Gisteren stond voor ons de laatste kunstijs-wedstrijd op het
programma, voordat we vertrekken naar de Weissensee. Nadat er woensdag al een
mooie natuurijswedstrijd op Noordlaren was verreden, mochten we nog één
marathon op kunstijs rijden voordat we ons gaan wagen aan het buitenlandse natuurijs.
Dit keer was het de beurt aan Groningen, mijn thuisbaan. Ik had er heel veel
zin in en de gezonde spanning was natuurlijk ook aanwezig.
Voordat Ankie, Aggie, Laura en ik van start mochten gaan
was het eerst de beurt aan onze e plek!
Voor ons klonk het startschot om half 8. Direct vanaf het
begin werd er behoorlijk doorgereden. We probeerden allemaal een mooi plekje te
vinden in het peloton. Na een aantal ronden forceert Aggie het eerste
kopgroepje en door Laura wordt er goed afgestopt. Het houdt geen stand, maar
Ankie, Laura en Aggie blijven alle drie attent voorin het peloton rijden.
Ikzelf probeer in de buik van het peloton te blijven om, waar nodig, m’n
teamies op te vangen. De eerste helft van de wedstrijd ging voor mijn gevoel
snel voorbij, want de eerste keer dat ik op het rondebord keek stond deze al op
41! Er waren een aantal valpartijen waar de dames allemaal over elkaar heen
vielen. Helaas was Aggie met nog ongeveer 25 ronden te gaan ook bij zo’n
valpartij betrokken. Ze stond snel op en probeerde weer terug te rijden naar
het peloton. Ze komt dichtbij het peloton, maar helaas werd het tempo opgevoerd,
waardoor het gat weer groter werd.
Met nog 20 ronden te gaan hebben we allemaal wel door dat
het een massasprint zal gaan worden. Ik zit ongeveer halverwege en probeer door
te schuiven naar voren. Ik kan mooi meeliften met een paar ander dames die ook
naar voren willen. Onderweg kom ik Ankie en Laura tegen en we rijden buitenom
naar voren. Achter me roept Ankie tegen me: “Kom op helemaal naar voren!” Ik
rijd naar voren en ineens zit ik, met nog 8 ronden te gaan, op tweede positie!
Tussen alle grote namen, dat is wel gaaf zeg! Ik zak vervolgens wel weer een
klein beetje naar achteren. Ankie komt langs zij en ik haak mijn wagonnetje bij
haar aan. Het is best een chaotische finale, iedereen wil achter de snelle
dames zitten. Het tempo wordt steeds hoger opgevoerd door Carien Kleibeuker.
Bij de bel zitten we alle drie mooi bij de eerste helft van het peloton en
sprintten zo hard als we kunnen naar de finish toe. Dit resulteert in twee
top-10 plekken voor Laura en Ankie (9 en 10) en in een 14e plek voor
mijzelf. Een bijkomend resultaat van deze mooie prestaties was dat we de tweede
ploeg van de dag waren en hierdoor twee plekken zijn gestegen in het
ploegenklassement (4e).
Dinsdag vertrekken we naar de Weissensee om daar een paar
mooie wedstrijden te rijden. Onder de brug ligt het ijs dicht, dus wellicht
kunnen we ook op het grote meer schaatsen. De hele ploeg heeft er veel zin in
en we houden jullie op de hoogte!
Groetjes,
Nienke
