zaterdag 16 november 2013

KPN Marathon Cup 6 Haarlem

April 2012, met de nieuwe ploeg (team Make a Wish) komen we voor het eerst bij elkaar; het is een mix van oude bekenden en nieuwe meiden en vol goede moed beginnen we aan de voorbereidingen op de winter die komen gaat. Helaas kunnen we dan nog niet weten dat het anders zal lopen dan we op dat moment denken. Het seizoen lijkt het een beetje het verhaal van de tien kleine negertjes, een voor een vallen ze af en blijf ik alleen over. Soms voel ik mij een echte Remy bij de wedstrijden, al ik hoef dan ook met niets en niemand rekening te houden. Uiteindelijk wordt het voor mij een goed seizoen, maar zo alleen wil ik niet meer rondlopen en dus ga ik op zoek naar een nieuwe ploeg.

April 2013, die nieuwe ploeg is gevonden (team CENNED) en ook nu beginnen we vol goede moed aan de zomer. We zijn allemaal nieuw voor elkaar maar als de ijsbanen open gaan voelt het al helemaal vertrouwd. We zijn een hecht team en meteen in Amsterdam rijden we allemaal de eerste wedstrijd uit. Een goed begin is het halve werk, toch? Nee, helaas gaat dat bij onze ploeg nog even niet op. Tijdens de wedstrijden die volgen zie ik mijn ploeggenotes af en toe wel, maar dan voornamelijk als zij zich voortijdig bij ploegleidster Alida melden voor hun jasjes. Tja, als echte dieseltjes hebben zij mischien ook gewoon even wat opstart-problemen. Het seizoen is nog lang, en we houden de moed er in.

Bij de vierde wedstrijd, in Utrecht, heb ik toch een beetje een deja vu met vorig jaar. Annewil en Margryt starten niet om verschillende redenen, en ook in Haarlem staat er twee weken later maar een half CENNED-team aan de start (Margryt is gelukkig weer hersteld van haar verkoudheid, maar Annemarie moet het nu even rustig aan doen). Toch is het een verschil als dag en nacht ten opzicht van vorig jaar, en voel ik mij nu geen moment meer Remy. Waarom niet? Dat is misschien het beste te illustreren met wat er zaterdags op de groeps-app gebeurt:
Annemarie (14:01): heeeeel veeeeeel succes vandaag! Jullie kunnen het toppers.
Annewil (14:04): Succes.
Er volgen een aantal andere berichtjes over het wel of niet kunnen volgen van de wedstrijd via een transponder live stream (blijkt inderdaad te kunnen via liveresults.mylaps.com/knsb/racemon.html). In gedachten zijn de afwezigen in ieder geval niet afwezig, en als ik na de wedstrijd mijn schaatsen nog aan heb hoor ik mijn telefoon al weer piepen.
Alida (20:15): Birgit ongeveer 16. Margryt 40 of zo maar goed uitgereden.
Annewil (20:15): Yes!!!! Wat geweldig voor margryt!!!!
Annemarie (20:15): Gaaaaaf! Goed gereden.

Hoe ging de wedstrijd zelf dan, behalve dat Alida haar uitslagen niet helemaal klopten (ik bleek 18de en Margryt 47ste)? Het tempo lag vanaf het begin weer hoog, net als bij de vorige wedstrijden, en zelf zat ik meteen goed voorin. Er onstond een eerste kopgroep, ik sprong mee in de achtervolging maar we werden teruggepakt. Meteen daarna ging een tweede groep, maar ik kwam net terug en kon dus niet meteen reageren. Weer sprong ik mee in een achtervolging, maar we kwamen er niet meer bij. De 6 dames pakten een ronde voorsprong, daarna bleef er gekoerst worden. Net voor de kopgroep de ronde voorsprong pakt, voel ik iemand in mijn hand knijpen. Ik kijk heel even kort over mijn schouder en zie de ruitjes van Margryt haar arm. Ze zit er nog bij, en samen rijden we een paar rondjes maar dan gaan we toch ieder weer onze eigen weg in het peloton. De finale is weer een beetje chaotisch, hoewel ik uiteindelijk een redelijk goede positie weet te bemachtigen. De bel gaat, ik word alsnog klem gezet, het duurt even voor ik weer op snelheid kom, en pers er nog een sprintje uit. Aangekomen bij Alida zie ik dat er nog twee jasjes liggen. Ik kijk meteen om en zie een moegestreden Margryt aan komen schaatsen. Zij reed vandaag de wedstrijd weer uit, zij wist over haar drempel te stappen en de knop om te zetten. Dat is altijd makkelijker gezegd dan gedaan, en dus petje af voor haar!

Hopenlijk is de rug van Annewil weer hersteld voor donderdag, wanneer we in Dronten starten, en gaat voor haar het gezegde "een goed voorbeeld doet volgen" op. Annemarie moet het komende week ook nog even rustig aan doen, maar twee weken rust kan ook heel goed uitpakken, dus wie weet waar zij weer toe in staat is bijvoorbeeld in Biddinghuizen (op 1 december)?!

Groetjes, Birgit