zaterdag 19 oktober 2013

KPN Marathon Cup 2 Heerenveen

Het was echt typisch herfstweer, al de hele week regende het of waaide het. Maar in tegenstelling tot de wedstrijd vorige week in Amsterdam, zouden we er deze week geen last van hebben. Want nu stond het overdekte Thialf op het programma. Een verschil als dag en nacht ten opzichte van vorige week: goed ijs, snelle wedstrijd.
Er werd nog zonder ploegopdrachten gereden, gewoon goed rijden, voorin blijven zitten en opletten waar en wanneer het zou breken. Want dat het peloton zou breken was slechts een kwestie van tijd. Zelf startte ik daarom goed voorin en reed ontspannen de eerste paar rondes. Eigenlijk meteen vanaf de start rook ik een vreemde lucht op de ijsbaan; alsof er iets aan was gebrand of in brand stond. Ik probeerde het te negeren en mij te focussen op de wedstrijd. We hadden iets meer dan 10 rondes gereden toen ik Margryt voorbij zag komen. Ze stapte er bij mij tussen en samen reden we door. Ineens hoor ik de speaker roepen dat de wedstrijd geneutraliseerd wordt. "Huh, is er dan iemand gevallen" was de eerste gedachte die bij mij op kwam. Maar een ronde later bleek dat dat niet het geval was geweest. Nee, het bleek dat er inderdaad brand was, in de nok van de ijsbaan. Enkele ronden reden we rechtop, wachtend tot de brand geblust was. Dat gebeurde uiteindelijk nog redelijk snel, en dus konden we onze wedstrijd vervolgen. Het rondebord stond op 52, en omdat op 46 de bel zou klinken voor de eerste sprint waarschuwde ik de ploeg dat ze alert moesten blijven. Margryt en ik begonnen weer goed voorin, maar tijdens de sprint raakte ik haar kwijt. Niet veel later zag ik haar langs de kant rijden, die neutralisatie had haar jammerlijk genekt. Zelf sprong ik een paar keer mee met kopgroepjes, en moest helaas toezien dat ook Annewil en Annemarie al voortijdig de wedstrijd verlieten. Het was niet hun dag..
Ondanks de diverse pogingen werd de wedstrijd toch beslist in een massasprint. Met nog maar een paar rondes te gaan probeerde ik een goede positie te bemachtigen, maar helaas zonder succes. Ik zakte een beetje naar achteren, en vond uiteindelijk een goed treintje om weer naar voren te rijden. De bel klonk, ik maakte snelheid en passeerde enkele dames. Ik zat mooi voorin, en wist al snel dat het in ieder geval een top-10 klassering zou zijn. Net over de finish telde ik de dames voor mij: 7, want Elma was toch net voor mij. Niet veel later liet de officiƫle uitslag wat anders zien: ik was net voor haar geƫindigd (met een verschil van slechts 4 duizendste seconden). Mijn beste uitslag in een massasprint, dus ik was uitermate tevreden. Helaas hadden de andere CENNED-dames een ander gevoel aan de wedstrijd over gehouden, maar volgende week gaan we er gewoon weer tegenaan: nieuwe ronde, nieuwe kansen in Deventer!
Birgit