donderdag 19 november 2015

Heideman Bokaal - Dronten

Zomaar een donderdagavond..

Zoals de titel van dit stuk aangeeft voelt het als gewoon een donderdag, een dag waarop ik normaal gesproken op de spinner stap en de ijstrainingen van de dagen ervoor uit de benen peddel. Ik heb absoluut geen wedstrijdgevoel, geen spanning of iets wat daarop lijkt.
's Morgens ga ik nog even langs de fysio, ik heb wat last van mijn spieren en de beste man weet me altijd weer op te lappen. Zo ook deze keer, echter brengt het wel wat beursheid met zich mee. Nog maar even extra fietsen dan, besluit ik, en goed drinken om de afvalstoffen af te voeren.

Om een uur of half 5 vertrekken we, papa en ik, richting het eerste stoppunt: Joure. Hier pikken we Aggie en Ankie op. Iets later dan op de planning stond, want er blijkt een file te staan, maar gelukkig calculeer ik altijd wat extra reistijd in, om stress te voorkomen, en zijn we voor half 7 in Dronten.
Bepaalde dingen horen bij de wedstrijdvoorbereiding en het tapen van de rug is daar 1 van. Vandaag ook even een tapeje op het dijbeen, zodat de doorbloeding wat extra gestimuleerd wordt. Daarna uiteraard inlopen, helaas binnen in de ijzige kou van de ijsbaan, want het regent buiten.

Als we even later van start gaan blijkt dat er meer mensen in de file hebben gestaan, 2 dames rennen de hal binnen en binden zo snel als ze kunnen de ijzers onder. Ik heb respect voor het feit dat ze gewoon konden koersen, want vermoedelijk zou ik van de spanning niet meer weten welke kant we op moeten rijden.
De wedstrijd is geen heel bijzondere, er wordt wel geregeld aangevallen, maar niemand wil echt hard doorrijden en zo wordt elk groepje weer teruggepakt. Zelf plaats ik ook een aanval, de eerste keer in mijn carrière, daar ben ik toch een beetje trots op, ik zie het als een mijlpaal, een stap vooruit.
Tot diep in de finale zit ik, met Aggie en Ankie, goed voorin. Helaas laat ik me toch weer verrassen, raak ingesloten en kan geen kant meer op: 26e. Balen, want de koers ging goed en dan geeft dit toch een bittere nasmaak. Gelukkig mogen we zaterdag alweer, dit keer in het nieuwe Thialf. Ik neem leerpunten mee richting Heerenveen en kijk nu alweer uit naar de herkansing!

Britt