Het is zondagochtend 10 uur. Normaliter stap ik nu op de fiets voor een duur/herstelrit. Vandaag gaat dat hem niet worden ben ik bang. Piet Paulusma voorspelde het al.. zondag wordt het onstuimig! Als marathonschaatser leer je om niet van suiker te zijn, máár er zijn grenzen. Ik stel mezelf de vraag; is het verstandig om te gaan fietsen met harde wind, regen én kou? Ik wil fit blijven voor de nog komende wedstrijden en kies daarom voor de tacx.
Terug naar gisteravond. Haarlem was voor het marathonpeloton "the place to be"! Vooraf bespreken we ons wedstrijdplan. We hebben een team plan maar zeker ook onze eigen wensen en verbeterpunten t.o.v. vorige week. Vol goede moed melden we ons rond 19.30u bij de scheidsrechter. Gelijk vanaf de start zit het tempo er goed in en ontstaan er meerdere kleine kopgroepjes. Ik besluit om mijn benen te testen en demarreer als een kopgroep is bij gehaald. Helaas krijg ik niemand mee en staak de poging. Ik merk dat de benen niet super zijn, want ik herstel niet snel genoeg. Laura heeft wel goede benen en vertegenwoordigd CENNED in veel kopgroepen. Even later is ook Ankie warm gedraaid en zo wisselen ze elkaar mooi af. Nienke heeft na vorige week, waar ze haar eerste wedstrijd uitreed, de spirit te pakken en weet zich super goed te handhaven in de buik van het peloton. Inmiddels zit ik weer wat beter in de wedstrijd en zie 2 dames wegrijden. Ik besluit om er achter aan te gaan. Ik weet aan te sluiten en even later rijdt er een mooie kopgroep rond waarin de meeste ploegen zijn vertegenwoordigd. Ik bedenk me dat dit de slag wel eens zou kunnen zijn.
]Toch zit ik niet heel lekker en dan slaat het noodlot toe. Ik haak mezelf in de bocht en ga onderuit. Ik wil snel opstaan om in ieder geval weer aan te sluiten bij het peloton. Dat lukt wel, maar dan krijg ik toch weer een gaatje. Ik hang steeds op een kleine achterstand van het peloton en het lukt me niet om de aansluiting te krijgen. Dan zie ik een herkenbaar pakje (Nienke) voor me en ik weet toch aan te sluiten. Is toch fijn om even te herstellen achter een ploeggenootje. Ondertussen zitten Laura en Ankie een stuk beter in de wedstrijd. Helaas missen we dan uiteindelijk wel de beslissende slag. De kopgroep houdt uiteindelijk nog net genoeg voorsprong. In de sprint van het peloton weet Laura na een zeer chaotische finale (met teveel duw en trekwerk van de concurrenten) naar een nette 14de plaats te sprinten. Ankie sprint met een 20ste plek naar haar eerste punt. Nienke rijdt gewoon weer een marathon uit en komt als 54ste over de streep. Ik zelf finish toch wel teleurgesteld als 30ste.
Volgende week Hoorn. Nieuwe ronden, nieuwe kansen!
Groetjes Aggie
