maandag 21 december 2015

KPN Cup 10 / 11 - Breda / Enschede

Een weekend van uitersten.

Vandaag 21 december is de officiële winter gestart, al zien we daar weinig van terug. Op het moment van schrijven lijkt het met de regen en wind meer op herfst! En met de temperaturen van afgelopen weekend was het bijna voorjaar te noemen ;). Ja... de weergoden zijn goed in de war!

Afgelopen weekend hadden we wederom een dubbel wedstrijdweekend. Breda en Enschede waren "the place to be" voor de marathonschaatsers.
Mijn carpoolmattie (Ankie) en ik hadden onze fietsen op de fietsenrek gezet en onze hutkoffers achterin de Peugeot 307 gesmeten. Klaar voor de ruim 2 uur durende autorit. Met Serious Request op de radio was de rit wel zo voorbij.
Voor de beloften wedstrijd mocht Nienke weer een regiotop wedstrijd rijden. Een nette 10de plaats was het resultaat. Niet geheel tevreden maar weer een ervaring rijker en leerpuntjes die ze mee kan nemen voor een volgende keer.
Het hele team was lekker op tijd waardoor we dit keer vóór de warming up onze teambespreking konden doen. Als team hebben we altijd dezelfde taak, maar individueel kunnen we altijd onze eigen wensen/ideeën aandragen. We wisten in ieder geval dat het een mooie en zware koers zou worden want het ijs lag er niet heel super bij. Maar goed, daar houden de CENNED ladies wel van!

Om stipt half 8 klonk het startschot voor de wedstrijd over 70 ronden. Dit keer geen leidersprijs en tussensprints. De wedstrijd begon een beetje stroef, maar na een aantal ronden kwam het tempo erin. Er werden meerdere aanvallen geplaatst waar Birgit, Ankie en Britt goed bij zaten. Ik zat in het begin van de wedstrijd niet zo lekker. Op drie kwart van de wedstrijd was er een serieuze kopgroep waar CENNED niet bij zat. Dat gat moest dus dicht. Inmiddels zat ik beter in de wedstrijd en hielp ik mijn teamies om het gat te dichten. Ook enkele andere sterke ploegen waren niet vertegenwoordigd en er werd zowaar samengewerkt om het gat te dichten. Dit lukte dus ook. Daarna bleef het onrustig. Ineke Dedden sprong vervolgens uit het peloton en had snel een gaatje. Ik zat inmiddels achter het sprinterstreintje, maar Carien kwam er bij mij tussen. Hier was ik eerst niet zo blij mee, maar op het moment dat Carien uit de groep stapte, kon ik mooi mee en al snel waren we los. Dit overigens door goed coachwerk van Birgit! We gingen in de achtervolging en haalden Ineke in. Ik was blij dat ik Carien kon volgen en zo reden we met z'n tweeën naar de bel. Uiteindelijk kwam ik ook als tweede over de streep waar ik enorm blij mee was. Weer een podiumplek voor team CENNED door super goed teamwork. De andere dames finishten als 15de, 28ste en 29ste.
Daarna snel in de auto en op naar ons hotel in Breda. Nog even nabespreken en de beentjes laten masseren waarna we naar bed gingen. Helaas werd er vlak bij ons raam gerookt waardoor de hele kamer stonk. Ook kwamen er rond 2 uur nog een stel luidruchtige hotelgasten binnen. Een slechte nacht met weinig slaap was het gevolg.

Zoals eerder gezegd hadden we onze fietsen mee, dus zondagochtend gingen we met ons vieren even de beetjes lostrappen. Zo nu en dan waren we de weg kwijt maar een mooi ritje was het wel. Zelfs nog onze (oké de andere meiden dan, want ik ben niet zo'n held) veldrijd skills getoond op de onverharde wegen én een foto gemaakt bij een kerststal aan de weg.
Daarna nog relaxen in het hotel waarna we naar Enschede vertrokken. Dezelfde voorbereiding volgde en om half 8 klonk wederom het startschot.
Dit keer direct vanaf de start een levendige wedstrijd. Hoewel de benen oké voelden was ik toch voornamelijk in de staart van het peloton te vinden. Vraag me niet waarom, want dat heb ik zelf ook niet helemaal helder. De scherpte miste blijkbaar want er ontstond een grote kopgroep waar onze Birgit gelukkig bij zat. De niet fitte Ankie probeerde er nog naar toe te springen, maar strandde op 2 meter en moest zich weer terug laten zakken. Alle klassementsrijdsters zaten erbij, dus ik baalde flink. De kopgroep werkte goed samen en zo haalden ze vrij snel een ronde voorsprong. Voor ons bleef er nog een pelotonsprint over voor plek 19. Daar werd ik nog 3de, dus een 21ste plek. Britt werd 26ste en Ankie 33ste. Daarna volgde nog de ontknoping van de kopgroep. Birgit zat dus alleen in een kopgroep waar veel teams met meerdere rijdsters in vertegenwoordigd waren. Een moeilijke situatie voor haar. Ze koos een rijdster en bleef daar bij in de buurt. Ze was scherp en hield alles goed in de gaten. Dit resulteerde uiteindelijk in een 12de plek. Haar eerste kopgroep van dit seizoen, maar ik weet zeker dat er meer gaan volgen en dan rolt er vanzelf een mooie klassering uit.

Voor mij persoonlijk liep deze wedstrijd dus uit op een teleurstelling. Na de enorme blijdschap van zaterdag, was dit toch echt wel even zuur. Maar goed, weer een leerpuntje voor mij. Nu eerst even een wedstrijd loze periode. Een mooie kans om de duur op de fiets weer op te pakken voor de Weissensee. Birgit en ik rijden tussendoor nog wel het NK Mass start en dan rijdt het volledige team op 3 januari het NK in Amsterdam.

Groetjes Aggie

dinsdag 15 december 2015

KPN Cup 8 / 9 - Den Haag / Rotterdam

Oh oh, Den Haag, mooie stad, ver weg van Groningen..

Met de koers van woensdag nog vers in het geheugen stond de lange rit naar Den Haag alweer voor de deur. Op zaterdag 12 december rijden in de stad van het Vredespaleis, de internationale rechtspraak en de Ridderzaal. Allemaal interessante zaken, die in het niet vallen bij de locatie van vanavond: De Uithof, even ons centrum van het universum.
Ankie, Aggie en ik hebben vandaag de beschikking over 2 chauffeurs, Jur en Alida. Enerzijds een luxe, want we kunnen zelf lekker ontspannen, aan de andere kant pure noodzaak: we overnachten 's nachts in een hotel, dus er moet veel materiaal mee en dat past niet in 1 auto.

Na een aantal uurtjes in de auto komen we aan op de plaats van het spektakel. Eerst even een bakkie koffie/thee drinken, waarna ik mijn schaatsen moet laten controleren (de achterkant van de ijzers moet afgerond zijn), om vervolgens te beginnen met de warming up. Het valt meteen op dat de baan zowel vochtig als aangeslagen is: zwaar ijs, dit betekent meestal een pittige koers, daar houden we alle 4 wel van!
De wedstrijd is er 1 met meerdere aanvallen, waar steeds een CENNED dame bij zit. Halverwege ontsnapt een grote groep dames. Het is een sneaky kopgroep, zoals we dat zeggen, want ze nemen langzaam steeds meer voorsprong op het peloton, waardoor het lange tijd lijkt alsof ze niet rond gaan komen. Wanneer dit uiteindelijk toch gebeurt sprinten de overgebleven dames af met de bel op 11. Het is, zoals zo vaak, een rommelige finale en ik kan moet nog leren om dan stand te houden. Enkele ronden voor de bel zit ik mooi voorin, maar toch raak ik weer opgesloten en eindig ik ergens middenin het peloton. Aggie zit voor ons bij de kopgroep, dus kijken we met spanning naar de ontknoping van de wedstrijd. Uiteindelijk wordt ze 4e, net naast het podium.

Normaal gesproken rijd ik terug naar Groningen, maar zondagochtend staat er nog een wedstrijd op het programma en aangezien Rotterdam toch ook een aardig eindje rijden is, vanuit 050, slapen we in Ridderkerk, bij Van der Valk. Hier aangekomen krijgen we eerst een heerlijk bord met pasta voorgeschoteld, om daarna nog even door masseur Jur onder handen genomen te worden.
Ik slaap na een wedstrijd altijd slecht, vanwege de spanning die nog in het lijf zit, dit is vannacht niet anders. Een kort nachtje dus, helemaal omdat Birgit en ik last hebben van een vreemd geluid in het ventilatiesysteem van de kamer. Ik spreek mezelf een aantal keer toe: geeft niks Britt, dat het nu 3 uur is, je ligt al lekker een paar uur uit te rusten, morgen een paar koppen koffie en een guarana koker en dan ben je weer helemaal het vrouwtje, niks aan de hand!
Zo gezegd, zo gedaan: beginnen met een prima ontbijtje en een paar koppen koffie. Top bodem!

De baan in Rotterdam is heel anders dan in Den Haag, we rijden door een tunnel en het ijs is snel. Vorig jaar werd deze wedstrijd een ware afvalkoers, vermoedelijk is dit vandaag ook het geval. We realiseren ons dat we goed voorin mee moeten blijven draaien.
Ik voel me fit, de benen zijn goed, daarom lijkt het me mooi om meteen het tempo wat op te voeren, de wedstrijd mee hard maken, dat gaan we vandaag doen, als team. Ook tijdens deze wedstrijd zijn er meerdere ontsnappingspogingen en ook vandaag zitten we er steeds bij. Het gaat goed!
Helaas komt er niks weg, vermoedelijk omdat de 29 dames die uiteindelijk de volledige wedstrijd volbrengen allemaal sterk zijn en de aanvallen toch iets minder fel, waardoor er geen hele grote gaten ontstaan. Deze keer is het een stuk makkelijker om de finale goed te rijden, want het tempo ligt hoog en het peloton is een stuk kleiner dan normaal, waardoor er geen rijen buitenom komen. Ik finish als 13e en ben heel tevreden. Mijn beste uitslag ooit, op de baan en dat in de 2e wedstrijd van het weekend: met de conditie zit het definitief wel goed!

Ik ben wederom blij dat we dit weekend chauffeurs hebben, want ondanks de overdaad aan cafeïne ben ik wel redelijk uitgecheckt, als we vertrekken richting huis.

Britt

woensdag 9 december 2015

KPN Cup 7 - Leeuwarden

Woensdag 9 december, 06:30 uur: mijn wekker gaat, net als elke andere doordeweekse dag en dus stap ik een klein uurtje later op de fiets naar mijn werk. Een paar uur later, 12:30 uur, fiets ik terug naar huis. Ook dat is niet ongewoon, 2x per week ben ik 's middags vrij zodat ik mijn duurritjes op de fiets kan maken. Maar eenmaal thuis gaat het knopje van een gewone werkdag uit en zet ik de wedstrijdvoorbereidingsmodus (leuk woord voor Scrabble of Wordfeud..) aan. Want vanavond staat er een wedstrijd in Leeuwarden op het programma. Dus slijp ik mijn schaatsen, kook pasta en stap op de fiets. Ja, toch ook even op de fiets vanmiddag om de beentje alvast een beetje warm te maken. Dan stap ik in de auto, ruim op tijd want ik moet Amsterdam uit (net als veel andere mensen op dat tijdstip) en over de Afsluitdijk (en tenminste één van de twee sluizen staat altijd wel open als ik er overheen moet). Ruim op tijd arriveer ik in Leeuwarden.

Eén voor één druppelen ook de andere CENNED-dames het restaurant. Terwijl we het afgelopen wedstrijdvrijeweekend (nog zo'n leuk Wordfeud-woord) bespreken komt Elfstedenwinnares Klasina Seinstra bij ons staan. De ijsbaan in Leeuwarden heeft de toepasselijke naam 11stedenhal gekregen, en dus mag Klasina als winnares van de laatste Elfstedentocht het startschot lossen bij de dames. Ze heeft geoefend, zo stelt ze ons gerust, dus ze hoopt geen slachtoffers te maken bij de start. Enigszins vertwijfeld beginnen we om stipt 18:30 uur aan onze warming up.

Maar zodra een uurtje later het startschot is gelost, en er inderdaad geen slachtoffers zijn gemaakt, kunnen we ons weer uitleven. Het is mooi ijs, iedereen is fit na een weekend zonder wedstrijden en dus ligt het tempo vanaf het begin behoorlijk hoog. Er wordt veel aangevallen, en volgens plan zit daar altijd een CENNED-dame bij. De B-rijders (al hoor ik officieel nu beloftenrijders te zeggen geloof ik) hebben de bochten redelijk uitgetrapt, dus het is goed opletten op de scheuren. Valpartijen zijn dan eigenlijk niet te voorkomen, en met nog ongeveer 25 rondes te gaan is er een grote valpartij. Er wordt meteen aangezet door de concurrentie, maar de slachtoffers staan weer snel. Na 2,5 ronde klinkt ineens het fluitje van de scheidsrechter en hoor ik de speaker omroepen dat de wedstrijd geneutraliseerd wordt: "Huh, alle dames zijn toch al lang weer opgestaan?" denk ik nog als we de andere bocht ingaan, maar dan zie ik daar een dame in de boarding liggen. Alida staat al klaar met een bidon, Ankie pakt snel aan, en geeft hem door. Links en rechts worden de dames wat nerveus: wanneer mogen we weer? Na een paar rondes is het slachtoffer van het ijs af en volgt de herstart. Sommige dames kunnen niet zo goed tegen zo'n herstart, ik over het algemeen ook niet, maar al snel kom ik tot de conclusie dat het vandaag wel goed gaat. Omdat het zo dicht op de finale zit verloopt de rest van de wedstrijd chaotisch. Met nog ongeveer 5 rondes te gaat zit Ankie mooi voorin, het is een goed richtpunt voor de rest van de ploeg. Maar ineens zie ik haar naar buiten schuiven over het ijs: "Onee, hopelijk staat ze snel weer en kan ze weer aanpikken." Het lukt niet, het tempo ligt te hoog. Met een beetje geluk weet ik voorin te komen, Aggie zit vlak voor mij, toch raak ik haar weer kwijt in de laatste 2 rondes. Ik hou mij redelijk staande voorin en sprint uiteindelijk naar de 11e plek, Britt en Aggie finishen vlak achter mij op de 17e en 19e plek.

Omdat hoofdsponsor CENNED vandaag ook sponsor van de wedstrijd was, waren een aantal medewerkers aanwezig. En dus werd de race nabesproken: het was volgens hen een boeiende wedstrijd, waarbij de dames zich veelvuldig voor in de kopgroepjes hebben laten zien. Vervolgens gingen we één voor één op de massagetafel van Jur; komende periode staan er namelijk flink wat wedstrijden op het programma, met zaterdag/zondag een Zuid-Hollands weekendje Den Haag/Rotterdam. En daarna snel naar huis; morgenochtend om 06:30 uur gaat gewoon weer mijn wekker, net als elke andere doordeweekse dag.

Groetjes,
Birgit