Aan mij(Margryt) de eer om jullie iets te vertellen over onze belevenissen in het Zwarte Woud. Met de nadruk op zwart, want grauw en donker was het vandaag zeker. De overige dagen overigens ook, maar de weersvoorspellingen geven ons hoop.
Een rit van ruim 88 kilometer met minstens 2 lange klimmen stonden op het programma. Van Todtnau richting Schönau, Böllen(klim 6km), Neuenweg, Tegernau(klim 16, 5km), Hochblauen, Badenweiler(klim10km), Sirnitz, Neuenweg, Wembach weer terug naar ons luxe optrekje in Brandenberg.
Met name de eerste klim zal lang in ons geheugen gegrift staan. Met een zicht van nauwelijks 50 meter op zoek naar Alida die na een dik uur klimmen op de top en in dikke mist zichtbaar werd. Na een fotosessie in de mist (gelukkig hebben we de foto's nog) reden we al klappertandend en doorweekt de afdeling in.
Voor mij was de afdeling helaas van korte duur. Het knappen van een spaak zorgde voor een aardige knal en een slag in het wiel. Er zat voor mij dan ook niets anders op om na 50 kilometer de rit bibberend in de auto voort te zetten naast Alida. De meiden hebben vervolgens de tocht voortgezet, mijn complimenten, want wat was het koud en wat was die laatste klim gemeen!!! Na een warme douche/bad en de gebruikelijke 'cup a soupjes' werd het lichaam weer op temperatuur gebracht.
Morgen een rustdag. Ik ben benieuwd of iedereen zich daaraan kan houden(ik noem geen namen;)). Mentaal zijn we vandaag in ieder geval echt op de proef gesteld. Conclusie, met onze karakters is weinig mis!! Maar zoals we inmiddels hebben kunnen ervaren, ook op de Weissensee schijnt niet altijd de zon.
We hoorden dat het zonnetje zich aardig laat zien in ons eigen kikkerlandje. Sturen jullie enige zonnestraaltjes richting het Zwarte Woud? Die zullen we echt nodig hebben. Met name tijdens de koninginnerit op vrijdag, dat wordt bikkelen. Tenminste de blik van Alida zegt genoeg:).
Tot morgen, dan vertelt Annemarie jullie dat we soms ook niet vooruit te branden zijn. Althans dat verwacht ik....
Sportieve groetjes, Margryt
