij tevreden met vooral het begin van de koers en hopen dat door te zetten naar de aankomende twee wedstrijden.

Groetjes Laura

KPN Cup 12 Enschede

Ineens is het einde van het seizoen in zicht! Nog 3 wedstrijden op kunstijs en 3 wedstrijden op Zweeds zee-ijs in de Botnische Golf. Nadat we terugkeerde van de Weissensee namen we even gas terug, maar stonden we op dinsdag ook alweer op het perfect geprepareerde ijs van de Elfstedenhal. Na al die kilometers rechtdoor was dat even wennen. Honderd meter rechtdoor, bocht, honderd meter rechtdoor en daar was alweer de volgende bocht. Toch keken we aan het einde van de training uit naar zaterdag. In Enschede stond marathon Cup 12 op het programma. Chantal kon in deze doorstroomwedstrijd helaas niet meedoen. Na onderzoek in het ziekenhuis bleek dat ze haar enkelbanden heeft gescheurd bij de laatste wedstrijd in Oostenrijk. Heel erg jammer, maar ze was er wel bij om ons aan te moedigen!

Over de wedstrijd kan ik voor mezelf vrij kort zijn. Na een goede start, waarin ik lekker voorin meereed, lag ik al na 12 rondjes in de kussens. Bij een onfortuinlijke inhaalmanoeuvre binnendoor kwam ik in botsing met een andere rijdster. Op dat moment zag het tempo vrij hoog en stond ik niet snel genoeg weer op mijn benen. De aansluiting met het peloton heb ik in ieder geval niet meer kunnen vinden. Even balen, schaatsen uit en de wedstrijd vanaf de zijlijn verder volgen.

De andere meiden zaten er nog goed bij. Laura zat constant in het voorste deel van de wedstrijd. Het tempo lag hoog en aan de achterkant wapperde de ene na de andere dame eraf. Maya en Nienke reden daar ook, maar konden elke keer op tijd weer een paar plekjes opschuiven. Ondanks dat lieten ze goed ploegenspel zien waarbij Laura in een kopgroep meezat en Maya in haar eentje de sprong waagde. Nienke reed mee naar voren en zette zich op kop van het peloton om de vaart eruit te halen. Helaas vonden ze voorin niet de nodige samenwerking en leek de wedstrijd te gaan eindigen in een massasprint. Maar net op dat moment sprong Merel Bosma weg en werd er in het peloton naar elkaar gekeken. Ze bouwde in haar eentje een flinke voorsprong op en werd even later door twee teamgenoten, die zich hadden laten afzakken, op sleeptouw genomen. Nienke was inmiddels ook ten val gekomen en reed op achterstand de wedstrijd uit. Maya had inmiddels al een paar keer flink zitten sterven maar voor de finale vond ze nog ergens een tankje energie en nam Laura op sleeptouw. Samen reden ze een schitterende sprint waarin Laura als 6^e finishten.

Op naar volgende week, dan rijden we in de koude ijshal van Dronten.

Groetjes Ankie