Over de wedstrijd kan ik voor mezelf vrij kort zijn. Na een
goede start, waarin ik lekker voorin meereed, lag ik al na 12 rondjes in de
kussens. Bij een onfortuinlijke inhaalmanoeuvre binnendoor kwam ik in botsing
met een andere rijdster. Op dat moment zag het tempo vrij hoog en stond ik niet
snel genoeg weer op mijn benen. De aansluiting met het peloton heb ik in ieder
geval niet meer kunnen vinden. Even balen, schaatsen uit en de wedstrijd vanaf
de zijlijn verder volgen.
De andere meiden zaten er nog goed bij. Laura zat constant in
het voorste deel van de wedstrijd. Het tempo lag hoog en aan de achterkant
wapperde de ene na de andere dame eraf. Maya en Nienke reden daar ook, maar
konden elke keer op tijd weer een paar plekjes opschuiven. Ondanks dat lieten
ze goed ploegenspel zien waarbij Laura in een kopgroep meezat en Maya in haar
eentje de sprong waagde. Nienke reed mee naar voren en zette zich op kop van
het peloton om de vaart eruit te halen. Helaas vonden ze voorin niet de nodige
samenwerking en leek de wedstrijd te gaan eindigen in een massasprint. Maar net
op dat moment sprong Merel Bosma weg en werd er in het peloton naar elkaar
gekeken. Ze bouwde in haar eentje een flinke voorsprong op en werd even later
door twee teamgenoten, die zich hadden laten afzakken, op sleeptouw genomen. Nienke
was inmiddels ook ten val gekomen en reed op achterstand de wedstrijd uit. Maya
had inmiddels al een paar keer flink zitten sterven maar voor de finale vond ze
nog ergens een tankje energie en nam Laura op sleeptouw. Samen reden ze een schitterende
sprint waarin Laura als 6e finishten.
Op naar volgende week, dan rijden we in de koude ijshal van
Dronten.
Groetjes Ankie
