Op een doordeweekse avond naar FlevOnice. Gisteravond stonden we met de hele ploeg aan de start voor een wedstrijd op de 2,5 km lange baan door de polder.
Het ijs lijkt een beetje op wat we volgende week voor de kiezen zullen krijgen op de Weissensee. Er zijn geen scheuren, maar daarvoor in de plaats extra veel Hollandse wind. De verlichting liet op sommige plekken wat te wensen over en de baan is erg smal. Reden genoeg voor een iets meer dan gewone spanning voor de wedstrijd. In de voorbespreking zijn we het snel eens. We moeten ervoor zorgen dat we vooraan staan bij de start zodat we niet klem komen te zitten achterin het peloton. Door de harde wind verwachten we dat het gelijk hard zal gaan.
Eenmaal aan de start vertelt een scheidsrechter nog even de laatste details. De wind staat zo hard in onze rug te blazen dat we nu al vooruit blazen. Laura grijpt haar kans en als het laatste woord gezegd is sprint ze richting de eerste bocht. Een chicane, eerst naar links en dan naar rechts. Sommige proberen pootje over de ander kant op. Onze voorspelling komt uit, het tempo ligt erg hoog. In het lang gerekte lint van 87 dames vallen gelijk de eerste gaten. Mooi om te zien dat we met de ploeg allemaal voorin zitten. Chantal rijdt lekker in het peloton en kan zich daar goed handhaven. Om beurten proberen we met groepjes los te komen. Dan springt Maya mee met één andere dame. Ze rijden met zijn tweeën bijna een hele ronde alleen vooruit. Voor Laura, Nienke en mij is het nu goed opletten tot er dames van ander teams gaan proberen een sprong naar de kopgroep te wagen. Op dat moment krijg ik op en stuk waar het erg donker is ineens een tik tegen mijn schaats en ga onderuit. Omdat het ‘s middags geregend heeft liggen er op veel plekken plassen op de baan. Mijn val veroorzaak een ware vloedgolf en Nienke krijgt hier ook nog een flinke plens van mee over haar schoenen. Als ik weer sta ben ik drijfnat, maar zie dat het peloton nog niet zo ver weg is. Als ik even later weer aansluit zijn er vooraan een aantal dames weggereden. Helaas zitten er niemand van ons bij. Als even later de kopgroep toch weer uit elkaar valt zien we dat Maya ook heeft moeten lossen. Er blijven nog 3 dames vooruit en we proberen uit alle macht weg te springen en anders het tempo in het peloton te houden om het gat niet al te groot te laten worden. Nienke rijdt een berensterke wedstrijd en ook Maya hersteld snel van haar uitstapje in de kopgroep. Laura vliegt over het ijs alsof ze net van start is en zelf zit ik inmiddels ook weer lekker in de wedstrijd. Helaas is Chantal er niet meer bij nadat ook zij een snoekduik heeft gemaakt en even later uit moet stappen door de kou.
In het peloton blijkt na 15 ronden dat we de kopgroep niet meer bij gaan halen en we rekening moeten houden met een sprint met wat er dan nog over is van het peloton, zo’n 30 dames. Laura zit goed voorin als ik met Maya samen naar voren probeer te komen. Maya roep ineen “ja nu!”. Met wat kunst en vliegwerk komen we langs de voorste rijdsters en vliegen met de wind vol in de rug het laatste rechte stuk op. Laura zit vlak achter ons. Zo finishen we als 5e, 6e, 9e en 30e. Een mooie opmaat naar volgende week. Zaterdag rijden we nog een kunstijs-wedstrijd in Amsterdam. Zondag vertrekken we met zijn alle richting de Weissensee. Wij hebben er zin in!
