Dag 1 Van heuvels naar
bergen
Het is acht uur s
’avonds en ik zit nog heerlijk in een t-shirtje op het terras voor het huisje
van onze sponsor Van Braak aan het Italiaanse Lago Maggiore. In afwachting van
de bergen in Italië reden wij precies een week geleden de Elfheuvelentocht. 150km
over de Veluwe genieten van het mooie
weer.
Maya reed die dag haar laatse skeelerwedstrijd van deze zomer, het NK-weg en was er dus niet bij. Ze reed de
100meter sprint waar ze 6e werd en de 15km afvalkoers die ze afsloot met een
mooie 2e plaats. Vanaf nu gaat ook haar focus weer op het schaatsen.
De rest van de ploeg
werd in Epe vergezeld door Sjaak ‘de Beul uit Leeuwarden’. Die er gelijk voor zorgde dat vanaf de start het
tempo er goed in zat. We hadden elkaar al even niet gezien dus werden
alle vakantie avonturen doorgesproken. En al kletsend en etend volbrachten we
deze mooie toertocht en keken we uit naar een week later.
Vandaag stond dus
alweer onze eerste rit van een trainingsweek op het programma. Nadat we gister
in alle vroegte vanuit Hoogeveen in de bus van stichting Phusis richting
Wassen, Zwitserland waren vertrokken stapten we vanmorgen om kwart over negen
op onze racefietsen voor een rit over de Gotthardpass.
 |
| Wachten op de bus. |
Vol goede moed klommen
we de eerste kilometers. Maar merkten we ook dat wij op onze racefietsen bij
enkele automobilisten aardig wat irritatie opwekten. Voor zover we begrepen was
het absoluut niet toegestaan de Gotthardpass per fiets te nemen in verband met
wegwerkzaamheden. Wij deden of onze neus bloedde en peddelden rustig door. Tot op
zeker moment ‘oom agent’ midden op de weg stond en ons volledig de weg
versperde. Er restte ons geen andere optie dan om te keren. En na wat
rondvragen hier en daar vonden we een bus die ons voorbij de wegwerkzaamheden
wilden brengen. Buschauffeur Frits laadde onze fietsen al op de kar.
Een uur later stonden
we in het zonnetje in Andermatt op 1400m. Vanaf dit punt besloten we om ieder
op eigen tempo omhoog te fietsen. De klim loopt geleidelijk en ik kom lekker in
mijn tempo. Als ik achterom kijk zie ik Nienke, Laura en Aggie een klein stukje
achter me. De temperatuur daalt een beetje en in de verte zie ik nog een beetje
eeuwige sneeuw. Na 12km ben ik op de top op 2106m. Nienke, Laura en Aggie komen
even later ook aanfietsen. Ik fiets nog een klein stukje naar beneden en daar
komt ook Maya al. Als we boven komen trekken we snel een jasje aan en beginnen
aan een schitterende afdeling. Al snel loopt de temperatuur weer op en gaan de
jasjes uit. We hebben er nog maar 60km opzitten en een mooie tocht waarin we nog
steeds dalen en af en toe een klimmetje volgt.
 |
| Op de top van de Gotthardpass. |
Na 114km staat Alida
langs te kant van de weg met het broodnodige drinken. Door de warmte heeft iedereen
al een paar kilometer zijn bidons leeg. Maya heeft voor vandaag genoeg uren op
de fiets gemaakt en stapt bij Alida in de bus. Dan zien we voor het eerst het
Lago Maggiore en rijden we de laatste 30 kilometer langs het water. Aangekomen
in Luino volgt er nog een toetje. Het laatste stukje naar het huisje is een
behoorlijk steile klim van 2,5km. Aggie heeft nog wat energie over en spurt
omhoog.
Onze eerste dag zit er
bijna op. Want na een heerlijke douche staat het eten even later op tafel voor
de nodige energie.
Saluto!
Ankie
Dag 2 aan het Lago Maggiore
 |
| Sprongtraining. |
Vandaag staan er 2
trainingen op het programma. We starten rond 10 uur met een
elastiek/sprongtraining. Net als vorig jaar doen we dat weer op het (naar ons
idee) enige vlakke stukje op het bungelowpark. Pluspunt is wel het enorme mooie
uitzicht. Voor het inlopen kiezen we een
rondje uit met enkele kuitenbijter stukjes. Dit in combinatie met de al
aanwezige warmte doet onze hartslag omhoog schieten. Na wat rek- en strekoefeningen
beginnen we aan de elastiek series. Tussendoor goed blijven drinken want de zon
laat zich steeds meer zien waardoor het zweet van ons voorhoofd druipt en de
kraan in onze knieholtes open staat ;). Na de elastieken gaan we door naar het
laddertje. We worden zelfs zo fanatiek dat we onder andere wedstrijdjes tegen
elkaar doen. Ja… met de strijdlustigheid zit het wel goed. Als laatste eindigen
we nog met de schaatspassen en schaatssprongen. Na 1 uur 50 zit de eerste
training erop!
Na de lunch maken we
ons op voor een herstelritje van 1 uur 45. We passeren onder andere Mesenzana,
Cuveglio, Cittiglio, Laveno-Mombello en Castelveccane. Tijdens deze rit
verkennen we gelijk even het rondje van morgen. Dan mogen we namelijk 6 x een
interval omhoog doen. We constateren dat ie er mooi bij ligt!
 |
| Kilo kip, kilo rijs én de halve groenteafdeling. |
Na deze training
sjokken we nog naar het zwembad voor een verkoelende duik. Ja, de 2 trainingen
zitten behoorlijk in de benen. In het zwembad demonstreert Ankie nog ff haar
specialiteit, namelijk de verzuipslag. Voor de kenners beter bekend als de
vlinderslag. We snappen dat het lijf na 2 trainingen niet meer alles kan én wil
doen, dus we maken ons op voor het eten.
Het is Ankie haar
beurt om te koken. Risotto staat op het menu. Ingrediënten: Kilo kip, kilo
rijst én de halve groenteafdeling. Zie foto voor het resultaat.
Al met al een mooie
dag en we genieten nog van de ondergaande zon voordat we onze bedjes opzoeken.
Ciao!
Aggie
Dag 3 en 4 'The dead of the gladiolus'
 |
| Hoogte profiel St. Michele en 6x klim. |
Op dag 3 van ons
trainingskamp stond er een pittige training op het programma. Na het ontbijt
maakten we ons klaar voor een intervaltraining op een rondje van 8 km. Voordat
we vertrokken was er nog even wat twijfel over de onderkleding, maar
uiteindelijk ging iedereen met de dunste shirtjes aan weg. Voordat de echte
training begon gingen we eerst het rondje even verkennen. Voor Maya en Laura
was het rondje helemaal nieuw en voor Aggie, Ankie en Nienke niet helemaal. Dit
jaar fietsten we alleen het rondje andersom. De klim die we 6x intensief op
moesten fietsen was ongeveer 2,7 km lang, maar voordat we hieraan gingen
beginnen mochten we eerst nog de St. Michele op fietsen. Dit was een
behoorlijke pittige klim. Ik wist nog van vorig jaar dat er iets na de helft
een behoorlijk steil stukje aan zou komen. Ik had Ankie nog in zicht en ik wist
dat Laura nog achter me zat, maar op het steile stuk zag ik Laura al peddelend
voorbij fietsen en verloor ik Ankie en Laura uit het zicht. Aggie was ik al veel
eerder kwijtgeraakt. Bovenop de top hebben we nog een paar mooie foto’s gemaakt
en even wat gegeten voordat we aan de afdaling gingen beginnen. |
| Dood of de gladiolen! |
Beneden bij de bus
zaten Maya en Alida al klaar om aan de intervalblokjes te beginnen. Alida had
haar stoeltje en boek bij de finish gezet en zat mooi in het zonnetje op ons te
wachten. Wij gingen rustig naar beneden en begonnen aan onze eerste serie. Laura
ging er als een speer vandoor en was als eerste boven. Na de derde serie
moesten we onder aan de
afdaling even wachten, omdat ik was gestoken door een
wesp. Nadat de angel uit m’n been was konden we weer verder. Na de vierde keer
was Maya klaar met de series. Ze had zich nog een keer helemaal leeg gereden en
kwam helemaal kapot aan bij de bus. Wij moesten nog twee keer de klim op. Na de
zesde keer lagen we er allemaal verslagen en voldaan bij. Het was voor iedereen
de dood of de gladiolen.
Na terugkeer bij het
huisje deden we de bikini aan en namen we nog een duik in het zwembad. Met een
bal die in het water lag hebben we ons die middag goed vermaakt. ’s Avonds gingen
we vroeg naar bed. Iedereen was moe.
 |
| Klimgeiten. |
De vierde dag stonden
we vroeg uit bed. Om half 9 moesten we in het dorp zijn om onze gidsen voor
de
wandeltocht op te halen. We reden achter Candido, hij was vorig jaar ook onze
gids, en zijn vriend Vincenzo aan naar het plekje Indemini waar de wandeltocht
zou beginnen. Tijdens de autorit kwamen we over de klim die we donderdag met de
fiets op gaan.
Nadat iedereen bij de
start nog even naar de wc was gegaan konden we beginnen. Het begon direct al
met klimmen. Er was een afwisseling tussen bebossing, rotsblokken en
losliggende stenen. Het was erg warm en iedereen had het zwaar. Eigenlijk
zouden we vandaag een rustige dag hebben, maar dat zat er niet helemaal in. Na een
korte pauze boven op Alpe di Neggia moesten we nog een stuk omhoog naar het
hoogste puntje van de berg. Ondanks dat het super steil was konden we bovenop
wel van een heel mooi uitzicht genieten en zijn de nodige foto’s gemaakt. We zouden
bij een kerkje gaan lunchen en volgens onze gidsen zou dat nog ongeveer 20
minuten wandelen zijn.
 |
| Lunchen |
Achteraf bleek dit nog een uur wandelen zijn, maar we
hebben uitgebreid geluncht. Na een uur
gingen we weer verder voor de laatste kilometers. Al met al was het een super
mooie wandeltocht, maar ook vandaag was het weer op sommige momenten de dood of
de gladiolen. Of zoals Louis van Gaal ook wel zegt: “The dead of the gladiolus!”
Groetjes vanuit het
zonnige Italië,
Nienke
 |
| Panorama Lago Maggiore. |
