zaterdag 27 december 2014

KPN Cup 12 - Enschede

Eindelijk is er in Nederland winters weer, temperaturen weer iets onder nul. We zijn al voorzichtig aan het dromen over de eerste marathon op natuurijs, zou het dan toch dit jaar nog gebeuren…?
Maar eerst staat de marathon in Enschede op het programma en door het winters weer in het zuiden van het land hebben we met carpoolen op tijd afgesproken. Onderweg geen sneeuwvlok te bekennen en dus zijn we ook al veel te vroeg op de ijsbaan in Enschede. Dus eerst weer even tijd voor een bakje koffie! We krijgen van Alida nog een doos vol met ‘hand- en foot warmers’ mee van de sponsor Heatpax, dus laat die winter maar echt komen!!!

Tijdens de warming-up bespreken we de wedstrijd en we zijn allemaal fit en er helemaal klaar voor!
Al vroeg in de wedstrijd zijn er uitlooppogingen en het peloton gaat in een lang lint over de baan en we zitten allemaal scherp voorin. Bij de eerste serieuze ontsnapping is Ankie van ons vertegenwoordigd in de kopgroep. Helaas kan Ankie het tempo niet bijbenen en laat zich afzakken. Bij de beslissende kopgroep kan Birgit uiteindelijk aansluiten. Zelf zit ik voorin het peloton en kijk wat er gaat gebeuren. Er is niet echt samenwerking in de kopgroep, dus tot het einde van de wedstrijd blijft het spannend of de kopgroep stand blijft houden.
De kopgroep houdt nipt stand en bij de laatste ronde blijkt dat Birgit zich helemaal leeg heeft gereden. Ze wordt 9e van de kopgroep, maar na de finish is duidelijk te zien dat ze alles heeft gegeven! Zelf kom ik als 3e van het peloton over de eindstreep. Ankie en Britt finishen in het peloton. Al met al als team goed gereden!
Na de wedstrijd staat Jurjen paraat voor de massage en daarna kunnen we weer met soepele beentjes huiswaarts.

Op de terugweg wordt er nog wat geappt. Annemarie blijft onze prestaties op de voet volgen en via de groepsapp weet ze weer hoe we hebben gereden. Van Annemarie krijgen we te horen dat het met haar gezondheid nog niet naar wens gaat, we wensen haar daarmee alle sterkte!!! Jurjen krijgt thuis na de wedstrijd slecht bericht, we wensen hem en zijn vrouw alle sterkte toe!!!

Namens het hele schaatsteam CENNED + begeleiding wensen wij een ieder een gezond, succesvol en sportief 2015 toe.

 

Wij gaan ons voorbereiden om optimaal te kunnen presteren op het NK marathon te Groningen zondag 4 januari 2015.

Maria

zaterdag 20 december 2014

KPN Cup 11 - Groningen

Er gaat niets boven Groningen.

Zeker vandaag gaat deze spreuk op, want het marathoncircus strijkt neer in mien stad. We rijden vandaag onze rondes op het ijs van Kardinge, mijn thuisbaan. Ook weleens lekker: niet om 15u al hoeven vertrekken naar een ver gelegen oord, maar gewoon de hele middag tijd hebben om me voor te bereiden. Hoewel, lekker.. Ik heb nu zoveel tijd dat ik me ernstig afvraag wat ik allemaal moet/ kan gaan doen, met een zware wedstrijd in het vooruitzicht.

Om 17u kom ik aan op de baan waar ik al sinds mijn 8e in de rondte rijd. Er staan allemaal vrienden en familie langs de kant, dus ik voel wat meer spanning dan normaal.
Eerst rijden Birgit en Maria de mass start, in de tussensprints worden geen punten gepakt, echter de finale rijden ze scherp. Beiden weten zich te plaatsen voor het NK mass start, wat 18 januari verreden wordt, ook in Groningen.

Rond de klok van 6 worden we naar boven gesommeerd door Alida: even mee naar de massagetafel, dames! Daar aangekomen zien we behoorlijk uit de kluiten gewassen kerstpakketten staan, geschonken door trouwe sponsor CENNED. Kijk, dat zijn nog eens leuke verrassingen! Na een stiekeme blik op de inhoud bespreken we meteen maar even de tactiek, nu we toch samen staan. Het team-/ de individuele doelen worden doorgenomen, waarna we onze rondjes lopen, kletsen over de afgelopen week en de gereden Mass start en ons voorbereiden op het klapstuk van de avond: de marathon.

Ik leg mijn vrienden nog even uit hoe ze me kunnen herkennen: ze hebben nog nooit een marathon gezien. Ze constateren dat ik er professioneel uitzie en vragen zich af wat de bobbels rond mijn enkels zijn. Er volgt een korte uitleg waarna ik mijn ijzers onderbind.

Ook in deze koers ligt de snelheid erg hoog, de gemiddelde rondetijd is 33,8 en verscheidene dames hebben het knap lastig. Dit geldt niet voor team CENNED. Maria en Birgit rijden een sterke koers, zitten goed mee en ook Ankie rijdt attent. Ik heb als doel gesteld dat ik uit wil rijden, dus rijd zo zuinig mogelijk.
Na 70 ronden koers maakt het peloton zich op voor een massasprint. Helaas zit het Maria niet mee, de laatste weken. Ook vandaag wordt ze onderuit gereden. Onwijs balen! Birgit laat zien dat ze een goede sprint in huis heeft en eindigt als 8e. Ook Ankie zit goed voorin, ze wordt keurig 13e. Zelf kom ik als 34e over de streep. Ik ben tevreden, hier kunnen we mee verder.

Even later schuiven we 1 voor 1 op de massagetafel van Jur, als ik aan de beurt ben constateert hij dat ik goede benen heb. Dit komt mooi uit, want morgen rijd ik een regiowedstrijd in Enschede. Nog een keer aan de bak dus. Hopelijk mag ik deze keer het podium weer beklimmen, ik zal in ieder geval alles op alles zetten!

Britt

zondag 14 december 2014

KPN Cup 10 - Rotterdam

Vandaag stond voor het tweede jaar een wedstrijd in Rotterdam op het programma. Een bijzondere ijsbaan die met laag budget is aangelegd op de hockeyvelden van Leonitas. Schaatsen in een tunnel blijft een bijzondere ervaring.

De wekker gaat en ik blijf zoals gewoonlijk nog even liggen alsof ik niks heb gehoord. Mijn roomie Britt springt haar bed uit en duikt de badkamer in. Als ze even later terugkomt zegt ze “zou je niet eens opstaan, we moeten over drie minuten beneden zijn”. “Ik had de wekker om vijf voor acht gezet”. Om twee over acht schuiven we beneden aan tafel bij de rest van de ploeg.
Wanneer we na een stevig ontbijt de tassen weer hebben gepakt en bij de auto arriveren, moet er eerst nog even flink worden ijs gekrabd voordat we kunnen vertrekken.

Het ritueel van inlopen vond vandaag plaats op een hockeyveld. Birgit en ik staan te rekken terwijl om ons heen de verschillende ploegen aan hun warming-up zijn begonnen. We bekijken welke ploegen compleet zijn en welke rijdsters er missen. Niet veel later komt Alida aanlopen en bespreken we wat we deze wedstrijd gaan doen. Door de speaker hoort Birgit dat onze wedstrijd een kwartier wordt uitgesteld. Er zijn veel scheuren horen we en bij de eerste divisie is een valpartij geweest dus waarschijnlijk moet het ijs worden gerepareerd.

De wedstrijd gaat gelijk na het startschot los en na een paar rondjes zie ik de eerste dames al langs de kant rechtop rijden. Met het hoge tempo en na mijn ervaring van gisteravond probeer ik nu om voorin het peloton te blijven. Maria en Birgit rijden sterk en doen mee in de voorste gelederen. Britt en ik zitten iets verder naar achter als de eerste gaten vallen. Het lukt me deze keer om met wat samenwerken weer bij te komen en ook Britt weet weer aansluiting te vinden. Jammer genoeg klinkt bijna direct de bel voor de tweede reeks tussensprints. Weer vallen er gaten, deze keer zijn er geen dames in de buurt van wie ik nog kan profiteren om het gat weer te dichten, maar het valt even stil in het peloton en ik vind weer aansluiting. Britt moet helaas de wedstrijd verlaten. Ik voel me vandaag een beetje een jojo als ik even later vlak voor me weer een gat zie ontstaan. Het is nu nog 20 ronden, maar het lukt niet meer bij de groep te komen. Samen met een andere dame kan ik op achterstand toch nog de wedstrijd uitrijden.
Voorin de wedstrijd zijn inmiddels drie dames ontsnapt en missen Birgit en Maria net de slag. Dat is erg zuur aangezien ze hiervoor om de beurt met elke ontsnapping hebben meegezeten. In de finale finisht Birgit op plaats 9de en Maria als 14de. Zelf ben ik als 25ste en laatste geëindigd. Het was weer een erg snelle wedstrijd met alleen maar actie.

Ankie

zaterdag 13 december 2014

KPN Cup 9 - Breda

Dit weekend is een druk weekend: vandaag rijden we in Breda en morgenochtend in Rotterdam. Omdat heen en weer naar het hoge noorden gekkenwerk is, overnachten we tussendoor in het van der Valk hotel in Ridderkerk. Ankie is gelukkig weer beter en Britt heeft geen regiowedstrijd dit weekend, dus staan we met een voltallige CENNED-ploeg aan de start.

Na het gebruikelijke kopje koffie gaan we ons warmlopen voor de wedstrijd. Dat gaat eigenlijk altijd volgens een vast patroon. Eerst een stukje dribbelen, waarin de afgelopen week door wordt gesproken: "Hoe gingen jouw trainingen?", "Hoe is het met jouw knieën?" en "Weer helemaal hersteld?". Op basis van de antwoorden op deze vragen kunnen we vast nadenken over een strijdplan voor de wedstrijd. Als we na het dribbeltje staan te rekken zoekt ploegleidster Alida ons op, en bespreken we hoe we de wedstrijd in gaan. Daarna gaat iedereen nog even zijn eigen gang; er worden sprintjes getrokken (Alida vraagt zich af of we een supersprint wedstrijd rijden), er wordt nog een stukje hardgelopen of er volgen nog wat schaatspassen in het elastiek. Daarna is het snel omkleden, schaatsen aan en na een paar rondjes inrijden klinkt het fluitje. We strikken de veters voor de laatste keer, nemen nog een slokje drinken en na de "zet hem op!" of "succes!" van Alida rijden we naar de start.

De eerste 10 rondes gaan voor mijn gevoel helemaal niet hard en even vraag ik mij af of we er weer een optocht van gaan maken. Ik zit goed voorin, en dus kunnen Maria en Ankie daar mooi gebruik van maken en voor dan wel direct achter mij aansluiten. Maar omdat het tempo niet heel hoog ligt waarschuwt Ankie achter mij dat we ons nu niet met z'n drieën moeten laten opsluiten aan de binnenkant van het peloton. Daar heeft ze gelijk in, en ze voegt meteen uit en haakt haar karretje aan bij een mooi treintje dat naar voren rijdt. Het is een mooi groepje, en ze komen een beetje los van het peloton. Ik zoek ook wat ruimte om naar buiten te stappen en met een tweede groepje spring ik mee naar voren. Het peloton sluit ook aan, maar deze actie was wel de spreekwoordelijke knuppel in het hoenderhok: het tempo gaat omhoog, er wordt een paar keer gedemarreerd en er is eigenlijk altijd wel een CENNED-dame mee voorin. In het peloton vallen gaten, zelf zit ik voorin maar de anderen zitten iets verder. Maria kan met een groepje het eerste gat overbruggen. Ankie en Britt zitten helaas net verkeerd en hopen tevergeefs dat er nog wat andere dames zijn die ook willen rijden. Hun gaatje wordt niet kleiner maar juist groter. Alida roept aan de zijkant dat het peloton nog maar uit 25 dames bestaat, maar het tempo blijft hoog. Hoewel het wel geprobeerd wordt, lukt het niet om een beslissende kopgroep op te zetten. Het rondebord geeft nog 5 rondes aan, ik zit bijna helemaal achter aa en hoop dat er zo nog een treintje ontstaat waarmee ik naar voren kan rijden. Dat gebeurt, met nog 3 rondes te gaan, maar eenmaal op kop valt het weer stil. Ik zak toch weer terug naar achteren, maar zie Maria goed voorin zitten. Met een schuin oog kijk ik hoe zij haar laatste ronde rijdt, ze gaat als 3e de laatste bocht in maar kan net niet haar slag lekker afmaken. Daardoor verliest ze net te veel snelheid voor het podium en komt als 9e over de streep. Zelf probeer ik nog een keer snelheid te maken, dat lukt redelijk maar ik moet van te ver komen: er zit niets meer in dan de 14e plek.

Normaal gesproken stappen we na de wedstrijd meteen één voor één bij Jurjen op de massagetafel, maar vandaag stappen we na een kort stukje uitlopen eigenlijk meteen in de auto naar Ridderkerk. Daar wacht een warme pastamaaltijd op ons, net als Jurjen zijn massage. De ergste schade wordt gerepareerd, maar onze beschadigde spiertjes moeten morgen ook nog weer aan het werk dus is hij iets minder gemeen dan normaal. Bij mij lijken de benen redelijk goed te voelen, maar als ik nog even een sprintje naar benenden trek, omdat de sleutelkaart van mijn kamer het niet doet, protesteren ze toch een beetje.. Nu eerst maar naar bed, en dan zien we het morgen wel weer.

Birgit