Ik werd wakker met al wat gezonde zenuwen, maar ook met heel veel zin. Na een warming up op de fiets en een goed bord risotto was het tijd om naar Groningen te vertrekken. Na 10 keer mijn tas nagekeken te hebben of ik écht alles had konden we gaan. Daar was de rest van de ploeg ook aanwezig en konden we met elkaar opwarmen. Er werden nog wat tapejes geplakt door onze masseur Jur en de wedstrijd werd doorgesproken met Alida. Waar ik normaal de warming up vaak alleen moet doen, was het gezellig om dit met z’n allen te doen. De zenuwen groeiden en ik was wel klaar om te gaan beginnen.
Op het ijs stonden de ploegleiders klaar, het hele rechte stuk stond vol en met alle dames bij de ploegleiders. In de bochten stonden cameraploegen en er was veel publiek. Dit was wel even wat anders dan normaal. De wedstrijd begon voor mij goed, ik kon mijn weg in het peloton goed vinden. Ik kwam ‘perongeluk’ in de eerste ontsnapping te zitten, niet het plan maar nu ik er toch zat voelde het wel goed. Ik voelde me goed, tot ik in de bocht onderuit werd getikt.. Pff wat baalde ik hiervan. Met wat blauwe plekken rijker moest ik de baan verlaten. De rest van de ploeg wist zich goed te handhaven en zaten elke ontsnapping erbij. Er kwam alleen niks weg en zo gingen ze zich opmaken voor de eindsprint. Ankie wist naar een mooie 15e plek te sprinten en Laura werd na een actieve koers 18e. Nienke en Maya hebben zich ook goed van voren laten zien tijdens de koers. Voor mij was het NK niet wat ik er van gehoopt had, maar er komen nog meer kansen om samen met de meiden te koersen dit seizoen!
Groetjes, Chantal
