Terug naar de editie van 2019, want ook dit jaar stonden wij met de hele ploeg hier aan de start. Gespannen kopjes voor de start, de avond van te voren is alle voeding al klaar gemaakt. Zo’n lange wedstrijd eist van de begeleiding een strakke planning want om de ronde moeten er bidons met sportvoeding, reepjes en gelletjes voor ons klaar staan. Om 07.30 uur klonk het startschot en daar vertrokken we met 88 dames voor de koers over 200 km, allemaal met dezelfde droom. De eerste kopgroep vertrok al snel en zoals gepland zaten we in deze kopgroep niet vertegenwoordigd. Er zaten vooral regionummers in en met de gedachte dat deze de wedstrijd hoogstwaarschijnlijk niet zouden finishen lieten we deze kopgroep dan ook gaan. De temperatuur daalde tijdens de wedstrijd dus er moesten jasjes en winterjassen aangepakt worden. De skibrillen konden op en ook het tempo in het peloton zorgde niet voor het opwarmen. Naar mate de wedstrijd vorderde kwam er wat meer snelheid in het peloton. Er sprong een groep weg uit het peloton met daarbij verschillende kanshebbers, Nienke was scherp en sprong direct achter Manon Kamminga aan en sloot zo aan in de kopgroep.
Ook dit ging volgens plan, Nienke rijdt ijzersterke wedstrijden op natuurijs en we zijn dus blij dat zij namens Cenned vertegenwoordigd is in de kopgroep. Achter het peloton gebeurt tot 100 km weinig en we koersen mooi met z’n allen mee. Andere ploegen besluiten na 120 km dat het gat dicht moet en proberen het peloton op gang te trekken of te springen. Maya moet hier helaas de koers verlaten, de inspanningen van afgelopen dagen en een valpartij zorgen ervoor dat ze het peloton moet laten gaan. Chantal moet daarentegen voor in het peloton aan het werk om ervoor te zorgen dat er geen kopgroepen ontstaan of mensen springen zonder Ankie en Laura. De twee aangestelde kopvrouwen voor deze wedstrijd. De kopgroep komt terug tot 22 seconden en van Alida krijgt Chantal te horen dat ze daar niet hard meer rijden. Dit was waar het moest gebeuren, ze rijdt naar voren om de kop van het peloton op te zoeken en stapt in een scheur en gaat onderuit… Shit. Ze kan de wedstrijd niet vervolgen en wordt van het ijs gehaald. Laura en Ankie staan er alleen voor. Twee meiden uit het peloton weten nog te springen naar de kopgroep maar dan rijdt de kopgroep steeds verder bij het peloton vandaan. Nienke moet helaas de kopgroep laten gaan waar er steeds over elkaar heen gedemarreerd wordt. Nienke rijdt een dijk van een koers en probeert nog kopwerk te doen in het peloton tot het lampje uitging en ze keurig de wedstrijd op achterstand heeft gefinishte. Ankie en Laura missen de boot en Laura probeert nog te springen. Ze komt tot 17 seconden maar kan het laatste gat niet dichten. Ze moeten zich op gaan maken voor de pelotonsprint omdat de kopgroep niet meer bijgehaald gaat worden. Ankie rijdt zich goed naar voren maar valt in de laatste bocht. De kans op een goede uitslag is daarbij verkeken. Vandaag is een dag waarop we hebben gegokt en verloren, hebben gestreden en gevochten voor onze droom. Trots zijn wij als ploeg dat we bekend hebben kunnen maken dat we als ploeg volgend jaar bij elkaar blijven. Dus volgend jaar zullen we opnieuw langs het bord en de brug fietsen, en zullen we er weer een heel jaar lang alles aan doen om ons droomdoel werkelijkheid te laten worden.Ontzettend blij zijn wij met alle hulp en steun die we hebben gekregen afgelopen week van de ploegleiding, masseur, verzorgers, sponsors en ouders/familie. Bedankt daarvoor!
