donderdag 28 augustus 2014

Zwarte Woud, dag 5

Het beloofde vandaag een mooie dag te worden, de hele dag zou het zonnetje schijnen en omdat de weersverwachting voor morgen toch af en toe een buitje voorspelde werd vandaag ook nog eens de Koninginnerit gereden. Deze bestond uit de Feldberg, Schauinsland vanuit Kirchzarten en wederom de Wiedener Eck. Een rit van iets meer dan 120km, waarbij vooral het stuk tussen de Feldberg en Schauinsland een prachtig, glooiend stuk was over de ‘hoogtvlaktes’.

De eerste beklimming was dus de Feldberg, vanaf ons appartement eigenlijk direct 7 km tot de top, met stijgingspercentages tussen de 7 en 10% op het steilst. Maar ja, koud aan de klim beginnen vond Alida geen goed plan, en wij ook niet. Dus daalden we eerst weer af naar beneden. Ankie wilde in Todtnau al meteen omdraaien, vol energie voor deze dag. Maar daar waren Annemarie en ik nog niet aan toe, dus reden we nog een paar kilometer door, draaiden om, en begonnen aan de klim. Hoewel het zonnetje echt al wel scheen, hadden we in de afdaling nog wel onze bodywarmers en armstukken aan. Die werden nog even afgegeven bij Alida, en daar gingen we dan. Mijn benen wilden niet, het was warm en dus flink afzien. Ankie zat nog gezellig achter mij en we maakten ons op voor de sprint op de top. Maar precies op dat moment werden we ingehaald door een grote vrachtwagen met aanhanger. Hij ging niet heel hard meer, maar omdat er nog een bus achter aan kwam konden we niet aanzetten. De bus sneed mij nog even, en in dikke dieseldampen begonnen we toch aan onze eindsprint. Ik was kansloos, Ankie was beter voorbereid dan ik en had duidelijk meer snelheid. Annemarie kwam niet veel later ook boven, en na een mooie afdaling arriveerden we in het toeristische Titisee. Vorig jaar moesten we er nog goed zoeken naar de route, maar het ging nu vlotter. Zo vlot dat Alida ons bij een kruising verder op zelfs even over het hoofd had gezien.

De route ging verder over de hoogtvlakte van het Zwarte Woud, het werd steeds warmer en in de verte zagen we de toppen van de Feldberg en Schauinsland al weer liggen. Deze beklimming hadden we al eerder gedaan, en wel op zaterdag met de auto. De eerste paar kilometers waren nog vals plat en reden we gemoedelijk met z’n drieën omhoog. Toen het wat steiler werd raakten we Annemarie kwijt, en reden Ankie en ik samen omhoog. Ook nu was Ankie weer de snelste van ons twee en won ook het tweede sprintje berg op.

Er volgde een steile afdaling, die eindigde in een mooie kloof. Het slingerde wat en voor we het wisten waren we al weer aan de voet van de Wiedener Eck. Nou ja, de voet, het stukje vals plat hadden we overgeslagen en we konden meteen beginnen met klimmen. Het enthousiasme van Ankie vanochtend bleef de hele dag overeind, ze werd de koningin van de rit door ook nu als eerste boven te komen. Er moest nog even een foto gemaakt worden, en na weer een mooie afdaling kwamen we na iets meer dan 5 uur, 120km en 2290 hoogtemeters terug bij ons vertrekpunt. Morgen wordt het dan al weer de laatste dag, laten we hopen dat ook nu het weer meewerkt en we nog zo een mooie zonnige dag als vandaag hebben.

[Birgit]